گیل خبر/ هادی حق شناس واقعیت این است که یارانه ها از روز اول کج اجرا شد و به تعبیری «خشت اول چون نهد معمار کج-تا ثریا می رود دیوار کج» شد. مگر اینکه شهامتی ایجاد شود که این دیوار را تخریب کند و روز از نو و روزی از نو شود. از آذرماه سال 89 براساس قانون هدفمند کردن یارانه ها قرار بوده که 50 درصد پول بین مردم توزیع شود اما نه تنها از این قانون تخلف شد بلکه صددرصد منابع توزیع شد و به دلیل کسری منابع و اینکه همه جمعیت تحت پوشش قرار گرفت، از سایر منابع هم صرف پرداخت یارانه ها شد. طی سه، چهار سال گذشته همواره مجلس در بودجه، دولت را مکلف کرده که یارانه دهک های پردرآمد را حذف کند و دولت به دلایل مختلف این کار را انجام نداده و هر بار که با هر ابزاری خواسته بخشی از یارانه ها را حذف کند، حاشیه هایی هم برایش ایجاد شده است. ما با دو واقعیت در این باره مواجه هستیم؛ نخست، دولت توان ادامه رویه فعلی پراخت یارانه ها را ندارد. دوم، هر دولتی بخواهد این یارانه را حذف کند حتما با چالش و حاشیه سیاسی مواجه خواهد شد. یعنی اینگونه نیست که یارانه ها حذف بشود و بدون هیچگونه عوارضی باشد. دولت در ابتدای سر کار آمدن نظرسنجی را در دستور کار خود قرار داد مبتنی بر اینکه کسانی که داوطلب هستند یارانه شان قطع شود اعلام کنند و تنها درحد دو تا سه درصد از دریافت یارانه ها انصراف دادند. توجه به این نکته ضروری به نظر می رسد که اصلا به لحاظ عقلایی این امر پذیرفته نیست که افراد داوطلبانه از درآمدشان صرفنظر کنند. اصل این است که مردم به دنبال حداکثر منافع و درآمد هستند و در خوش بینانه ترین تحلیل یارانه را می گیرند اما با دست خودشان به نیازمندان می دهند. در چند سال گذشته دولت شیوه های مختلفی را به کار گرفته تا بلکه یارانه ها حذف شود. این واقعیتی است که در سنوات گذشته دیده ایم ولی متاسفانه در همین انتخابات ریاست جمهوری برخی از کاندیداها نه تنها دم از حذف یارانه ها نزدند بلکه وعده می دادند که چنانچه انتخاب شوند یارانه را دو یا سه برابر پرداخت خواهند کرد! لذا دولت کار بسیار سختی در پیش دارد و به همین دلیل به دنبال ابزارهای مختلف از جمله بررسی حساب های بانکی افراد است. اما واقعیت مطلب این است که دولت باید خیلی محکم عمل کند. وقتی برای کارمندان خودش مصوب می کند هرکس در سال آینده کمتر از 3 میلیون تومان درآمد دارد معاف از مالیات می شود، می تواند حساب کند هرکس ماهانه بیش از 5 میلیون تومان درآمد دارد هم مشمول دریافت یارانه نمی شود و چنانچه یارانه دریافت کند، مشمول برخی از محدودیت های مالی یا مالیات های مضاعف خواهد شد. توده مردم هم این جهت گیری را می پذیرند. طبیعی است که پردرآمدها به یارانه 45 هزار و 500 تومانی نیازی ندارند. دولت شیوه های مختلف را در قانون رفته و با توجه به محدودیت منابع دولت که در لایحه بودجه به معنی واقعی درآمدش را بحرانی نشان می دهد هرچه سریع تر باید تکلیف یارانه های نقدی را مشخص کند. این دولت در همین سال جاری و حداکثر تا سال آینده می تواند این کار را بکند و در غیر این صورت سال بعد که در فضای انتخاباتی مجلس قرار می گیریم، مقوله یارانه ها به سرانجام نخواهد رسید. درواقع اگر زمانی از بحث یارانه ها با عنوان هدفمندی یارانه ها یاد می شد اما امروز به یکی از مهم ترین موضوعات با عنوان چالش هدفمندی یارانه تبدیل شده است. گیل خبر: انتشار مطالب خبری و یادداشت های دریافتی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه ای منتشر می شود.