۱۳۹۷/۰۱/۱۰ ۱۰:۰۳
گیل خبر/ شانس قبول کردن مصاحبه حضوری بعد از شکست پر حاشیه در مشهد، امیدمان را برای سفر به رشت و مصاحبه با علی کریمی کم کرده بود، آن هم در حالی که سپیدرود تنها پنج هفته تا فرار از خشکسالی و سقوط فرصت دارد.
اما جادوگر سه روز بعد از آن همه فشار مقابل پدیده در لابی هتل کادوس رشت که این روز ها محل زندگی اسطوره فوتبال ایران است، روبروی ما نشست و از سختی هایی که این چند وقت تحمل کرده برای مان گفت. این که در چند ماه گذشته چند کیلو وزن کم کرده و چین خوردگی گرمکنی که پوشیده بود هم همین را می گفت.
مرد سازش ناپذیر فوتبال ایران آدم رسانه نیست؛ اهل تزویر و جلوی دوربین ژست گرفتن هم همین طور. در طول مصاحبه با ما بار ها غلیان کرد، آرام گرفت، گلوی خشک شده اش را صاف کرد و گاهی خیره به دیوار روبرویش از رنجی گفت که به خاطر همین عصیانگری تحمل می کند.
همه اطرافیان علی کریمی می دانند او چقدر از تلویزیون و دوربین و مصاحبه بیزار است، اما در یکی از بعدازظهر های بارانی رشت، به حکم مهمان نوازی نزدیک دو ساعت میزبان ما بود و از هر چیزی که این سال ها در سینه اش انباشته شده بود، حرف زد.
اسطوره ای که وقتی روبرویش می نشینی و به حرف هایش گوش می دهی، نمی توانی شیفته اش نباشی؛ شیفته آدمی که گذر عمر و بالا رفتن سن هم نتوانسته به کرنش و سازش پذیری وادارش کند؛ مردی که صاحب چشم هایی است که عادت به بسته بودن ندارند.
علی کریمی
شغل: مربی
مدت فعالیت: ۲۲ سال
علت انتخاب چه بود؟
علی کریمی که در تمام سال های فوتبال، تنها یکبار روی صندلی برنامه نود نشسته بود، در اواخر بهمن ماه برای مناظره با فدراسیون فوتبال، دوباره به این برنامه رفت و در چشم به هم زدنی تبدیل به داغ ترین چهره ورزش سال ۹۶ ایران شد. علی کریمی با اعتبارش وسط رینگ آمد و از خودش مایه گذاشت تا شاید فوتبال را نجات دهد و حرف دل مردم را بزند.
جادوگری که با همه عصیان ها و نقطه ضعف هایش در شب مناظره تلویزیونی وکیل مدافع مردم شد و از زبان آدم هایی که آن پایین ها نفس می کشند. گفتگو با مهم ترین چهره سال ورزش ایران ارزش سفر به رشت و نشستن روبروی مارادونای فوتبال ایران را داشت.
چرا مردم همیشه پشت علی کریمی ایستاده اند؟ برای مردم فرقی نمی کند علی کریمی از تاج و کفاشیان ایراد بگیرد، یا طرف حسابش سازمان حفاظت محیط زیست باشد. از نظر مردم علی کریمی همیشه درست می گوید؟
درباره حمایت و پشتیبانی مردم چیزی جز شرمندگی ندارم، اما مسائلی که من در برنامه «نود» در مورد آن حرف زدم، جزء مسائل مهم فوتبال است و طبیعتا برای مردم هم مهم است. من فقط این مشکلات را بازتر کردم و در مورد آن ها حرف زدم. ببینید، رسانه ها هم در مورد این ها حرف زده اند، اما وقتی علی کریمی درباره همان مشکلات حرف می زند، انگار بازخورد بیشتری در جامعه دارد و طرح مسئله می شود.
فرانچسکو توتی یک بار گفته بود بعد از رسیدن پیشنهاد رئال مادرید، مدیران رم به او گفته بودند می توانی بین اسطوره بودن در رم و ثروتمند بودن در هر جایی غیر از رم یکی را انتخاب کنی. مدل اعتراض ها و مماشات نکردن تان جوری است که انگار همیشه به صدای قلب تان گوش داده اید؛ حتی اگر به ضرر علی کریمی باشد.
این را بار ها به رفقای صمیمی ام گفته ام؛ می توانستم جور دیگری زندگی کنم و با آدم هایش کنار بیایم، که همین الان هم فوتبال بازی کنم. ۳۹-۳۸ سالم است و می توانستم با شرایط بدنی که دارم فوتبال بازی کنم. شاید باورتان نشود، اما برنامه زندگی ام هنوز مثل دوران آلمان است.
ساعت هشت شب می خوابم و شش صبح بیدار می شوم. به جرأت می گویم ۸۵ درصد بازیکنانی که الان در لیگ برتر فوتبال بازی می کنند، زودتر از یک و دو شب نمی خوابند؛ دیرتر می خوابند که زودتر نمی خوابند. من ایراد نمی توانم ایراد بگیرم، چون هر کسی می تواند زندگی ورزشی و شخصی خودش را داشته باشد.
همین مثالی که زدید خیلی جالب است و واقعا واژه «اسطورگی» در ایران معنایی ندارد. اتفاقا مدیران ایرانی آنقدر از بازیکن با تجربه و قدیمی می ترسند که سریع طرف را می پیچانند. وقتی از شالکه برگشتم، دلم می خواست با لباس پرسپولیس خداحافظی کنم، اما سال بعد شرایطی جلوی پایم گذاشتند که بروم. شاهد هم هست؛ آدم زنده اش را می آورم که تا ساعت ۱۲ شب نشسته بودم آقای انصاری فرد بیاید.
بعد هم برچسب زدند که علی کریمی قرارداد ترکمانچای جلوی ما گذاشته. با من این کار را کردند، اما کاشف به عمل می آید قرارداد بازیکن خارجی (اشپیتیم آرفی) را در تولیدی یک برند داخلی امضا کرده اند؛ با عزت و احترام آرفی پولش را گرفت؟
نه خیر، شکایت کرد و هنوز هم طلب دارد. آرفی که بازیکن گمنامی بود و با ۲۵ یا ۳۵ هزار دلار آمده بود پیام مشهد، یک دفعه توی آن تولیدی قراردادش شد ۴۵۰ هزار دلار و با او ثبت کردند. مطمئن باشید همه بازیکنان مثل فرانچسکو توتی دوست دارند در تیمی که از آن آمده اند بمانند و ادامه بدهند، اما اینجا نمی گذارند.
