گیل خبر/ سام سکوتی بداغ موضوع غیبت نمایندگان در جلسات مجلس جز آن دسته اتفاقاتی دسته بندی میشود که خیلی قابل درک و فهم نیست و مانند این می ماند آقای وکیلی به دلیل تعلل در ارائه لایحه دفاعیه موجب صدور حکمی علیه موکلش گردد. نمایندگان مجلس شورای اسلامی بر خلاف وکلای دادگستری که پول می گیرند تا دفاع کنند پول خرج می کنند تا وکیل مردم شوند و شاید تنها دلیلی که در ذهن آنانی که غیبت های غیر موجه دارند موضوع را بلا اشکال می کند همان چرخه معکوس مالی آن هم فقط مستقیم و مابین وکیل و موکل است( وکلای عزیز حقوق قابل توجه ای از بیت المال می گیرند) که البته میزان دریافتی رسمی آنان با مسئولیتی که بر دوش یک نماینده مجلس قرار می گیرد خیلی هم چشمگیر نیست. روز اول بررسی صلاحیت وزرای پیشنهادی حدود ٤٠ نفر از نمایندگان غیبت داشتند و در روز پنج شنبه هم زمانی که نوبت تذکر ها رسید نماینده ای که تقاضای تذکر آیین نامه ای کرده بود در مجلس حضور نداشت، در حالی که وزیر پیشنهادی محترم در حال ارائه برنامه ها و دفاع از خود بود. موضوعی که می خواهم بدانم این است که اگر استماع سخنان وزرا اهمیتی ندارد چرا این جلسات علنی برگزار می شود و اگر نمایندگان مردم قرار است بر اساس نوشته ها و گفته های وزرا در مورد رای اعتماد یا عدم اعتماد به آنان تصمیم گیری کنند با چه انگیزه ای در جلسات حضور ندارند؟! غیبت های موجهی که قطعا نوع آنها در آیین نامه داخلی مجلس حاصل شده است محل بحث نیست اما موجه بودن غیبت ٤٠ نماینده می تواند محل بحث و گفتگو باشد! ضمن اینکه معتقدم نمایندگانی که در جلسات بررسی صلاحیت وزرا غیبت دارند بهتر است شناسایی شوند و در صورت عدم رضایت از عملکرد آن وزیر از ایشان سوال شود بهتر نبود روز رای اعتماد دقت بیشتری معمول می داشتید تا امروز مجبور به حذف یک عضو کابینه نباشید. غایبین البته ممکن است برای خود دلایل قابل قبولی داشته باشند که از پیش فرض رای آوری قطعی گزینه ی معرفی شده می تواند باشد تا تصمیم قطعی مبنی بر عدم اعتماد، هر چه که هست مجلس می باید فکر عاجلی برای غیبت این بزرگواران در مهمترین جلسات پارلمان ملی بکند و در صورت امکان غیبت های غیر موجه به صورت گسترده در رسانه ها منتشر شود تا شاید حوزه ی انتخابیه در تصمیم گیری دوره ی بعد به فکر وکیلی که بیشتر منافع موکلینش را در نظر بگیرد، باشد.