اختصاصی گیل خبر/ سامان بدر: دکتر محمد باقر نوبخت صبح امروز اول مهر در جمع دانش اموزان دو دبیرستان دخترانه و پسرانه فرزانگان و شهید بهشتی حضور پیدا کرد و زنگ افتتاح این دو مدرسه را به صدا در آورد. آن چه در این مراسم ها کاملا مشخص بود صداقت و صمیمتی بود که دکتر نوبخت در سخنان خود بر زبان اورد و سعی کرد با زبانی غیر سیاسی با دانش آموزان صحبت کند و در این میان حرف هایش بیشتر بر دل نشست. اما جالب است ساعاتی بعد از سخنرانی او اکثر سخنان حاشیه ای و دوستانه اش به درخواست بعضی مشاوران رسانه ای سازمان تحت امر ایشان از دسترس خارج شد. بعضی سخنان دکتر نوبخت در این دو دبیرستان به شرح زیر است: * به خاطر زودتر رفتن به خانه از دیوار مدرسه فرار می‍کردم اما امروز معاون رییس جمهور هستم من را به عنوان کهنه دانش آموز تلقی کنید * هیچ آدم فوق العاده ای نبودم/بعضی سال ها تجدید می آوردم * درس هندسه فضایی آقای فردادی را تجدید آوردم * سالن ورزشی پشت مدرسه بهترین جا برای مخفی شدن ما بود * از دیوار مدرسه سعی می کردیم در برویم * معاون رئیس جمهور و رئیس سازمان برنامه و بودجه کشور چیزی به من اضافه نکرد * همان نوبختی هستم که 6 سال در مدرسه بهشتی درس خواندم آن چه برای یک مخاطب در این سخنان نهفته است صداقت و صمیمیتی است که دکتر نوبخت بر زبان آورده است. او به ذکر خاطراتی پرداخته که در مدارس به یادش مانده است و از درون آن می خواسته این نکته را بفهماند که شخصیت معمولی بوده که روی پای خودش ایستاده است و توانسته پله های ترقی را طی کند و به معاونت رئیس جمهوری برسد. هرچند خود او هم می گوید که معاونت رئیس جمهوری چیزی برای او اضافه نکرده است وهمچنان خود را یک معلم می داند. در واقع اکثر فرهنگیان و معلمانی که مسئول شده اند نیز همیشه بر این نکته تاکید کرده اند که در درجه اول یک معلم هستند و از داخل همین میز و نیمکت ها بزرگ شده اند. اما چگونه است که عده ای که شاید به آن ها بتوان کاسه های داغتر از آش خطاب کرد چنین سبکی در صداقت و صراحت را بر نمی تابند و سعی بر سانسور و سیاستمدارکردن این معلم گیلانی دارند. روزی برای خود شیرینی خبر نادرستی را بر مبنی بر کمک چند میلیاردی دکتر نوبخت به سیل زدگان گیلانی منتشر می کنند که در واقع جزوء وظایف سازمان برنامه و بودجه در هنگام بحران ها محسوب می شود و حال نیز جلوی انتشار صداقت و صمیمت معاون رئیس جمهور در جمع دانش آموزان را می گیرند. آن چه برای ما گیلانی ها دوست داشتنی بود نوبختی است که امروز در جمع دانش اموزان سخن گفت. آن چه مایه ناراحتی است مشاورانی هستند که «اسباب زحمت بزرگانند» . به عنوان یک خبرنگار بر این اعتقادم کاش هرگز اهالی رسانه خود را در دایره چم و خم سیاسیون محصور نکنند که استقلال خود را از دست می دهند. ولی حال شاید باید گفت کاش گونه ای رفتار شود که سیاسیون ما هم خود را در دایره تنگ رسانه ای های محدود کننده عالم سیاستش محصور نکنند و بیشتر خود باشند. مثل دکتر نوبخت که امروز در مدرسه مثل یک معلم بود و بعد از آن به او یادآوری کردند که معاون رئیس جمهور است. ما که اولی را بیشتر دوست داشتیم.