واکنش آدم هایی که شما را می شناختند، بعد از مناظره برنامه «نود» چطور بود؟
واکنش ها متفاوت بود. بعضی رسانه ها همین الان می گویند چرا علی کریمی دیگر در کانالش افشاگری نمی کند؟ فکر می کنند من بی خیال مبارزه با فساد شده ام، اما واقعا این نیست. من در مورد مسائل زیادی افشاگری کرده ام، اما آیا آن افشاگری ها منجر به پاسخگویی در مسئولان شد؟ وقتی فدراسیون و شخص رئیس پاسخگو نیست، پس لازم نیست هر روز افشاگری کنم. ضمن این که مردم ما مشکلات فراوانی، از اقتصادی گرفته تا اجتماعی دارند. وقتی این اخبار تلخ را بخوانند طبیعتا ناراحت تر هم می شوند. خود من هم ناراحت می شوم وقتی می بینم مردم باید اعصاب شان خرد شود و نگران باشند.
علی کریمی با بقیه سلبریتی ها تفاوت دارد. وقتی از سختی زندگی مردم در اهواز می نویسد، برخلاف بیشتر سلبریتی ها که همان حرف را با شوآف می زنند، یک دغدغه ای پشت حرف هایش هست. برخلاف علی دایی و کی روش که گویا گفته می شود بنا به مصلحت شخصی افشاگری می کنند، شما نفعی هم در اعتراض های تان ندارید؟
این که من در مورد فوتبال ایران نگران باشم املا طبیعی است. بالاخره من دینی به نسل آینده این فوتبال دارم. اتفاقا بعد از برنامه «نود» یکسری از دوستان قدیمی ام با من تماس گرفتند و گفتند اصلا نباید آن حرف ها را می زدی.
اهل «ولش کن» گفتن نیستم. بالاخره من هر چه دارم از این فوتبال است. از فوتبال به همه جا رسیدم و حالا نمی توانم در برابر مشکلات آن بی تفاوت باشم. شرایط این روز های تیم های پایه را ببینید. اگر شرایطی که امروز در تیم های رده پایه حکمفرماست در زمان نوجوانی من هم بود شاید اصلا به جایی نمی رسیدم، چون از یک خانواده متوسط بودم و پدرم نمی توانست برای بازی کردنم پول بدهد.
این خلاف جهت آب شنا کردن اذیت تان نمی کند؟
اتفاقا اصلا شنای خوبی ندارم، اما فکر می کنم بالاخره مبارزه با فساد باید از یکجا شروع می شد. ناراحتی ام این است که اگر چند نفر دیگر از پیشکسوتان، فوتبالیست های فعلی و مربیان هم به این مسائل ورود می کردند، شرایط فوتبال ما خیلی بهتر از این می شد.
بعضی وقت ها تصویر شما در تلویزیون خیلی ما را نگران می کند؛ این حجم از عصبانیت و استرسی که دارید تحمل می کنید.
در تمرینات بایرن مونیخ بالاک و الیور کان یک جوری یقه همدیگر را می گرفتند که می گفتیم الان همدیگر را می گرفتند که می گفتیم الان همدیگر گرا می کشند، اما فردا دوباره با هم اوکی شده بودند. سر همین جریان پرت کردن لوگوی برنامه نود هم یک وقت هایی می گویند خون به مغزت نمی رسد، ۱۰ دقیقه بعدش خودم هم پشیمان بودم.
سر همین مناظره برنامه نود برای من کلی اس ام اس آمد «علی آقا، عصبانی نشو»، «علی آقا خودت را کنترل کن» همه فکر می کردند برای دعوا می روم. بابا، من عصبی نیستم.
علی کریمی در دوران فوتبال به تنبل بودن معروف بود؛ الان که سرمربی شده با تنبلی ذاتی بازیکنان چه کار می کند؟
تنبلی صفتی بود که همیشه من خودم به آن معروف بودم. حتی وقتی به تیم بایرن مونیخ رفتم خیلی از رسانه های خودمان نوشتند کریمی بازیکن تنبلی است و نمی تواند زیر دست مربی سختگیری مثل ماگات کار کند، اما دیدید که تا آخر قراردادم ماندم.
در مورد تنبلی هم بله، شاید بعضی بازیکنان در تمرینات خیلی تلاش نکنند و تنبل باشند، اما گاهی همین بازیکن تنبل در زمین بهترین عملکردش را به نمایش می گذارد، با بازیکن تنبل مشکل ندارم، اگر در زمین خودش را ثابت کند.
عاشق مارادونا بودم
چیز هایی درباره علی کریمی هست که دوست ندارد درباره اش حرف بزند؛ کار هایی که شاید خیلی از سلبریتی ها شیفته نمایش دادنش رو به دوربین رسانه ها هستند، اما علی کریمی سعی در پنهان کردنش دارد.
خاطره ای درباره شما نقل می کنند. برانکو یک بار تمام خبرنگاران حاضر در هتل را به اتاقش که کار غیر عرفی بود، برد. بعد ها فاش شد شما آن روز با مادری که برای جهیزیه دخترش آمده بود ملاقات داشتید و خبرنگاران را پیچاندید که چیزی نفهمند یا کسی از وعده های سالانه تان با بچه های روستایی که وضعیت مالی خوبی ندارند و بهشان سر می زنید و بساط گل کوچیک هم را می اندازید چیزی نمی داند؛ اطلاع رسانی این کار ها واقعا بد نیست.
به نظرم این کار ها گفتنی نیست، چون انسان های خیرتر از من خیلی زیادند منتها من، چون معروف ترم رسانه ای می شود. اتفاقا یک بار در یک بازارچه خیریه محک بودیم، قرار بود برای خرید تجهیزات پزشکی برای بچه ها پول جمع شود. اسم یک خانم مدام تکرار می شد و مدام هم مبلغی که کمک می کرد بیشتر می شد.
این در حالی بود که اصلا نه آن خانم آنجا بود و نه کسی ایشان را می شناخت. به نظرم کار های من در برابر این افراد واقعا ناچیز است و دوست ندارم درباره شان حرفی پیش بیاید. لطفا درباره این چیز ها نپرسید.
جمله معروفی از بلاژوویچ وجود دارد که گفته بود اگر می خواهید علی کریمی خوب بازی کند باید عصبانی اش کنید.
می تواند درست باشد. به خود من که چیزی نگفته بود، اما کمی که آتشی می شدم معمولا بهتر بازی می کردم. اما یک بازیکن همیشه به خاطر عصبانیت بهتر بازی نمی کند. هر بازیکنی دوست دارد بهترین بازی اش را داشته باشد که طبیعتا همیشه امکان پذیر نیست.
همین الان ببینید ۱۰ سال است عنوان بهترین بازیکن دنیا بین مسی و رونالدو جابجا می شود که این اصلا برای فوتبال دنیا خوب نیست، چون هیچ نفر سومی وجود ندارد، اما حتی مسی و رونالدو هم همیشه در اوج آمادگی قرار ندارند. خودم عاشق مارادونا هستم، اما حتی مارادونا هم همیشه توی روز خوبش نبود. بعد ها بازی های جام ۸۶ و ۹۰ را دیدم، اما ۹۴ به عشق مارادونا پای تلویزیون میخکوب بودم.
