گیل خبر/ محمد ابراهیم خلیلی   طی روزهای اخیر و با ابتکار شهردار محترم و اعضای گرانقدر شورای اسلامی شهر رشت، مجمعی با نام اتاق شکوفایی شهر رشت تشکیل شده است. بر اساس آنچه که همین عزیزان اظهار می دارند، گویا بنابراین است که با بهره گیری از توانایی های نخبگان، اندیشمندان، متخصصان، صاحب نظران، مدیران و ...، در شهر رشت، با زیر پا گذاشتن موانع، پله های صعود را برای شکوفایی شهر رشت و استقرار آن در جایگاه واقعی خود به سازند، و سپس با بالا رفتن و گذر از دیوار مشکلات و مسائل موجود، با ارائه خدمات مطلوب و رضایت بخش به شهروندان شریف شهر، گام های سازنده ای را به سوی توسعه و پایداری در شهر بردارند.به همین مناسبت امید آن است که ذکر نکاتی چند ( البته با عرض ارادت و احترام به ساحت همه بزرگواران حاضر در اتاق ) ، شاید خالی از لطف نباشد و بیان ان ها به تواند به فضل الهی، تا حدوی به کارسازی بیشتر در این اتاق بیفزاید. در حوزه مدیریت، زمانیکه تمرکز مدیران مسئول صرفا بر روی مسائل و موضوعات اجرایی و روز مره باشد، یا اینکه مدیران درگیر یک سری از امور از پیش تعیین شده و روال گشته باشند، مانند شرکت در نشست ها و جلسات، که تعداد ان ها کم هم نیست، و یا در وضعیت انجام امور اداری روزانه و مطالعه و پاسخ دادن به مکاتبات و تقاضاها و نامه نگاری ها و دید و بازدید ها قرار بگیرند، یا اینکه توان حرفه ای خود را در سه جنبه مدیریتی: ۱-- تشخیص (طبقه بندی و اولویت شناسی مسائل و مشکلات موجود) ۲-- استنتاج ( استدلال برای چرایی مسائل و مشکلات موجود) ۳-- راه یافت و راه حل ( انجام و اقدام عملی و ممکن در مورد مسائل و مشکلات موجود) ، را از دست به دهند و یا از دست رفته به دانند و مشکلات را پیچیده و لاینحل و خارج از توان واقتدار خود و سازمانی که مسئولیتِ مدیریت آن را بر عهده گرفته اند، قلمداد کرده و ارزیابی کنند، آن وقت ، آن حلقه طلایی که گم می شود و بر زمین می ماند، فقدان زمان و فرصت کافی است، برای اندیشیدن و تفکر، در حین انجام کار و وظیفه، برای تعیین راه یافت ها و راه حل ها، جهت عبور از مشغله موجود و همینطور چالش ها و مشکلات و موضوعاتی که، در محدوده مسئولیتِ و مدیریت، مدیران و سازمان ذیربط در قبال آن جایگاه، طبق قانون، مسئول هستند و باید پاسخگو باشند! به طور کلی گرفتار شدن مدیران در چرخه گیر و دارهای انجام وظایف روزمره و البته قانونی، آن ها را با چالشی اساسی به نام عدم توان تبدیل ایده، آرمان و استراتژی های مدیریتی، به عمل و اجرا ، در میدان ایفای وظیفه، مواجه می کند، که میوه آن در دراز مدت، زیر سوال رفتن موقعیت های شغلی، موضوعیت، قدرت، منزلت، تصمیم ها، سیاست گزاری ها و چگونگی مدیریت کارگزاران و دست اندرکاران(مدیران) است، و در نهایت، از دست رفتن اعتماد عمومی جامعه مخاطب (شهروندان)، به مدیران منتخب خود، و برجای ماندن مشکلات و گرفتاری های مردم همچون گذشته و حتی بیشتر از قبل خواهد شد.و این همان فرجام نامیمون و ناخوشایندی است که قاعدتا هیچیک از مدیران و سیاست گزاران متعهد در دنیای مدیریت، طالب و مشتاق آن نیستند و عواقب ناشی از آن را هم به هیچ وجه حاضر به پذیرش نبوده و نمی پسندند. قرار گرفتن مدیران در چنین شرایط ناگوار، یکی از عیوب و آسیب های جدی در عرصه مدیریت به شمار می آید. هر چند که ممکن است شرایط نامناسب موجود و یا باقیمانده از گذشته، وضعیتی چنین غیر هنجار را برای مدیران حاضر رقم زده باشد و آنان نقش و سمت چندانی را در به وجود آمدن آن ها نداشته باشند. بنا بر این با لحاظ شرایط ناهنجار موجود ، متولیان امر، در حوزه مدیریتی خود، بدون اینکه تظاهر به عدم توانایی خود برای حل تنش ها و مشکلات مرتبط نمایند، برای خروج از بحران و مساعد کردن اوضاع جاری، در اقدامی حسابگرایانه و تحلیل شده، دست به تشکیل و شکل دادن تشکل هایی می نمایند که اصطلاحا آن را اندیش کده یا کانون تفکر یا...، یا اتاق فکر (think tank ) می نامند. که در حال حاضر نیز در برخی از وزارتخانه ها و سازمان ها و...، در کشور شاهد فعالیت های قانون مند شده چنین اتاق هایی هستیم. تشکیل چنین اتاق هایی هر چند شاید موضوع جدید و تازه ای نباشد، لیکن نقش و تاثیری مثبت در روند ارتقای سازمان و ارائه خدمات به بخش های مختلف جامعه مخاطب را داراست. و در تعاملات اجتماعی، خدماتی، فرهنگی، اقتصادی و...