گیل خبر / حامد خلیلی وقوع نهاد پایدارتولید در یک اقتصاد تنها محصول تصمیم نیست. راهی است پر زحمت و قدم به قدم که با مهیا شدن شرایط وتدارک پیش زمینه ها فراهم می شود. ما حصل هم افزایی و بر هم کنش دانشها و نو آوری های تک تک و همه -فرد فرد- انسانهایی است که در جامعه نفس می کشند. خودکفایی دولت ازهمه -فرد فرد- انسانهایی که در جامعه نفس می کشند٬ تخیلی تاکنون تحقق نیافته در تجربه تاریخی اقتصادها است. خود کفایی تام در یک اقتصاد در مقال مواجهه با دنیای بیرون نیز تخیلی زیباست که در این مقال نمی گنجد. در حالی که انتظار ها از برونده اقتصادی ایران اسلامی بالاست٬ متاسفانه شرایط وتدارک پیش زمینه ها کاملا فراهم نیست. اقتصاد امروزایران ما صحنه ی پر زحمت و قدم به قدم -فرد فرد- انسانهایی است که سالهاست سوار بر قطاری کند در مسیر نادرست گام برمی دارد؛ پر هزینه و آهسته. نیاز به ریل عوض کردن دارد و طی نمودن بر عکس راه نادرستی که تقریبا از پس از سالهای بعد جنگ طی نموده است؛ تصمیمی که منتظر از راه رسیدن دولت یا دولت هایی است که از جنس جرأت و اخلاص باشند. دولت های ما خودکفا ازهمه -فرد فرد- ما شده اند؛ برای ایجاد شغل نه راهکاری برای هم افزایی و بر هم کنش دانشها و نو آوری های تک تک افراد جوان و غیر جوان٬ بلکه بسته دارند؛ بسته هایی پشت سر هم و پر از پول دارند. بودجه نویسی ایران هیچگاه رنگی از ًصفر سیاه black zero اقتصاد آلمان ً- که در آن درآمد و هزینه دولت در آن برابری کند- ندارد. بودجه های ما پر است از بدهی های deficit spending روی هم روی همِ دولتهای پیش برای دولتهای بعد. همان طور که بزرگان ما گفتند،مشکلی غیر قابل حل و بی درمان پیش روی اقتصاد ایران ما وجود ندارد؛درست! مساله اما تنها زمان است؛ زمان است که به سرعت در حال طی شدن و پشت سر گذاشتن نسل ما است و نسلی که در اثر انقلاب اسلامی اهدافی از جنس فرازمینی تر از آنچه امروز تصور می کنیم، تجسم کرده بود. به راستی دوربرگردان نظام ایران -اقتصاد ایران- کجاست؟ اشتغالزایی های ناپایدارازراه کمک bail out به صنایع زامبی و مخرب از منابع بانکهای زامبی و مخرب٬ پیمودن مسیر به بیراهه است که تنها دولت را تبدیل به بازوی عملیاتی دسته ای از نخبگان ربوی اقتصاد امروزایران نموده است. دانشها و نو آوری های تک تک افراد جوان و غیر جوان ما اما زیر فشار اثرات خارجی negative externalities چنین طرح هایی -از همه مهمتر تورم- به طور مستمر در حال بلاک شدن است. ور شکسته شدن یا کوچک شدن فعالیت این دسته از فعالیتهای کاذب بانکی و صنعتی راه حل است: bail in باید جای bail out را بگیرد. جبران هزینه خسارت دیدگان و کارگرانی که شغل خود را در اثر ورشکستگی از دست می دهند تا زمانی معین و کمک-بازخواست آنها برای ورود به مشاغل جدید(flexicurity) به این فرایند بازسازی خلاقانه ساختار کمک می کند. گام بعدی فراهم کردن قانونهای آسان سازی تعیین حقوق و دستمزد برای بخش غیر دولتی و کم کردن حد اکثری طرح ها و بیزنس ها ی دولتی است: crowding in باید جای crowding out را بگیرد. سیاستهای بانک مرکزی درچرخش ۱۸۰ درجه ای ازاختصاص سود سرسام آور بانکی به سوی تعیین منطقی سود تعلق یافته به سرمایه های پولی نه کافی بلکه لازمِ- لازمِ است؛راه جایگزین دیگر اجرای بدون واهمه مدل اقتصاد بدون ربا است. شمار مدل های اقتصاد بدون سود بانکی دستکم در سالهای اخیردراروپا به بیش از انگشتان دو دست رسیده است؛تعیین نرخ سود بر اساس تورم مورد انتظاردر مدل Fisher غیر قابل درک وخود خالق تورم و دست آویزی باطل برای نخبگان ربوی اقتصاد در جهت پمپاژ ثروت کوشایان به سوی خود است. تنها پس از برداشتن با جرأت وبا اخلاص این قدوم است که شرایط و پیش زمینه ها فراهم می شوند؛اقتصاد٬ ما حصل هم افزایی و بر هم کنش دانشها و نو آوری های تک تک و همه -فرد فرد- جامعه می شود؛ تولید جان می گیرد٬ فساد و پول بادآورده کم می شود؛دولت و بانک مرکزی برای جبران نقدینگی به دلار پناه نمی برند؛ تعصب به کارو کالای ملی, ارزش همه -فرد فرد- جامعه می شود ... گیل خبر: انتشار مطالب خبری و یادداشت های دریافتی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه ای منتشر می شود.