سپیدرود زنده بمان
حسرت همه رشتی ها وقتی درباره علی کریمی حرف می زنند، یک چیز است: «کاش زودتر به رشت آمده بود.» سپیدرود با علی کریمی خروشان تر، جذاب تر و دوست داشتنی تر شده؛ تیمی که برای ماندن در سطح اول فوتبال ایران باید پنج فینال دیگر را پشت سر بگذارد.
من بعد از ماجرای نفت تهران پیشنهاد هایی داشتم، اما کار خارج از تهران برایم سخت بود و همه را رد می کردم، اما سپیدرود که پیشنهاد داد، دیگر فرق می کرد. این تیم شهر پدری من است. پدر و مادرم بیشتر اوقات همین جا (رشت) زندگی می کنند. خود من هم هر چند هفته یک بار به اینجا می آمدم. در انتخاب سپیدرود شک نکردم.
در مورد شرایط تیم، من و بازیکنان همه تلاش مان را می کنیم، اما امیدوارم مسئولان تا دیر نشده به داد تیم برسند. شاید باور نکنید گاهی مردم در هتل از ما گرمکن یادگاری می خواستند، اما ما تا هفته پیش حتی گرمکن هم نداشتیم. خیلی ها تصور می کنند امکانات و شرایط فوتبال ما در سطح رئال و بایرن است. ما تمام تلاش خودمان را می کنیم، اما تیم سپیدرود تنها نماینده استان های شمالی است و باید بیشتر به آن کمک شود.
تیم ما برای زمین چمن هنوز مشکل دارد. زمین خانگی ما چمن مصنوعی است. البته تا وقتی در خانه بازی می کنیم ایرادی ندارد، اما بازی های بیرون از خانه روی چمن طبیعی است و ما آچمز می شویم. تصور کنید در شهری که از روی تیرآهن هم چمن سبز سبز می شود، ما روی زمین چمن مصنوعی بازی می کنیم. آقایان زمین سردار جنگل را چمن مصنوعی کرده اند که مثلا کارشان راحت تر شود، اما حتی شرایط چمن مصنوعی هم خوب نیست و نگهداری آن هم شرایط خاصی دارد.
بعد از هر بازی باید با جارو های مخصوصی گرانول های روی زمین جمع آوری شود، اما حتی دستگاه جاروی چمن مصنوعی هم نداریم. توپ هر جای زمین می خورد گرانول ها بلند می شوند. تمام دلخوشی ما، هواداران وفادار سپیدرود هستند.
این هفته در مشهد ما ۳۰۰ هوادار داشتیم و واقعا تنها با دلگرمی و دلخوشی آن ها بازی می کنیم. همه تلاش مان را می کنیم تا مردم استان گیلان در آخر فصل خوشحال باشند. همه تلاش مان را می کنیم، اما همه چیز دست ما نیست.»
بازیکن سابق تیم ملی از اختلافاتش با کارلوس کی روش و پشت پرده جدایی اش از تیم ملی گفت:
کارلوس فیلم بازی می کند
برخلاف بیشتر منتقدان کارلوس کی روش که ترجیح می دهند از او یک هیولا بسازند، علی کریمی برای نقد کی روش از دایره انصاف خارج نمی شود. او کارلوس کی روش را آدمی می بیند که به هیچ یک از معیار های اخلاقی و احترام به کادر فنی اش پایبند نیست؛ کسی که حاضر است برای گرفتن تمام پاداش های ممکن در بند های قراردادش هر کسی را قربانی کند. اما وقتی بحث فنی پیش می آید، بازیکن سابق تیم ملی با شرافت می گوید: «او را بهترین مربی ۳۰ سال اخیر ایران می دانم.»
ورود کی روش به مناظره شما و فدراسیون فوتبال ثابت کرد کی روش دیگر آن آدم غیرقابل نقد چند سال پیش نیست و مردم از علی کریمی حمایت کردند.
اصلا این که پای کی روش به ماجرا باز شد برای من جالب بود. قبل از این که به برنامه نود بروم یکی از دوستانم که اتفاقا از طرفداران سرسخت کی روش بود، به من گفت: مبادا در حرف هایت پای کی روش را وسط بکشی.
بعد که بحث پیامک کی روش پیش آمد دوستم دوباره پیغام داد که به کی روش کاری نداشته باش، اما دقیقا نیم ساعت بعد از برنامه همان دوستم زنگ زد و گفت: کارت عالی بود، مردم طرف تو هستند.
اگر تیم ملی را روی دو کفه ترازو بگذاریم، یک طرف آن نتایجی است که کارلوس کی روش با تیم ملی گرفته و طرف دیگر هزینه هایی که کارلوس کی روش به فوتبال ایران تحمیل کرد. به نظر شما کفه نتایج نسبت به هزینه ها می ارزد.
کاش می شد این سوال را به صورت نظرسنجی از مردم پرسید، اما بحث شخصی من این است در این دوره صعودمان به جام جهانی همه می گویند خیلی راحت صعود کردیم که خب بله خیلی راحت بود؛ حالا اگر گروه ما با آن یکی گروه عوض می شد چه اتفاقی می افتاد؟ ببینید، از کره، چین، ازبکستان عبور کردیم.
تیم ازبکستان همان تیم همیشگی اش بود و نسلش عوض نشده بود و بازیکنان همه سن بالا بودند. بازیکنان ازبک به خاطر شرایط و سبک زندگی خارج از عرف شان یک سال روی فرم هستند و سال بعد همان بازیکنی که خوب بوده نابود می شود. یا کره که نسلش در حال عوض شدن است.
هر چیزی را که باعث خوشحالی مردم می شود باید به فال نیک گرفت. اما از بُعد دیگر اگر به قضیه نگاه کنیم هزینه هایی که الان انجام می شود در آینده چه نفعی به فوتبال ما می رساند؟ در این هفت سالی که از حضورش در ایران می گذرد، فکر می کنم حدود ۸۰-۷۰ میلیارد تومان برای او هزینه کرده ایم، اما در آینده چه چیزی نصیب فوتبال ما می شود؟ شما این فرض را بگیرید که کارلوس کی روش بعد از جام جهانی بگوید من دیگر نمی آیم و تمام می شود و می رود.
مگر این همه پیشنهاد ندارد؟ بعد از کی روش چه برنامه ای داریم؟ از کنار این مربی چه استفاده ای کرده ایم؟ این درست که تیم ملی دو بار پشت سر هم به جام جهانی رفته، ولی نسل فوتبال ما هنوز همان نسل قبلی است در حالی که بقیه گروه های آسیایی نسل خود را تغییر داده اند. هنوز هم بازیکنانی نظیر سید جلال حسینی، خسرو حیدری، امید ابراهیمی، اشکان دژاگه، احسان حاج صفی و امثالهم در تیم ملی به عنوان اصلی ترین بازیکنان حضور دارند. آن جوان گرایی مورد نظر هنوز در تیم ملی اتفاق نیفتاده است. بازیکنان جوانی مثل سعید عزت اللهی هم که رفتارهایش نشان از تجربه کمش دارد و امیدوارم این خامی را کنار بگذارد، یا حتی سردار آزمون، تنها خروجی های این ۸۰ میلیارد تومان هستند.
