اختصاصی گیل خبر/ مالک و رئیس هیات مدیره باشگاه داماش شنبه شب در گفتگویی تلویزیونی با شبکه استانی گیلان پیرامون آخرین وضعیت مالی این باشگاه پرهوادار شمالی توضیحاتی ارائه داد. قبل از این که به اظهارات ایشان بپردازیم همین نکته در ابتدا خودنمایی می کند که به جای مدیرعامل باشگاه تنها مالک و رئیس هیات مدیره باشگاه به رسمیت شناخته می شود و گویی مدیرعاملی یک پست صوری در این باشگاه است که برای جلوگیری از تبعات احتمالی جایگاه حقوقی مالک در نظر گرفته می شود. این امری است که باشگاه های ایران نیز به با همه اقدامات غیر حرفه ای که انجام می دهند به آن مبادرت نمی ورزند. مثلا در گذشته تا قبل از دستگیری مالک داماش گیلان همه داماش را به نام مدیرعامل آن می شناختند. امروز هم در باشگاه های دیگر نیز همه مدیرعامل را به رسمیت می شناسند اما در داماش هرم وارونه شده و مالک داماش بیش از هرنام دیگری مطرح می شود. پس با این اوصاف چرا مدیرعاملی برای این باشگاه تعیین شده است؟ از این که بگذریم به خود مصاحبه می رسیم. آقای حاجی پور در سرتاسر مصاحبه سعی می کند خود را فردی نشان دهد که یک تنه برای جوانان شهر در حال کار و تلاش است و بقیه گویی  توجهی به آن ها ندارند. در ابتدا می گوید« با یک اسپانسر کار را شروع کردیم و این اسپانسر را متاسفانه پس از دو ماه فراری دادند» منظور ایشان از اسپانسر سامر رجب اف سرمایه دار آذربایجانی است که البته اطلاق اسپانسر برای وی جای تعجب دارد. اسپانسر شرح وظایف مشخصی دارد و به طور کل آن فرد سرمایه دار آذربایجانی برای اسپانسری نیامده بود، حداقل بگوئید آن فرد برای سرمایه گذاری آمده بود که به بن بست خورد! ولی با این حال گفته نمی شود اکثر هزینه های فصل گذشته داماش بابت هزینه هایی است که از وی گرفته شد وگرنه خود مالک داماش قرار شده بود «کت و شلوار» خودش را برای داماش بفروشد. این که یک سرمایه گذار را با اسپانسر اشتباه بگیرند که قرار است تنها پول بدهد معلوم است که طرف مقابل راهی جزء فرار برای خود باقی نمی گذارد. مالک داماش در ادامه می گوید« ما بازیکنی در تیم داریم که از ابتدای فصل حتی یک ریال از باشگاه دریافتی نداشته است» آیا این سبب افتخار است که مالک باشگاه آن را اعلام می کند؟ مگر بازیکن را جذب کرده اید که استثمار شود و در راه رضای خدا ، آقای حاجی پور و مردم یک شهر بازی کند؟ در جایی دیگر حاجیپور می گوید « تاکنون یک ریال کمک مالی از دولت دریافت نکرده ام» ولی نمی گویند که هنوز بسیاری از سفرهای خارج از خانه داماش با سفرهای هوایی انجام می شود که مدیران هواپیمایی به خاطر حمایت از داماش هنوز از مالک باشگاه پولی نگرفته اند. آیا در باره امکاناتی همچون مسکن و غیره که از طرف شهرداری برای سرمربی و تدارکات تیم هم داده شده نباید اشاره ای می شد؟ داماش تیمی دسته دوم است و همین که امثال دکتر نوبخت و وزیر ورزش قول کمک به آن را داده اند نباید این استنباط شود که وظیفه دارند به همه تیم ها کمک کنند وگرنه تیم های دیگری نیز وجود دارند که نیازمند کمک هستند و به طور کل فلسفه خصوصی سازی نیز این نیست که یک نفر به راحتی بگوید من پول یک بازیکن را از ابتدای فصل ندادم و تنها انتظار کمک از دولت را مطالبه کند. مگر سپیدرود رشت حدود دوسال قبل که در دسته دوم بود تا چه اندازه کمک های مالی شهرداری را دریافت می کرد؟ مجتبی ماه پسند مدیرمالی و اقتصادی شهرداری رشت در جلسه کمیسیون برنامه و بودجه شورا اذعان می کند که سال 94( وقتی سپیدرود در دسته دوم بود) مبلغ صد میلیون تومان ریال به سپیدرود کمک شده است. همین مدیر مالی و اقتصادی شهرداری رشت می گوید «برای داماش در سال 94 و 95 در مجموع 941 میلیون تومان مصوبه کمک مالی در نظر گرفته شده که از این میزان مصوب، 771 میلیون تومان به داماش کمک نقدی و لجستیک (هزینه های سفر و اسکان اعضای تیم) صورت گرفته است.» و این در حالی است که داماش تا کنون به لیگ بالاتر صعود نکرده است! اما سپیدرود با همان صد میلیون به لیگ یک صعود کرد اما داماش نه و مالکش می گوید هیچکس به آن ها کمک نکرده است! اما در مورد برگشت کمک مالی شورا به داماش نیز از آن نکته هایی بود که مالک داماش را مقابل همکاران خودش قرار می دهد. خود ایشان در جلسه حضور داشت و می داند که این لایحه برای بررسی بیشتر برگشت داده شد و چند روز پیش نیز رئیس کمیسیون برنامه و بودجه شورا نیز از تصویب کمک هشتصد میلیونی به داماش در این کمیسیون خبر داد. نکته ای که ایشان به آن اشاره نمی کند. این کمک مالی در حالی تصویب شده است که طبق قانون هیچ گونه کمک مالی از جانب شورا نباید نفعی برای اعضای شورا داشته باشد و حال شورا مشخص نیست چگونه می تواند به تیمی کمک کند که مالک و رئیس هیات مدیره آن عضو این شورا محسوب می گردد و خودش را یگانه داعیه دار حمایت از تیم می داند. بی انصافی است که فارغ از هرگونه بحث های سیاسی و انتخاباتی که ممکن است وجود داشته باشد نقش مالک باشگاه را در حفظ داماش از یاد ببریم، داماش تیمی با بازیکنان و مربی بسیار خوبی است که با تماشاگران با تعصبی که دارد پتانسیل صعود دارد. ولی مشخص است که ساختار مدیریتی آن دچار دوگانگی فراوانی است . از سویی خود را یگانه منجی تیم می دانند و از سوی دیگر توانایی پرداخت حقوق بازیکنان را ندارند. در گذشته سپیدرود را نیز داشتیم که مالکش برای عدم پرداخت مالیات تیمی را تحت اختیار خود قرار می داد و هرگز نمیخواست تیم به نقطه بالاتر صعود کند. اینجا اگر بحث مالیات نباشد ممکن است مسائلی دیگر خودنمائی کند که تنها در بزنگاه های حساس و تبلیغاتی بخواهند از داماش استفاده کنند و در غیر این صورت داماش می شود تیمی مظلوم که تنها یک نفر برای آن کار می کند و بقیه کسانی هستند که یا «اسپانسر فراری می دهند» و یا کوچکترین «کمکی» نمی کنند! گفتنی است بزودی گیل خبر در گفتگویی ویژه با سامر رجب اف دلایل اصلی کنار کشیدن وی از سرمایه گذاری در تیم داماش را منتشر خواهد کرد.