۱۳۹۷/۰۳/۱۵ ۱۴:۱۴
گیل خبر/مهران دیده بان
صبح 13 خرداد و خبر انتصاب فرهاد پورغلامی به سمت سرمربیگری تیم ملوان بندرانزلی با قراردادی سه ساله اندکی از استرسها و دل نگرانی های هواداران ملوان را کاهش داد.
نیمکت داغی که در 7 هفته پایانی در لیگ سیزدهم یک مربی بومی را به خود دید و در دو فصل گذشته در دست مربیان غیر بومی بود. چالشهای بسیاری که در دو فصل گذشته محمد مایلی کهن و نادر دست نشان با ملوان تجربه کردند و هوادارانی که از نتایج به دست امده ناراصی بودند.
اما این انتخاب در این برهه زمانی حساس از چند نظر باید مورد توجه قرار گیرد. طبیعتا بازگشت پورغلامی به ملوان خود حکایت به رویکرد بومی گرایی خبر می دهد, اما این رویه خود به خود در کوتاه مدت امکان پذیر نیست و این را همگان می دانند که پروسه بازیکن سازی زمانبر است. پروسه ای که با متدی جدید توسط اردشیر پورنعمت با تغییر ساختار در سال 96 در آکادمی باشگاه ملوان شروع شد و با وجود مخالفتهای فراوان اجرایی شد و حاصل اعتماد به مربیان جوانی همچون بیژن حسینی, جواد شیرزاد, محسن گیاهی, اسماعیل دانشور نتایجی در خور نام باشگاه ملوان را رقم زد و تیم جوانان ملوان با هدایت بیژن حسینی توانست پس از 5 فصل دوباره به لیگ برتر جوانان کشور راه پیدا کند. هرچند اردشیر پورنعمت با ورود مدیران بعد از دنیامالی از ملوان رفت ولی ساختاری که به جا گذاشت و سیستم تغییرات تمرینی برای رده های پایه و پیگیری وضعیت تیمها در هر هفته این نتایج را به جا گذاشت و شاید اگر این روند جدید تمرینات و استعدادیابی ادامه پیدا میکرد نتایجش در سالهای آینده پدیدار می شد.
یکی دیگر از چالشهای مهم و اساسی پورغلامی منابع نامشخص مالی در سال فوتبالی جدید است. ساختار ضعیف مدیریتی در باشگاه ملوان و عدم شناخت سیستم مدیریتی از قوانین فوتبالی و جذب منابع اسپانسری و مالی باعث خواهد شد که این سرمربی در جذب بازیکنهای مورد نظر و تاثیر گذار دچار مشکل و تردید باشد.سیستم مدیریتی که هنوز فاقد مدیرعامل است و مدیرعامل مستعفی به دنبال راه انتقال ارزی بدهی باشگاه به زوران است.
به واقع باید قبول کنیم که پورغلامی در لیگ آزادگان فصل 98-97 هم نقش مدیر باشگاه را باید اجرا کند و هم سرمربی باشد. کاری که در دهه های 50 و 60 و اوایل 70 بهمن صالح نیا در ملوان انجام می داد. هواداران و حامیان ملوان به دور از هر گونه حاشیه ای باید یار دوازدهم جدیدی برای ملوان امسال باشند. به خوبی میدانیم که حفظ یک تیم در لیگ برتر به مراتب آسانتر از صعود از لیگ یک است و این به این معناست که جامعه هواداری با انرژی جدید می تواند تیم ملوانی را که با منفی شش لیگ را آغاز خواهد کرد توانی دوباره ببخشد.
سال سخت ملوان که با کسر شش امتیاز بابت پرونده زوران آغاز خواهد شد و این در لیگ فرسایشی آزادگان با قوانین بومی محلی که در هر شهر و استان به نحوی خاص پیگیری می شود کار را برای پورغلامی و ملوان سخت تر میکند.
حمایت اکثر قشرهای هواداری تیم ملوان از فرهاد پورغلامی خود درک عمیق جامعه هواداری ملوان را نشان می دهد ولی این حمایتها در فصل جدید باید رنگ و بویی جدید به خود بگیرد چون چالشهای زیادی در پیشه روی این تیم محبوب قرار دارد و حمایتها از فضای مجازی باید به شکل عملی اجرا شود. احساس می شود مشکل تامین منابع مالی بزرگترین مشکل این تیم در سال فوتبالی پیشه رو است.
در پایان باید به سکوهای ورزشگاه تختی اشاره کنیم که قرار بود ساخته شود ولی طبق تمام پروژهایی که همگان از آن خبر داریم زود تخریب شد و ساخت و اتمام آن شاید به عمر من و شما قد ندهد و این به معنی آن است که تیمهای مهمان جهنم انزلی را تا سالهای دور تجربه نخواهند کرد. استادیومی که ترس بر اندام تیمهای مهمان می انداخت و سوگلی های پایتخت از بازی در این استادیوم همیشه هراس داشتند.
این تیم می تواند دوباره به سطح اول فوتبال ایران بازگردد ولی باید نگاهی نو به اصل خویش, و نگاهی ویژه تر به منابع پایدار یک ارگان اقتصادی بومی داشته باشد.