اگر به هر دلیلی کی روش نخواهد قراردادش را تمدید کند چه کسی جایگزین او خواهد بود؟ آیا باز هم می خواهند مربی خارجی با همین هزینه ها و مبالغ استخدام کنند، در حالی که در این هشت سال می شد تعدادی مربی حتی برای تیم های پایه تحت نظر ایشان پرورش داد تا برای این فوتبال مفید باشند؟ هر مربی خارجی دیگری که شروع به کار کند، حداقل سه، چهار سال وقت و هزینه لازم دارد تا به علم کی روش نسبت به فوتبال ایران برسد.
همین طور است. من قبل تر ها هم گفته ام که امکانات حال حاضر تیم ملی اصلا قابل مقایسه با دوران ما نیست. البته این اتفاق خیلی خوبی به حساب می آید. پرواز های حال حاضر تیم ملی Business Class است و این در حالی است که ما فقط یک بار آن هم در جام جهانی ۲۰۰۶ با هزینه فیفا این پرواز را تجربه کردیم. در آن زمان و با آن امکانات، کارلوس کی روش هم قادر نبود بیشتر از سه چهار ماه دوام بیاورد.
کی روش در همه بیانیه ها و مصاحبه هایش ادعای حرفه ای بودن دارد و این که مجبور است با یکسری افراد غیر حرفه ای سروکله بزند و پشت پرده به خاطر این غیر حرفه ای بودن ایرانی ها پول بیشتری هم می گیرد؛ اما خب کجای دنیا پول اجاره کمپ تیم ملی را به سرمربی می دهند و او را مسئول قرارداد می کنند؟ یا فرزندخوانده سرمربی بدون هیچ رزومه ای وارد کادر فنی می شود؟
در زمان جام جهانی برزیل یکی از معضلات ایشان لباس آل اشپورت بود و بعد از این که صد هزار دلار از این برند گرفت، مشکل حل شد. البته الان مردم بهتر ایشان را شناخته اند و آگاهی بهتری نسبت به فعالیت های ایشان دارند. من جواب شما را اینگونه می دهم که اگر کسی برای اولین بار وارد کشوری می شود و قرارداد می بندد، بعد ها می تواند ادعای ناآگاهی و غیر حرفه ای بودن طرف مقابل را داشته باشد، اما اگر کسی بعد از چهار سال قرارداد و هنگام تمدید آن این ادعا را داشته باشد داستان متفاوت می شود. اکیپ فدراسیون همان نفرات قبلی بودند و فقط جای آن ها با هم عوض شده بود.
به هر حال شما که از سختی ها و شرایط فدراسیون اطلاع کامل داشتید، چرا برای بار دوم با آن ها قرارداد بستید؟ شما وقتی با علم به سختی ها و شرایط قرارداد می بندید دیگر حق گله و شکایتی باقی نمی ماند. بلاژوویچ وقتی وارد فوتبال ایران شد رزومه رتبه سوم جام جهانی را همراه خود داشت و شرایطش به مراتب نسبت به کارلوس کی روش بهتر بود، ولی خب آن زمان امکانات به حدی کم بود که مارک لباس های ما شکاری بود. کی روش لباس آدیداس می پوشد و باز هم ایراد می گیرد.
هیچ وقت مشکلاتی را که باعث جدایی تان از کادر فنی تیم ملی و کی روش شد باز نکردید؟
من همان موقعی که چهار ماه با کی روش کار کردم، آرزویم این بود که رابطه من و او در حد همان مربی و بازیکن باقی می ماند. متاسفانه آدم هایی که شیفته کارلوس شده اند، فقط شیک پوشی و صحبت های قشنگ و چشم های آبی را می بینند.
تنها معیارشان برای قضاوت، آدمی است که در تلویزیون دیده اند؛ آدمی که خوب یاد گرفته جلوی دوربین فیلم بازی کند و مقبول به نظر برسد در صورتی که شخصیت ایشان طور دیگری است. نمی فهمم چرا آدمی که تمام پاداش ها را دارد، باید شوآف کند. من نمی دانم که چه لزومی دارد ایشان برود یونان و بازی بازیکنی را ببیند که تا به حال ۶۰ بازی ملی انجام داده و کاملا شناخته شده است؟ دیدن بازی یک بازیکن باتجربه تیم ملی چه هدفی می تواند داشته باشد؟ شما ۳۵ روز قبل از جام جهانی تیم را به اردو در کشوری می برید که هیچ تیمی این کار را نمی کند.
تمامی تیم ها نهایتا دو هفته قبل از شروع مسابقات به محل کمپ خود می روند. شما شاید از مسائل دیگر اطلاع داشته باشید، ولی در این گونه مسائل من هم چیز هایی بلدم و می دانم که این ها همه هزینه است. هزینه بلیت، هتل و امثالهم در صورتی که حقوق تیم ملی فوتبال ساحلی ۱۰ ماه می شود که عقب افتاده است.
حدس می زنید سخت ترین حریف ما در جام جهانی چه تیمی است؟
به نظر من سخت ترین بازی ما مقابل مراکش خواهد بود. تیمی مثل اسپانیا ممکن است ما را دست کم بگیرد و این به نفع ماست. دیدید که در جام جهانی ۲۰۱۴ این اتفاق در بازی مقابل آرژانتین افتاد و آن ها آنقدر ما را دست کم گرفتند که با نبوغ مسی به سختی پیروز شدند. این شرایط ممکن است در بازی مقابل اسپانیا و پرتغال هم رخ دهد. کما این که خود ما بار ها تیم های ضعیف تر از خودمان را دست کم گرفتیم و باختیم.
تیم هایی نظیر اردن و حتی همین سوریه جنگ زده که در بازی آخر مقدماتی در تهران ما را دچار دردسر کرد. به نظرم حضور در این گروه یک تجربه ناب برای فوتبال ماست، چون چند ماه بعد از جام جهانی، جام ملت های آسیا در امارات برگزار می شود. حداقل به عنوان تیمی که در رده بندی فیفا در آسیا اول است باید به فینال جام ملت های آسیا برسیم. البته اگر تیم ملی دست به یک کار بزرگ بزند و به مرحله بعد صعود کند قطعا من و همه ایران خوشحال خواهیم شد. امیدوارم هر نتیجه ای رقم می خورد دست کم از دیدن بازی های تیم ملی ایران در جام جهانی لذت ببریم و به آن افتخار کنیم.
