گیل خبر/ سام سکوتی بداغ ریاست محترم جمهور در آخرین سخنان منتشر شده ایشان از مدیرانی که روزه سکوت دارند انتقاد کرده اند و سوال فرموده اند که از چه کسی یا چیزی ترسیده اند و چرا با مردم سخن نمی گویند، با غور کردن در سوال مطرح شده توسط حسن روحانی از دریچه طنز و البته پاشیدن کمی رنگ خاکستری( آندره ژید حقیقت را خاکستری رنگ می دانست) به ماجرا ورود می کنیم تا اگر به مذاق کسی خوش نیامد با یک خنده ملیح از کنارش عبور کند و اگر غیر آن بود سیاهی را کنار بزند تا شاید سفیدی خود را بنمایاند.. قبل از اینکه به ترسوهای احتمالی بپردازیم به ترسانندگان برسیم که به نظر مهمتر از ترسوها هستند، اصولا باید بچه ترسانکی در میان باشد تا بچه از ترس قالب تهی کند، این موجودات یا چیزهای ترسناک از نظر جماعت ترسو که زبان در دهان نمی چرخانند دقیقا چه چیزهایی هستند و آیا آقای رئیس جمهور شناخت و آماری از آنان دارند و علنی نمی کنند؟ جماعت ترسویی که حاضر به شکستن روزه ی خود در پی تذکرات احتمالا خصوصی تر مافوق در خفا نشده اند چرا میز خدمت را رها نمی کند و یا شاید صندلی قدرت را بیشتر دوست می دارند و حاضر هستند هرگونه ملامتی را بشنوند و همچنان بگویند که در طریقت آنان کافری است از پست و مقام رنجیدن و ترک پست کردن! آیا اصلا تذکراتی هم در خفا صورت گرفته است و مدیران روزه دار شناسایی شده اند؟ اگر حسن روحانی چنین مدیرانی را در کابینه ی خود و مدیران میانی شناسایی کرده اند چرا خودشان برخورد نمی کنند تا ایوان مداینی برای دیگر مدیران بشود و بتوان گفت شیر را بچه همی ماند به او؟ در مورد اینکه از چه کسی می ترسد و هراس از اخم چه کسی یا کسانی دارند هم به عرض برسانم که باور کنید بنده و امثال بنده جرات نداریم بدون سلام از کنار یک مدیر عبور کنیم که مبادا فردای روز کارمان افتاد بخشنامه و آیین نامه های خاک خورده ی چندین ساله بر سر ما هوار نکنند چه برسد به اینکه بتوانیم خم به ابرو بیاوریم، پس اگر آدرس آدم اخموهای مد نظرتان را تا امروز ندارید بی شک من بعد هم پیدا نخواهید کرد. در پایان توصیه به کنار رفتن کرده اید و عدم وجوب نشستن بر صندلی مدیریتی در هر رده ای که هستند. ریاست محترم جمهور باور بفرمایید شوق خدمت و عشق به مسئولیت در میان قاطبه ی مدیران ما آنچنان مزید گشته است که اگر مولای روم در قید حیات بودند قطعا اجازه تغییر این بیت را صادر می کردند: گفت من مستسقیم پستم کَشد گرچه می دانم که هم پستم کُشد. گیل خبر: انتشار مطالب خبری و یادداشت های دریافتی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه ای منتشر می شود.