گیل خبر/ سامان بدر  غم قیافه پیرمرد بی شباهت به همان پیرمرد برزیلی معروف نیست که با آن جام معروفش در روز شکست سنگین هفت بر یک مقابل آلمان می گریست.با این تفاوت که پلاستیکی سیاه جای آن جام را گرفته است. آن جام که نماد برزیلی ها باقی می ماند این پلاستیک های سیاه هم یادآور همه مشقت مردان رشتی است که سال هاست با همین دار و ندار خود عضدی را پر می کنند و در نهایت توشه های فوتبالی شان هم در همین پلاستیک ها جا می شود. هر چقدر فحاشی در میان تماشاگران رشت زننده و بی ارزش باشد ماندگاری و تعصب شان برای بقای تیم شان قابل ستایش!سپیدرود و داماش سال ها پیش باید منحل می شدند. اما هنوز نفس می کشند. هرچقدر سخت بدون جام و ناراحتی و دلخوری ها! آن ها ماندگارند. حتی با همین چهره های بعد از باخت!تیمی که هوادار دارد خوشبخت است، اما تیمی که عاشق دارد ماندگار خواهد بود و مثل سپیدرود خشکیده نمی شود.حتی اگر بارها این شکست ها و این عکس ها تکرار شود…