به عنوان سوال آخر حتما انتقادات زیادی به رفتار های کارلوس کی روش وارد است، اما علی کریمی با سال ها حضور در آلمان، وجهه فنی سرمربی تیم ملی را چطور می بیند؟خیلی ها فکر می کنند من با کی روش پدرکشتگی دارم، در حالی که اگر ۳۰ سال بعد از من بپرسند بهترین مربی که با او کار کردم چه کسی بوده قطعا خواهم گفت: کارلوس کی روش. اتفاقا من برخلاف خیلی ها کسر شأنم نیست و خیلی رک می گویم در همان چهار ماهی که در تیم ملی دستیار کی روش بودم خیلی از نکات فنی را از او یاد گرفتم. حتی بعضی از مدل های برخوردش را بازیکنان را خودم در سپیدرود انجام می دهم.
کارلوس از نظر فنی فوق العاده است، اما بحث من خلأ فوتبال ایران بعد از جدایی اوست و این همه هزینه بی فایده ای که کرده ایم. کاش در قرارداد کی روش بندی می گنجاندیم که ماهی دو ساعت با سرمربیان لیگ برتری جلسه فنی بگذارد. بانک سامان توانست این کار را بکند، فدراسیون فوتبال نتوانست.
علی کریمی که در تمام سال های فوتبال، تنها یکبار روی صندلی برنامه نود نشسته بود، در اواخر بهمن ماه برای مناظره با فدراسیون فوتبال، دوباره به این برنامه رفت و در چشم به هم زدنی تبدیل به داغ ترین چهره ورزش سال ۹۶ ایران شد. علی کریمی با اعتبارش وسط رینگ آمد و از خودش مایه گذاشت تا شاید فوتبال را نجات دهد و حرف دل مردم را بزند.
جادوگری که با همه عصیان ها و نقطه ضعف هایش در شب مناظره تلویزیونی وکیل مدافع مردم شد و از زبان آدم هایی که آن پایین ها نفس می کشند. گفتگو با مهم ترین چهره سال ورزش ایران ارزش سفر به رشت و نشستن روبروی مارادونای فوتبال ایران را داشت.
چرا مردم همیشه پشت علی کریمی ایستاده اند؟ برای مردم فرقی نمی کند علی کریمی از تاج و کفاشیان ایراد بگیرد، یا طرف حسابش سازمان حفاظت محیط زیست باشد. از نظر مردم علی کریمی همیشه درست می گوید؟
درباره حمایت و پشتیبانی مردم چیزی جز شرمندگی ندارم، اما مسائلی که من در برنامه «نود» در مورد آن حرف زدم، جزء مسائل مهم فوتبال است و طبیعتا برای مردم هم مهم است. من فقط این مشکلات را بازتر کردم و در مورد آن ها حرف زدم. ببینید، رسانه ها هم در مورد این ها حرف زده اند، اما وقتی علی کریمی درباره همان مشکلات حرف می زند، انگار بازخورد بیشتری در جامعه دارد و طرح مسئله می شود.
فرانچسکو توتی یک بار گفته بود بعد از رسیدن پیشنهاد رئال مادرید، مدیران رم به او گفته بودند می توانی بین اسطوره بودن در رم و ثروتمند بودن در هر جایی غیر از رم یکی را انتخاب کنی. مدل اعتراض ها و مماشات نکردن تان جوری است که انگار همیشه به صدای قلب تان گوش داده اید؛ حتی اگر به ضرر علی کریمی باشد.
این را بار ها به رفقای صمیمی ام گفته ام؛ می توانستم جور دیگری زندگی کنم و با آدم هایش کنار بیایم، که همین الان هم فوتبال بازی کنم. ۳۹-۳۸ سالم است و می توانستم با شرایط بدنی که دارم فوتبال بازی کنم. شاید باورتان نشود، اما برنامه زندگی ام هنوز مثل دوران آلمان است.
ساعت هشت شب می خوابم و شش صبح بیدار می شوم. به جرأت می گویم ۸۵ درصد بازیکنانی که الان در لیگ برتر فوتبال بازی می کنند، زودتر از یک و دو شب نمی خوابند؛ دیرتر می خوابند که زودتر نمی خوابند. من ایراد نمی توانم ایراد بگیرم، چون هر کسی می تواند زندگی ورزشی و شخصی خودش را داشته باشد.
همین مثالی که زدید خیلی جالب است و واقعا واژه «اسطورگی» در ایران معنایی ندارد. اتفاقا مدیران ایرانی آنقدر از بازیکن با تجربه و قدیمی می ترسند که سریع طرف را می پیچانند. وقتی از شالکه برگشتم، دلم می خواست با لباس پرسپولیس خداحافظی کنم، اما سال بعد شرایطی جلوی پایم گذاشتند که بروم. شاهد هم هست؛ آدم زنده اش را می آورم که تا ساعت ۱۲ شب نشسته بودم آقای انصاری فرد بیاید.
بعد هم برچسب زدند که علی کریمی قرارداد ترکمانچای جلوی ما گذاشته. با من این کار را کردند، اما کاشف به عمل می آید قرارداد بازیکن خارجی (اشپیتیم آرفی) را در تولیدی یک برند داخلی امضا کرده اند؛ با عزت و احترام آرفی پولش را گرفت؟
نه خیر، شکایت کرد و هنوز هم طلب دارد. آرفی که بازیکن گمنامی بود و با ۲۵ یا ۳۵ هزار دلار آمده بود پیام مشهد، یک دفعه توی آن تولیدی قراردادش شد ۴۵۰ هزار دلار و با او ثبت کردند. مطمئن باشید همه بازیکنان مثل فرانچسکو توتی دوست دارند در تیمی که از آن آمده اند بمانند و ادامه بدهند، اما اینجا نمی گذارند.
واکنش آدم هایی که شما را می شناختند، بعد از مناظره برنامه «نود» چطور بود؟
واکنش ها متفاوت بود. بعضی رسانه ها همین الان می گویند چرا علی کریمی دیگر در کانالش افشاگری نمی کند؟ فکر می کنند من بی خیال مبارزه با فساد شده ام، اما واقعا این نیست. من در مورد مسائل زیادی افشاگری کرده ام، اما آیا آن افشاگری ها منجر به پاسخگویی در مسئولان شد؟ وقتی فدراسیون و شخص رئیس پاسخگو نیست، پس لازم نیست هر روز افشاگری کنم. ضمن این که مردم ما مشکلات فراوانی، از اقتصادی گرفته تا اجتماعی دارند. وقتی این اخبار تلخ را بخوانند طبیعتا ناراحت تر هم می شوند. خود من هم ناراحت می شوم وقتی می بینم مردم باید اعصاب شان خرد شود و نگران باشند.
علی کریمی با بقیه سلبریتی ها تفاوت دارد. وقتی از سختی زندگی مردم در اهواز می نویسد، برخلاف بیشتر سلبریتی ها که همان حرف را با شوآف می زنند، یک دغدغه ای پشت حرف هایش هست. برخلاف علی دایی و کی روش که گویا گفته می شود بنا به مصلحت شخصی افشاگری می کنند، شما نفعی هم در اعتراض های تان ندارید؟
این که من در مورد فوتبال ایران نگران باشم املا طبیعی است. بالاخره من دینی به نسل آینده این فوتبال دارم. اتفاقا بعد از برنامه «نود» یکسری از دوستان قدیمی ام با من تماس گرفتند و گفتند اصلا نباید آن حرف ها را می زدی.
