گیل خبر/ سامان بدر: در یکی از جالب ترین پیام های این روزهای آخر سال  در شبکه های اجتماعی اشاره به همین موضوع بود که همه دنبال این هستند که در سال نو همه چیز تازه شود در حالی که اکنون برای ما زمان مهم نیست، مکان باید تغییر کند. واقعیت این است که سال 97 نیز نمی تواند تفاوت چندانی با سال 96 داشته باشد. نه قرار است تورم و بیکاری کاهش چشمگیری داشته باشد، نه تغییر ساختار مدیریتی و یا تغییرات در قوانین مطبوعات و رسانه ها و توجه بیشتر به عدالت اجتماعی و آزادی های سیاسی!شاید سال 97  با سال 76  تفاوت داشته باشد ولی بدون شک این تغییر به صورت  کوتاه مدت  دیده نمی شود که به نسبت سال گذشته خود مشاهده کنیم. واقعیت این است وعده وعید برای تغییر در سال آینده مثل وعده معاون اول رئیس جمهور می ماند که می گوید: آن شاء الله شاهد رفع حصر در سال آینده باشیم. اولین پرسشی که مطرح می شود این است که این اقدام  در ابتدای سال آینده اتفاق می افتد یا انتهای سال؟ این نحوه حواله دادن به سال آینده در انتها به  به همان سخن مطهری ختم می شود که می گوید مسئولان وعده داده بودند ولی اتفاقی نمی افتد. این حواله کردن به این که شاید شنبه ای، ماه جدیدی،  سال نویی تغییری در زندگی ما دهد کاری عبث و بیهوده است. شاید تنها به درد طالع بینی های چینی و هندی بخورد که تفاون انسان ها را در زمان های مختلف پیش بینی می کنند که در واقعیت چیزی جزء وقت تلف کردن های بامزه! نخواهد بود. سال نو  برای همه ما که یک بهار را پشت سر گذاشته ایم تکراری است (حتی مهربانی)، حتی بر خلاف آن شوخی جالب  بالا   مکان نیز نمی تواند باشد،  برای تغییر نه زمان که اراده می خواهیم.