اختصاصی گیل خبر/ سامان بدر:  در حالی که بعد از پیروزی دکتر روحانی بسیاری فکر می کردند که ممکن است سال جدید شاهد حضور بیشتر زنان در عرصه های مدیریتی کشور باشند دولت جدید بدون حضور معرفی زنان در کابینه کار خود را آغاز کرد و از سوی دیگر معصومه ابتکار و زهرا احمدی پور نیز که به عنوان مدیر اجرایی فعالیت می کردند جای خود را به مردان داده اند. فشارهای بیرونی و برای حضور زنان در عرصه های مدیریتی بالا غیر از وزارت از جمله دلایلی بوده که عدم حضور زنان توسط دولتمردان را توجیه کرده است، اما باید توجه داشت که این روزها تنها سطح عالی کشور نیست که از مدیریت زنان خالی مانده بلکه در همین استان گیلان نیز بعد از انتخابات شاهد برکناری مدیران زن در سطح عالی استان و همچنین شهرداری رشت هستیم. بعد از برکناری دسته جمعی بسیاری از مدیران زن در شهرداری رشت که تقریبا در یک روز انجام گرفت اولین حکم کابینه دوازدهم در استان گیلان نیز به نام یک زن رقم خورد و زهرا بدن آرا سرپرست نهادکتابخانه های عمومی گیلان بعد از 11 ماه سرپرستی جای خود را به دکتر هادی نوری داد که البته از چهره های شاخص دانشگاهی استان گیلان است. ولی هرچه است دیگر زنی در سطوح مدیریتی ارشد دولتی در گیلان فعلا مقامی ندارد. فارغ از نحوه مدیریت هرکدام از زنان برکنار شده در شهرداری و دولت آن چه ظاهر کار نشان می دهد عدم تمایل به مدیریت زنان در عرصه های مدیریتی اجرایی است که بعد از انتخابات شکل گرفته است. می توانیم به عملکرد هر کدام از این مدیران زن ایرادات زیادی گرفته شود اما یک نکته به خصوص در مورد مدیران زن شهرداری باید بیان شود که برخلاف همه ادعاها که بسیاری از این پست های مدیریتی مردانه ارزیابی می شد آن ها در این مقام توانستند حضور داشته باشند. تا مدتی پیش چه کسی فکر می کرد یک زن بتواند مدیرعامل سازمان عمران شهرداری رشت شود؟ آن چه به وقوع پیوست این بود که زنان می توانند حتی در سطوح مدیریت مردانه ترین نهادها نیز حضور داشته باشند و کار خود را انجام دهندو آسمان نیز به زمین نیفتد و همه زیر نظر زنان مشغول به کار شوند. یک نکته را که باید به آن اعتراف کرد و نسبت به آن ایراد وارد نمود همین نکته است که اقدامات مدیران و شخصیت های زن بیشتر از مردان زیر ذره بین است و اولین اشتباه آن ها به عنوان آخرین اشتباه ارزیابی می شود. هنوز ماجرای مینو خالقی منتخب مردم اصفهان فراموش نشده که ظاهرا رد صلاحیت وی تنها به دلیل تصاویری بوده که ضمن آن که حریم خصوصی افراد محسوب می شود از لحاظ درستی و یا متر و معیار تصمیم گیری برای رد صلاحیت نیز دارای شک و شبهات فراوانی به نظر می رسید که هنوز برای بسیاری حلقه مفقوده باقی مانده است. این را مقایسه کنید با آن نماینده ای در جلوی حضور همه به زنان توهین کرد و نه تنها در صلاحیتش تردیدی حاصل نشد بلکه در مورد اعتبارنامه وی نیز اخلالی ایجاد نگردید. این تفاوت در نگاه به زنان و مردان همین می شود که نسبت به برکناری زنان آسانتر تصمیم گیری می شود و درباره  حضورشان در سطوح مدیریت سخت گیریها فراوان است. یک سوالی که بسیاری بارها در محافل عمومی می پرسند این است که چرا همان قدر که نسبت به پوشش زنان تاکید می شود در مورد مسائل دیگر همچون تخلفات و فسادها سخت گیری نمی کنند. این سوال بدون شک مورد قبول بسیاری از دستگاه ها نیست و آن را توهین می دانند که ممکن است درست باشد، ولی مهم این است بهانه های لازم نیز در این مورد داده نشود و اینگونه نباشد که روی مدیریت زنان موضع گیریهای تند و نامربوط داشته باشیم، به طوری که استنباط شود مهم تر از تخلفات مالی و اقتصادی نحوه ظاهر و و پوشش زنان است که مدیری را از مقامی عزل می کند. مدیران عالی استان گیلان و شهردار آینده رشت با طیف عظیمی از زنان در دستگاه های خود مواجه هستند که باید نسبت به ارزیابی و حضورشان در سطوح مدیریتی اقدامات بیشتری شود. قرار نیست زنان تنها نقش مشوق و سیاهی لشگرهای انتخاباتی را برعهده بگیرند . اگر این دولت اعتدال در همین چهارسال نتواند از زنان استفاده کند مشخص است که پایه های این کار برای سال های بعد نیز که ممکن است با تغییر مدیریت به جناح دیگر سپرده شود هرگز باز نخواهد شد.نتیجه آرای 24 میلیونی تلاش برای تفاوت نگرش ها در همین مسائل است، وگرنه نمی توان با شعار نسبت به آن شانه خالی کرد. حال زهرا بدن آرا، نرجس محجوب، سمیه رستگار، عاطفه رمضان نیای چیرانی، سامره ذبیحی باشند یا نباشند اهمیتی ندارد. مهم این است که این امر تداوم داشته باشد و یا حداقل متوقف نشود. این امر وظیفه ای است که بر گردن این دولت به عنوان یک مطالبه جدی سنگینی می کند.