اهل «ولش کن» گفتن نیستم. بالاخره من هر چه دارم از این فوتبال است. از فوتبال به همه جا رسیدم و حالا نمی توانم در برابر مشکلات آن بی تفاوت باشم. شرایط این روز های تیم های پایه را ببینید. اگر شرایطی که امروز در تیم های رده پایه حکمفرماست در زمان نوجوانی من هم بود شاید اصلا به جایی نمی رسیدم، چون از یک خانواده متوسط بودم و پدرم نمی توانست برای بازی کردنم پول بدهد.
این خلاف جهت آب شنا کردن اذیت تان نمی کند؟
اتفاقا اصلا شنای خوبی ندارم، اما فکر می کنم بالاخره مبارزه با فساد باید از یکجا شروع می شد. ناراحتی ام این است که اگر چند نفر دیگر از پیشکسوتان، فوتبالیست های فعلی و مربیان هم به این مسائل ورود می کردند، شرایط فوتبال ما خیلی بهتر از این می شد.
بعضی وقت ها تصویر شما در تلویزیون خیلی ما را نگران می کند؛ این حجم از عصبانیت و استرسی که دارید تحمل می کنید.
در تمرینات بایرن مونیخ بالاک و الیور کان یک جوری یقه همدیگر را می گرفتند که می گفتیم الان همدیگر را می گرفتند که می گفتیم الان همدیگر گرا می کشند، اما فردا دوباره با هم اوکی شده بودند. سر همین جریان پرت کردن لوگوی برنامه نود هم یک وقت هایی می گویند خون به مغزت نمی رسد، ۱۰ دقیقه بعدش خودم هم پشیمان بودم.
سر همین مناظره برنامه نود برای من کلی اس ام اس آمد «علی آقا، عصبانی نشو»، «علی آقا خودت را کنترل کن» همه فکر می کردند برای دعوا می روم. بابا، من عصبی نیستم.
علی کریمی در دوران فوتبال به تنبل بودن معروف بود؛ الان که سرمربی شده با تنبلی ذاتی بازیکنان چه کار می کند؟
تنبلی صفتی بود که همیشه من خودم به آن معروف بودم. حتی وقتی به تیم بایرن مونیخ رفتم خیلی از رسانه های خودمان نوشتند کریمی بازیکن تنبلی است و نمی تواند زیر دست مربی سختگیری مثل ماگات کار کند، اما دیدید که تا آخر قراردادم ماندم.
در مورد تنبلی هم بله، شاید بعضی بازیکنان در تمرینات خیلی تلاش نکنند و تنبل باشند، اما گاهی همین بازیکن تنبل در زمین بهترین عملکردش را به نمایش می گذارد، با بازیکن تنبل مشکل ندارم، اگر در زمین خودش را ثابت کند.
عاشق مارادونا بودم
چیز هایی درباره علی کریمی هست که دوست ندارد درباره اش حرف بزند؛ کار هایی که شاید خیلی از سلبریتی ها شیفته نمایش دادنش رو به دوربین رسانه ها هستند، اما علی کریمی سعی در پنهان کردنش دارد.
خاطره ای درباره شما نقل می کنند. برانکو یک بار تمام خبرنگاران حاضر در هتل را به اتاقش که کار غیر عرفی بود، برد. بعد ها فاش شد شما آن روز با مادری که برای جهیزیه دخترش آمده بود ملاقات داشتید و خبرنگاران را پیچاندید که چیزی نفهمند یا کسی از وعده های سالانه تان با بچه های روستایی که وضعیت مالی خوبی ندارند و بهشان سر می زنید و بساط گل کوچیک هم را می اندازید چیزی نمی داند؛ اطلاع رسانی این کار ها واقعا بد نیست.
به نظرم این کار ها گفتنی نیست، چون انسان های خیرتر از من خیلی زیادند منتها من، چون معروف ترم رسانه ای می شود. اتفاقا یک بار در یک بازارچه خیریه محک بودیم، قرار بود برای خرید تجهیزات پزشکی برای بچه ها پول جمع شود. اسم یک خانم مدام تکرار می شد و مدام هم مبلغی که کمک می کرد بیشتر می شد.
این در حالی بود که اصلا نه آن خانم آنجا بود و نه کسی ایشان را می شناخت. به نظرم کار های من در برابر این افراد واقعا ناچیز است و دوست ندارم درباره شان حرفی پیش بیاید. لطفا درباره این چیز ها نپرسید.
جمله معروفی از بلاژوویچ وجود دارد که گفته بود اگر می خواهید علی کریمی خوب بازی کند باید عصبانی اش کنید.
می تواند درست باشد. به خود من که چیزی نگفته بود، اما کمی که آتشی می شدم معمولا بهتر بازی می کردم. اما یک بازیکن همیشه به خاطر عصبانیت بهتر بازی نمی کند. هر بازیکنی دوست دارد بهترین بازی اش را داشته باشد که طبیعتا همیشه امکان پذیر نیست.
همین الان ببینید ۱۰ سال است عنوان بهترین بازیکن دنیا بین مسی و رونالدو جابجا می شود که این اصلا برای فوتبال دنیا خوب نیست، چون هیچ نفر سومی وجود ندارد، اما حتی مسی و رونالدو هم همیشه در اوج آمادگی قرار ندارند. خودم عاشق مارادونا هستم، اما حتی مارادونا هم همیشه توی روز خوبش نبود. بعد ها بازی های جام ۸۶ و ۹۰ را دیدم، اما ۹۴ به عشق مارادونا پای تلویزیون میخکوب بودم.
سپیدرود زنده بمان
حسرت همه رشتی ها وقتی درباره علی کریمی حرف می زنند، یک چیز است: «کاش زودتر به رشت آمده بود.» سپیدرود با علی کریمی خروشان تر، جذاب تر و دوست داشتنی تر شده؛ تیمی که برای ماندن در سطح اول فوتبال ایران باید پنج فینال دیگر را پشت سر بگذارد.
من بعد از ماجرای نفت تهران پیشنهاد هایی داشتم، اما کار خارج از تهران برایم سخت بود و همه را رد می کردم، اما سپیدرود که پیشنهاد داد، دیگر فرق می کرد. این تیم شهر پدری من است. پدر و مادرم بیشتر اوقات همین جا (رشت) زندگی می کنند. خود من هم هر چند هفته یک بار به اینجا می آمدم. در انتخاب سپیدرود شک نکردم.