گیل خبر: انتشار مطالب خبری و یادداشت های دریافتی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه ای منتشر می شود.
صبح 13 خرداد و خبر انتصاب فرهاد پورغلامی به سمت سرمربیگری تیم ملوان بندرانزلی با قراردادی سه ساله اندکی از استرسها و دل نگرانی های هواداران ملوان را کاهش داد.
نیمکت داغی که در 7 هفته پایانی در لیگ سیزدهم یک مربی بومی را به خود دید و در دو فصل گذشته در دست مربیان غیر بومی بود. چالشهای بسیاری که در دو فصل گذشته محمد مایلی کهن و نادر دست نشان با ملوان تجربه کردند و هوادارانی که از نتایج به دست امده ناراصی بودند.
اما این انتخاب در این برهه زمانی حساس از چند نظر باید مورد توجه قرار گیرد. طبیعتا بازگشت پورغلامی به ملوان خود حکایت به رویکرد بومی گرایی خبر می دهد, اما این رویه خود به خود در کوتاه مدت امکان پذیر نیست و این را همگان می دانند که پروسه بازیکن سازی زمانبر است. پروسه ای که با متدی جدید توسط اردشیر پورنعمت با تغییر ساختار در سال 96 در آکادمی باشگاه ملوان شروع شد و با وجود مخالفتهای فراوان اجرایی شد و حاصل اعتماد به مربیان جوانی همچون بیژن حسینی, جواد شیرزاد, محسن گیاهی, اسماعیل دانشور نتایجی در خور نام باشگاه ملوان را رقم زد و تیم جوانان ملوان با هدایت بیژن حسینی توانست پس از 5 فصل دوباره به لیگ برتر جوانان کشور راه پیدا کند. هرچند اردشیر پورنعمت با ورود مدیران بعد از دنیامالی از ملوان رفت ولی ساختاری که به جا گذاشت و سیستم تغییرات تمرینی برای رده های پایه و پیگیری وضعیت تیمها در هر هفته این نتایج را به جا گذاشت و شاید اگر این روند جدید تمرینات و استعدادیابی ادامه پیدا میکرد نتایجش در سالهای آینده پدیدار می شد.
یکی دیگر از چالشهای مهم و اساسی پورغلامی منابع نامشخص مالی در سال فوتبالی جدید است. ساختار ضعیف مدیریتی در باشگاه ملوان و عدم شناخت سیستم مدیریتی از قوانین فوتبالی و جذب منابع اسپانسری و مالی باعث خواهد شد که این سرمربی در جذب بازیکنهای مورد نظر و تاثیر گذار دچار مشکل و تردید باشد.سیستم مدیریتی که هنوز فاقد مدیرعامل است و مدیرعامل مستعفی به دنبال راه انتقال ارزی بدهی باشگاه به زوران است.
به واقع باید قبول کنیم که پورغلامی در لیگ آزادگان فصل 98-97 هم نقش مدیر باشگاه را باید اجرا کند و هم سرمربی باشد. کاری که در دهه های 50 و 60 و اوایل 70 بهمن صالح نیا در ملوان انجام می داد. هواداران و حامیان ملوان به دور از هر گونه حاشیه ای باید یار دوازدهم جدیدی برای ملوان امسال باشند. به خوبی میدانیم که حفظ یک تیم در لیگ برتر به مراتب آسانتر از صعود از لیگ یک است و این به این معناست که جامعه هواداری با انرژی جدید می تواند تیم ملوانی را که با منفی شش لیگ را آغاز خواهد کرد توانی دوباره ببخشد.
سال سخت ملوان که با کسر شش امتیاز بابت پرونده زوران آغاز خواهد شد و این در لیگ فرسایشی آزادگان با قوانین بومی محلی که در هر شهر و استان به نحوی خاص پیگیری می شود کار را برای پورغلامی و ملوان سخت تر میکند.
حمایت اکثر قشرهای هواداری تیم ملوان از فرهاد پورغلامی خود درک عمیق جامعه هواداری ملوان را نشان می دهد ولی این حمایتها در فصل جدید باید رنگ و بویی جدید به خود بگیرد چون چالشهای زیادی در پیشه روی این تیم محبوب قرار دارد و حمایتها از فضای مجازی باید به شکل عملی اجرا شود. احساس می شود مشکل تامین منابع مالی بزرگترین مشکل این تیم در سال فوتبالی پیشه رو است.
در پایان باید به سکوهای ورزشگاه تختی اشاره کنیم که قرار بود ساخته شود ولی طبق تمام پروژهایی که همگان از آن خبر داریم زود تخریب شد و ساخت و اتمام آن شاید به عمر من و شما قد ندهد و این به معنی آن است که تیمهای مهمان جهنم انزلی را تا سالهای دور تجربه نخواهند کرد. استادیومی که ترس بر اندام تیمهای مهمان می انداخت و سوگلی های پایتخت از بازی در این استادیوم همیشه هراس داشتند.
این تیم می تواند دوباره به سطح اول فوتبال ایران بازگردد ولی باید نگاهی نو به اصل خویش, و نگاهی ویژه تر به منابع پایدار یک ارگان اقتصادی بومی داشته باشد.
همرسانی کنید:
نظر شما: