به گزارش گیل خبر، در دو سال 92 و 96 اصلاح طلبان تمام قد از حسن روحانی حمایت به عمل آوردند و سید محمد خاتمی، رئیس دولت اصلاحات با انتشار دو ویدئو در هر دو سال علاوه بر تشویق رأی دهندگان برای حضور در پای صندوق ها از آنان خواست تا رأی خود را به نام حسن روحانی داخل صندوق اندازند، اما پس از تشکیل دولت روحانی به خصوص در سال 96 بر اساس انتظارات مردم سیاست ها پیش نرفت و چرایی حمایت از او توسط اصلاح طلبان به میان کشیده شد.

در این رابطه علی شکوری راد در تشریح این مسئله گفته است: «رأی اصلاح طلبان به کسی بود که اصلاً اصلاح طلب نبود اما اصلاح طلب ها کاندیدای خود را کنار زدند و به یک فردی رأی دادند که اگرچه اصلاح طلب نیست اما می تواند حداقل هایی که فکر می کنیم در قدم اول لازم است به دست آوریم را تأمین کند.»

در صورت رجوع به شعارهای حسن روحانی در هر دو سال انتخاباتی می توان به این موضوع دست یافت که روحانی برای هواداران اصلاح طلب خود نه تنها حداقل ها را مدنظر نداشت، بلکه صحبت از حداکثرها می کرد و شاید همین مسئله بود که انتظارات از او را بالا برد.

علی صوفی، دبیر کل حزب پیشروی اصلاحات در رابطه با این خواسته های حداقلی گفت: این اظهارنظر درست نیست، البته منشأ این تفکر به جایی برمی گردد که در انتخابات ریاست جمهوری 92 و 96 کاندیداهای حداکثری خود را نتوانستیم به میدان آوریم و درنتیجه آن اصلاح طلبان از آقای روحانی حمایت کامل به عمل آوردند و او هم یکسری وعده هایی را در جریان انتخابات مطرح کرد که حداقلی محسوب نمی شود.

وی در ادامه اضافه کرد: آقای روحانی در قول های خود مطالبی را عنوان کرد که مورد استقبال اصلاح طلبان و مردم قرار گرفت. به عبارتی دیگر خواسته مردم در شعارهای آقای روحانی دیده شد، بنابراین به او رأی دادند و این شعارها نه تنها حداقلی نبود، بلکه در برخی جاها از حداکثری هم بالاتر محسوب می شد.

دبیر کل حزب پیشروی اصلاحات یادآور شد: آقای روحانی باید در حد مقدورات خود وعده می داد ولی او بیش از توانش سعی کرد مردم را امیدوار سازد تا به او رأی دهند، پس حال که اعتماد مردم جلب شده یکسری تعهداتی را برای او و اصلاح طلبان در مقابل مردم ایجادشده که باید مورد احترام قرار گیرد و با پاسخی منطقی جواب داده شود.

صوفی دراین باره ابراز کرد: وعده ها با توجه به نیاز مردم مطرح شد، بنابراین خواست واقعی و حداکثری بود و حداقلی محسوب نمی شود. با این حساب اظهارنظر فوق از اساس نادرست است زیرا درصورتی که غیرازاین بود مردم به صحنه نمی آمدند. متأسفانه عده ای از دوستان ما خود را قیم مردم می دانند و بر این تصور هستند که ذهنیت آن ها را داشتند و درصورتی که توقعاتشان از آقای روحانی حداقلی بوده، مردم هم چنین هستند. درحالی که با انتظارات حداقلی نمی توان این جمعیت را پای صندوق های رأی کشاند.

دبیر کل پیشروی اصلاحات در برآورده شدن حداقل این حداکثر نیز توضیح داد: مشکل در اینجا است که رفتار آقای روحانی پس از پیروزی در انتخابات سمت وسو برآورده شدن شعارها را ندارد و امیدوارکننده نیست. برای آن دلایلی می تراشد و معذوریت هایی مدنظر قرار می دهد که قبل از این ریاست جمهوری هم وجود داشت. آقای روحانی در چهار سال گذشته همواره از این حیث گله داشت و با مردم در میان می گذاشت که همین امر سبب ایجاد اعتماد شد زیرا مطرح کرد کارهایی که در دور اول نتوانست، دور دوم انجام می دهد، ولی در عمل رویکرد او نشان دهنده این مسئله نیست.

وی در ادامه تصریح کرد: اکنون خبر از مسائلی داده می شود که اقناع کننده نیست و در چینش کابینه و چرخش ناگهانی و فاصله از اصلاح طلبان، نشانی از تحقق شعارها وجود ندارد. روحانی در گزارش صدروزه به جای اینکه مطرح کند برای تحقق وعده های چه اقداماتی انجام داده، می گوید که «وعده فراموش نشده است» این پاسخ قابل قبولی از آقای رئیس جمهور نیست زیرا او می توانست وعده ها را در معرفی کابینه نشان دهد و افرادی وفادار به آن وعده ها معرفی کند. روحانی دولتی را بر سرکار آورد که جناح رقیب بیشتر از رأی دهندگان به او خوشحال شدند.

صوفی دراین باره اظهار داشت: برخی از دوستان رئیس جمهور هم که در کابینه حضور دارند، منکر نقش اصلاح طلبان یا هویت جامعه رأی او هستند، بنابراین مسائلی دیده می شود که از انتظارات فاصله دارد. حداقلش این بود که آقای روحانی در گزارش صد روز از مقدمات عملی شدن وعده ها صحبت می کرد. تأکید برعدم فراموشی اهمیت ندارد، مسئله مهم زمان برای تحقق است.

رویداد 24