در مورد شرایط تیم، من و بازیکنان همه تلاش مان را می کنیم، اما امیدوارم مسئولان تا دیر نشده به داد تیم برسند. شاید باور نکنید گاهی مردم در هتل از ما گرمکن یادگاری می خواستند، اما ما تا هفته پیش حتی گرمکن هم نداشتیم. خیلی ها تصور می کنند امکانات و شرایط فوتبال ما در سطح رئال و بایرن است. ما تمام تلاش خودمان را می کنیم، اما تیم سپیدرود تنها نماینده استان های شمالی است و باید بیشتر به آن کمک شود.
تیم ما برای زمین چمن هنوز مشکل دارد. زمین خانگی ما چمن مصنوعی است. البته تا وقتی در خانه بازی می کنیم ایرادی ندارد، اما بازی های بیرون از خانه روی چمن طبیعی است و ما آچمز می شویم. تصور کنید در شهری که از روی تیرآهن هم چمن سبز سبز می شود، ما روی زمین چمن مصنوعی بازی می کنیم. آقایان زمین سردار جنگل را چمن مصنوعی کرده اند که مثلا کارشان راحت تر شود، اما حتی شرایط چمن مصنوعی هم خوب نیست و نگهداری آن هم شرایط خاصی دارد.
بعد از هر بازی باید با جارو های مخصوصی گرانول های روی زمین جمع آوری شود، اما حتی دستگاه جاروی چمن مصنوعی هم نداریم. توپ هر جای زمین می خورد گرانول ها بلند می شوند. تمام دلخوشی ما، هواداران وفادار سپیدرود هستند.
این هفته در مشهد ما ۳۰۰ هوادار داشتیم و واقعا تنها با دلگرمی و دلخوشی آن ها بازی می کنیم. همه تلاش مان را می کنیم تا مردم استان گیلان در آخر فصل خوشحال باشند. همه تلاش مان را می کنیم، اما همه چیز دست ما نیست.»
بازیکن سابق تیم ملی از اختلافاتش با کارلوس کی روش و پشت پرده جدایی اش از تیم ملی گفت:
کارلوس فیلم بازی می کند
برخلاف بیشتر منتقدان کارلوس کی روش که ترجیح می دهند از او یک هیولا بسازند، علی کریمی برای نقد کی روش از دایره انصاف خارج نمی شود. او کارلوس کی روش را آدمی می بیند که به هیچ یک از معیار های اخلاقی و احترام به کادر فنی اش پایبند نیست؛ کسی که حاضر است برای گرفتن تمام پاداش های ممکن در بند های قراردادش هر کسی را قربانی کند. اما وقتی بحث فنی پیش می آید، بازیکن سابق تیم ملی با شرافت می گوید: «او را بهترین مربی ۳۰ سال اخیر ایران می دانم.»
ورود کی روش به مناظره شما و فدراسیون فوتبال ثابت کرد کی روش دیگر آن آدم غیرقابل نقد چند سال پیش نیست و مردم از علی کریمی حمایت کردند.
اصلا این که پای کی روش به ماجرا باز شد برای من جالب بود. قبل از این که به برنامه نود بروم یکی از دوستانم که اتفاقا از طرفداران سرسخت کی روش بود، به من گفت: مبادا در حرف هایت پای کی روش را وسط بکشی.
بعد که بحث پیامک کی روش پیش آمد دوستم دوباره پیغام داد که به کی روش کاری نداشته باش، اما دقیقا نیم ساعت بعد از برنامه همان دوستم زنگ زد و گفت: کارت عالی بود، مردم طرف تو هستند.
اگر تیم ملی را روی دو کفه ترازو بگذاریم، یک طرف آن نتایجی است که کارلوس کی روش با تیم ملی گرفته و طرف دیگر هزینه هایی که کارلوس کی روش به فوتبال ایران تحمیل کرد. به نظر شما کفه نتایج نسبت به هزینه ها می ارزد.
کاش می شد این سوال را به صورت نظرسنجی از مردم پرسید، اما بحث شخصی من این است در این دوره صعودمان به جام جهانی همه می گویند خیلی راحت صعود کردیم که خب بله خیلی راحت بود؛ حالا اگر گروه ما با آن یکی گروه عوض می شد چه اتفاقی می افتاد؟ ببینید، از کره، چین، ازبکستان عبور کردیم.
تیم ازبکستان همان تیم همیشگی اش بود و نسلش عوض نشده بود و بازیکنان همه سن بالا بودند. بازیکنان ازبک به خاطر شرایط و سبک زندگی خارج از عرف شان یک سال روی فرم هستند و سال بعد همان بازیکنی که خوب بوده نابود می شود. یا کره که نسلش در حال عوض شدن است.
هر چیزی را که باعث خوشحالی مردم می شود باید به فال نیک گرفت. اما از بُعد دیگر اگر به قضیه نگاه کنیم هزینه هایی که الان انجام می شود در آینده چه نفعی به فوتبال ما می رساند؟ در این هفت سالی که از حضورش در ایران می گذرد، فکر می کنم حدود ۸۰-۷۰ میلیارد تومان برای او هزینه کرده ایم، اما در آینده چه چیزی نصیب فوتبال ما می شود؟ شما این فرض را بگیرید که کارلوس کی روش بعد از جام جهانی بگوید من دیگر نمی آیم و تمام می شود و می رود.
مگر این همه پیشنهاد ندارد؟ بعد از کی روش چه برنامه ای داریم؟ از کنار این مربی چه استفاده ای کرده ایم؟ این درست که تیم ملی دو بار پشت سر هم به جام جهانی رفته، ولی نسل فوتبال ما هنوز همان نسل قبلی است در حالی که بقیه گروه های آسیایی نسل خود را تغییر داده اند. هنوز هم بازیکنانی نظیر سید جلال حسینی، خسرو حیدری، امید ابراهیمی، اشکان دژاگه، احسان حاج صفی و امثالهم در تیم ملی به عنوان اصلی ترین بازیکنان حضور دارند. آن جوان گرایی مورد نظر هنوز در تیم ملی اتفاق نیفتاده است. بازیکنان جوانی مثل سعید عزت اللهی هم که رفتارهایش نشان از تجربه کمش دارد و امیدوارم این خامی را کنار بگذارد، یا حتی سردار آزمون، تنها خروجی های این ۸۰ میلیارد تومان هستند.
اگر به هر دلیلی کی روش نخواهد قراردادش را تمدید کند چه کسی جایگزین او خواهد بود؟ آیا باز هم می خواهند مربی خارجی با همین هزینه ها و مبالغ استخدام کنند، در حالی که در این هشت سال می شد تعدادی مربی حتی برای تیم های پایه تحت نظر ایشان پرورش داد تا برای این فوتبال مفید باشند؟ هر مربی خارجی دیگری که شروع به کار کند، حداقل سه، چهار سال وقت و هزینه لازم دارد تا به علم کی روش نسبت به فوتبال ایران برسد.