، تاثیر گذار است. در این اتاق ها، که نقش آفرینندگی در تشخیص و شناخت و تعیین راه حل ها و راه کارها را در روند رفع مشکل و توسعه و توانا سازی حوزه مدیریت و سازمان و جامعه رادارد، شخصیت های شرکت کننده، اصولا افراد و شخصیت هایی از تبار خبره گان، نظریه پردازان، صاحبان تفکر و اندیشه، متخصصان، مدیران و ...، می باشند که بر اساس روش هایی از قبیل: ۱-- جمع اندیشی و بهره یابی حداکثری از خرد جمعی ۲-- تلاش و تمرکز بر روی مسائل و مشکلات موجود و به روز ۳-- اجتناب از ورود به مسائل اجرایی و سیاست گزاری ها، به تولید فکر و تصمیم سازی بر روی مسائل و مشکلات مرتبط روز جامعه، و تشخیص و تعیین راه حل های ممکن و عملی و اولویت بندی شده، می پردازند و با معرفی و انتقال آن به مدیریت سیاست گزار و مدیران اجرایی، برای عبور موفقیت آمیز آن ها از دیوار موانع و هموار سازی چالش ها، کمک می کنند، تا اقدامات آن ها، در نهایت با ارائه خدمات مناسب به جامعه مخاطب (شهروندان)، به جلب رضایت و خرسندی مردم بیانجامد. به تعبیر دیگر اتاق فکر و ساکنان آن، برای برون رفت از مسائل و مشکلات مرتبط در حوزه مدیریت ، با خلق ایده های جدید و تدوین آن ها، سیاست ها و اندیشیده های راهبردی را به برنامه هایی با قابلیت های اجرایی شدن و در اختیار مردم (شهروندان) قرار گرفتن، تبدیل و با همت مدیران مسئول عملیاتی می کنند. در اتاق های فکر، برای خلق ایده ها و توسعه خلاقیت ها و افزایش توان مندی ها، به لحاظ دستیابی به راه کارها و راه یافت ها، شیوه ها و روش های مختلفی به کار گرفته می شود که یکی از مهمترین آن ها طوفان مغزی(brain storming) است. شرکت کنندگان در این اتاق ها نیز باید از خصوصیات و توانایی هایی برخوردار باشند که می توان در نوشته ای دیگر به آن پرداخت. اما حالا اتاق تشکیل شده در شهر رشت با عنوان ابتکاری شکوفایی، با آنچه که به نام اتاق فکر در دنیا و در کشور متداول است و با ساختار مندی و تدوینگری که بر روی آن صورت گرفته، قابل ارزیابی و نظارت و کنترل بوده و با شرح وظایفی تحدید شده، دارای حدود و ثغور قانونی است ، بر اساس اظهارات و مذاکراتی که تا کنون در آن انجام شده و می شود و رسانه ها محتوای آن را باز نشر می کنند، به نظر می رسد که، تا حدود زیادی متفاوت می باشد.به طور مثال حضور ۱۷۰ نفر شخصیت فرهیخته در یک اتاق بیشتر به تالار شکوفایی شباهت دارد تا اتاق! و اما اکنون این اتاق تا چه میزان می تواند و قادر است تا بار بر گرفته(یا نهاده شده) بر دوش خود را به ساحل مقصود بنیان گذاران اتاق برساند، سوالی است که پاسخ آن را باید کمی دورتر، و اما البته در آینده ای نزدیک، جستجو کرد! چرا که با توجه به تعاریف مواد قانونی در شرح وظایف شورای شهر و شهردار محترم و همچنین دیگر سازمان های ذیربط و سهیم در حوزه وظایف شهری، نقش و تاثیر این اتاق ابتکاری را، هنوز نمی توان به درستی محاسبه کرد و در مورد فرجام آن اظهار نظر نمود. به هر حال ضمن آرزوی موفقیت برای بانیان ایجاد این اتاق ابتکاری، و استقبال از تشکیل آن، حاضرین در اتاق باید به جدً مراقبت کنند که نهایتا بعد از چندی، توپ سر گردان مدیریت و مدیران شهری، به جای اتاق شکوفایی، از اتاق دیگری سر در نیاورد.بلکه بنا به فرمایش عضو برجسته شورای محترم شهر،به اتاق عشق بیانجامد. چرا که در آن حالت، شخصیت های حقوقی و ملزم به اجرای قانون و صدور طرح و ارائه لایحه و اجرا و کنترل و نظارت، که باید در ازای رای مردم و به تبع مسئولیت قانونی خود، جوابگو بوده و ایفای وظیفه کنند و به مردم(شهروندان)خدمت بی منت نمایند، و پاسخگویی کنند، ممکن هست در آینده ای نه چندان دور، احتمالا، بهانه ای برای پاسخگو نبودن داشته باشند، و حلقه گم شده را در جایی دیگر از حوزه قانونی و مسئولیتی خود، و بلکه از دوش حاضران در اتاق، و در اتاق شکوفایی جستجو کنند! در این زمینه بخوانید کلان شهر رشت(قسمت سوم- تمرکز) کلان شهر رشت(قسمت دوم- مدیریت شهری) کلان شهر رشت(قسمت اول)  گیل خبر: انتشار مطالب خبری و یادداشت های دریافتی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه ای منتشر می شود.