همین طور است. من قبل تر ها هم گفته ام که امکانات حال حاضر تیم ملی اصلا قابل مقایسه با دوران ما نیست. البته این اتفاق خیلی خوبی به حساب می آید. پرواز های حال حاضر تیم ملی Business Class است و این در حالی است که ما فقط یک بار آن هم در جام جهانی ۲۰۰۶ با هزینه فیفا این پرواز را تجربه کردیم. در آن زمان و با آن امکانات، کارلوس کی روش هم قادر نبود بیشتر از سه چهار ماه دوام بیاورد.
کی روش در همه بیانیه ها و مصاحبه هایش ادعای حرفه ای بودن دارد و این که مجبور است با یکسری افراد غیر حرفه ای سروکله بزند و پشت پرده به خاطر این غیر حرفه ای بودن ایرانی ها پول بیشتری هم می گیرد؛ اما خب کجای دنیا پول اجاره کمپ تیم ملی را به سرمربی می دهند و او را مسئول قرارداد می کنند؟ یا فرزندخوانده سرمربی بدون هیچ رزومه ای وارد کادر فنی می شود؟
در زمان جام جهانی برزیل یکی از معضلات ایشان لباس آل اشپورت بود و بعد از این که صد هزار دلار از این برند گرفت، مشکل حل شد. البته الان مردم بهتر ایشان را شناخته اند و آگاهی بهتری نسبت به فعالیت های ایشان دارند. من جواب شما را اینگونه می دهم که اگر کسی برای اولین بار وارد کشوری می شود و قرارداد می بندد، بعد ها می تواند ادعای ناآگاهی و غیر حرفه ای بودن طرف مقابل را داشته باشد، اما اگر کسی بعد از چهار سال قرارداد و هنگام تمدید آن این ادعا را داشته باشد داستان متفاوت می شود. اکیپ فدراسیون همان نفرات قبلی بودند و فقط جای آن ها با هم عوض شده بود.
به هر حال شما که از سختی ها و شرایط فدراسیون اطلاع کامل داشتید، چرا برای بار دوم با آن ها قرارداد بستید؟ شما وقتی با علم به سختی ها و شرایط قرارداد می بندید دیگر حق گله و شکایتی باقی نمی ماند. بلاژوویچ وقتی وارد فوتبال ایران شد رزومه رتبه سوم جام جهانی را همراه خود داشت و شرایطش به مراتب نسبت به کارلوس کی روش بهتر بود، ولی خب آن زمان امکانات به حدی کم بود که مارک لباس های ما شکاری بود. کی روش لباس آدیداس می پوشد و باز هم ایراد می گیرد.
هیچ وقت مشکلاتی را که باعث جدایی تان از کادر فنی تیم ملی و کی روش شد باز نکردید؟
من همان موقعی که چهار ماه با کی روش کار کردم، آرزویم این بود که رابطه من و او در حد همان مربی و بازیکن باقی می ماند. متاسفانه آدم هایی که شیفته کارلوس شده اند، فقط شیک پوشی و صحبت های قشنگ و چشم های آبی را می بینند.
تنها معیارشان برای قضاوت، آدمی است که در تلویزیون دیده اند؛ آدمی که خوب یاد گرفته جلوی دوربین فیلم بازی کند و مقبول به نظر برسد در صورتی که شخصیت ایشان طور دیگری است. نمی فهمم چرا آدمی که تمام پاداش ها را دارد، باید شوآف کند. من نمی دانم که چه لزومی دارد ایشان برود یونان و بازی بازیکنی را ببیند که تا به حال ۶۰ بازی ملی انجام داده و کاملا شناخته شده است؟ دیدن بازی یک بازیکن باتجربه تیم ملی چه هدفی می تواند داشته باشد؟ شما ۳۵ روز قبل از جام جهانی تیم را به اردو در کشوری می برید که هیچ تیمی این کار را نمی کند.
تمامی تیم ها نهایتا دو هفته قبل از شروع مسابقات به محل کمپ خود می روند. شما شاید از مسائل دیگر اطلاع داشته باشید، ولی در این گونه مسائل من هم چیز هایی بلدم و می دانم که این ها همه هزینه است. هزینه بلیت، هتل و امثالهم در صورتی که حقوق تیم ملی فوتبال ساحلی ۱۰ ماه می شود که عقب افتاده است.
حدس می زنید سخت ترین حریف ما در جام جهانی چه تیمی است؟
به نظر من سخت ترین بازی ما مقابل مراکش خواهد بود. تیمی مثل اسپانیا ممکن است ما را دست کم بگیرد و این به نفع ماست. دیدید که در جام جهانی ۲۰۱۴ این اتفاق در بازی مقابل آرژانتین افتاد و آن ها آنقدر ما را دست کم گرفتند که با نبوغ مسی به سختی پیروز شدند. این شرایط ممکن است در بازی مقابل اسپانیا و پرتغال هم رخ دهد. کما این که خود ما بار ها تیم های ضعیف تر از خودمان را دست کم گرفتیم و باختیم.
تیم هایی نظیر اردن و حتی همین سوریه جنگ زده که در بازی آخر مقدماتی در تهران ما را دچار دردسر کرد. به نظرم حضور در این گروه یک تجربه ناب برای فوتبال ماست، چون چند ماه بعد از جام جهانی، جام ملت های آسیا در امارات برگزار می شود. حداقل به عنوان تیمی که در رده بندی فیفا در آسیا اول است باید به فینال جام ملت های آسیا برسیم. البته اگر تیم ملی دست به یک کار بزرگ بزند و به مرحله بعد صعود کند قطعا من و همه ایران خوشحال خواهیم شد. امیدوارم هر نتیجه ای رقم می خورد دست کم از دیدن بازی های تیم ملی ایران در جام جهانی لذت ببریم و به آن افتخار کنیم.
به عنوان سوال آخر حتما انتقادات زیادی به رفتار های کارلوس کی روش وارد است، اما علی کریمی با سال ها حضور در آلمان، وجهه فنی سرمربی تیم ملی را چطور می بیند؟خیلی ها فکر می کنند من با کی روش پدرکشتگی دارم، در حالی که اگر ۳۰ سال بعد از من بپرسند بهترین مربی که با او کار کردم چه کسی بوده قطعا خواهم گفت: کارلوس کی روش. اتفاقا من برخلاف خیلی ها کسر شأنم نیست و خیلی رک می گویم در همان چهار ماهی که در تیم ملی دستیار کی روش بودم خیلی از نکات فنی را از او یاد گرفتم. حتی بعضی از مدل های برخوردش را بازیکنان را خودم در سپیدرود انجام می دهم.
کارلوس از نظر فنی فوق العاده است، اما بحث من خلأ فوتبال ایران بعد از جدایی اوست و این همه هزینه بی فایده ای که کرده ایم. کاش در قرارداد کی روش بندی می گنجاندیم که ماهی دو ساعت با سرمربیان لیگ برتری جلسه فنی بگذارد. بانک سامان توانست این کار را بکند، فدراسیون فوتبال نتوانست.
همرسانی کنید:
نظر شما: