۱۳۹۶/۰۵/۰۹ ۰۹:۴۰
به گزارش گیل خبر، در این یادداشت آمده است:
اکنون در آستانه تشکیل دولت دوازدهم قرار داریم و آقای روحانی می بایست اعضای کابینه دوازدهم را به مجلس شورای اسلامی معرفی کند. تاکید بر این است که جوانگرایی و تخصص و تجربه و تعهد ملاک باشد. اما منظور از تخصص، تجربه، ولایتمداری، مخالفت با روحیه اشرافی گری، استخوان خردکرده در سازمان مربوطه، داشتن علم و مواردی از این دست به تنهایی نمی تواند گزینه انتخاب وزرا باشد، بلکه باید تلفیقی از این گزینه ها در یک فرد باشد تا بتواند وزارت کند. البته کسی پیدا نمی شود که جمیع این شاخصها را داشته باشد، بلکه باید فردی را بیابیم که شاخصهای بیشتری داشته باشد. اما نباید به جهت اینکه نمی توانیم کسی را پیدا کنیم که 100 درصد لیاقت و توانمندی دارد، به دنبال شاخص ها ایده آل نرویم. دولت یازدهم در مقطعی اقداماتی انجام داد که در زمان خودش درست بود.
آقای روحانی در ابتدا وزرای مسن را انتخاب کرد که بسیار کار درستی بود، زیرا بیشتر وزارتخانه ها با چالش بی تجربگی و درهم بودن رو به رو بود. اما نباید انتصاب وزرای مسن به چهار سال می کشید، بلکه دو سال کفایت می کرد. نکته دیگر این است که زمزمه جوان گرایی در کابینه را مطرح می کنند. جوان در کسوت وزارت به سنین 40 تا 55 سال می گویند. به هیچ عنوان عاقلانه نیست که فردی با سن کمتر از 40 سال که هنوز تجربه لازم را ندارد، به عنوان وزیر معرفی شود. به عنوان مثال وزارت راه و شهرسازی بیش از 55 هزار پرسنل دارد که در بخشهای راه آهن، هواشناسی، کشتیرانی و بخشهای دیگر فعالیت می کنند. اگر وزیری که می خواهد بر این وزارتخانه مدیریت کند، یک اشتباه به دلیل بی تجربی داشته باشد، زندگی 10 هزار نیروی کار را دگرگون می کند. بنابر این باید افراد با تجربه به کارگرفته شود، اما سلامت اخلاقی و مالی هم داشته باشند. باید بپذیریم که کشور کارگاه اموزشی نیست که بگوییم یک فرد بی تجربه را به کار می گیریم تا کار یاد بگیرد و یک سال دیگر تازه مسلط می شود. وزارتخانه از همان روز اول باید به کارآیی برسد و تحقق این مهم وزیر با تجربه و مسلط می خواهد. به همین دلیل استفاده از افراد با تجربه، جوان و مسلط باید در دستور قرار بگیرد. مگر می شود فردی را برای وزارت بهداشت به کار گرفت که الفبای درمان را نداند؟ یا می شود فردی را در وزارت صنعت به کار گرفت که صنعت و بازرگانی را نشناسد؟ فردی که معدن را نمی شناسد، آیا می شود به امید اینکه به مرور زمان با این قسمت آشنا شود، به عنوان وزیر معرفی کرد؟ انتخاب وزیر کار سختی است و نمی توان فردی را تا بدین اندازه جامع و توانمند پیدا کرد، اما قرار نیست به سادگی از کنار آن بگذریم و فردی را به واسطه دوستی یا سفارش فلان کس به عنوان وزیر معرفی کرد. با شک و تردید نمی توان فردی را به عنوان وزیر انتخاب کرد که قرار است بر بخش بزرگی از مردم مدیریت کند ومشکلات این بخش را مرتفع کند.
اکنون در آستانه تشکیل دولت دوازدهم قرار داریم و آقای روحانی می بایست اعضای کابینه دوازدهم را به مجلس شورای اسلامی معرفی کند. تاکید بر این است که جوانگرایی و تخصص و تجربه و تعهد ملاک باشد. اما منظور از تخصص، تجربه، ولایتمداری، مخالفت با روحیه اشرافی گری، استخوان خردکرده در سازمان مربوطه، داشتن علم و مواردی از این دست به تنهایی نمی تواند گزینه انتخاب وزرا باشد، بلکه باید تلفیقی از این گزینه ها در یک فرد باشد تا بتواند وزارت کند. البته کسی پیدا نمی شود که جمیع این شاخصها را داشته باشد، بلکه باید فردی را بیابیم که شاخصهای بیشتری داشته باشد. اما نباید به جهت اینکه نمی توانیم کسی را پیدا کنیم که 100 درصد لیاقت و توانمندی دارد، به دنبال شاخص ها ایده آل نرویم. دولت یازدهم در مقطعی اقداماتی انجام داد که در زمان خودش درست بود.
آقای روحانی در ابتدا وزرای مسن را انتخاب کرد که بسیار کار درستی بود، زیرا بیشتر وزارتخانه ها با چالش بی تجربگی و درهم بودن رو به رو بود. اما نباید انتصاب وزرای مسن به چهار سال می کشید، بلکه دو سال کفایت می کرد. نکته دیگر این است که زمزمه جوان گرایی در کابینه را مطرح می کنند. جوان در کسوت وزارت به سنین 40 تا 55 سال می گویند. به هیچ عنوان عاقلانه نیست که فردی با سن کمتر از 40 سال که هنوز تجربه لازم را ندارد، به عنوان وزیر معرفی شود. به عنوان مثال وزارت راه و شهرسازی بیش از 55 هزار پرسنل دارد که در بخشهای راه آهن، هواشناسی، کشتیرانی و بخشهای دیگر فعالیت می کنند. اگر وزیری که می خواهد بر این وزارتخانه مدیریت کند، یک اشتباه به دلیل بی تجربی داشته باشد، زندگی 10 هزار نیروی کار را دگرگون می کند. بنابر این باید افراد با تجربه به کارگرفته شود، اما سلامت اخلاقی و مالی هم داشته باشند. باید بپذیریم که کشور کارگاه اموزشی نیست که بگوییم یک فرد بی تجربه را به کار می گیریم تا کار یاد بگیرد و یک سال دیگر تازه مسلط می شود. وزارتخانه از همان روز اول باید به کارآیی برسد و تحقق این مهم وزیر با تجربه و مسلط می خواهد. به همین دلیل استفاده از افراد با تجربه، جوان و مسلط باید در دستور قرار بگیرد. مگر می شود فردی را برای وزارت بهداشت به کار گرفت که الفبای درمان را نداند؟ یا می شود فردی را در وزارت صنعت به کار گرفت که صنعت و بازرگانی را نشناسد؟ فردی که معدن را نمی شناسد، آیا می شود به امید اینکه به مرور زمان با این قسمت آشنا شود، به عنوان وزیر معرفی کرد؟ انتخاب وزیر کار سختی است و نمی توان فردی را تا بدین اندازه جامع و توانمند پیدا کرد، اما قرار نیست به سادگی از کنار آن بگذریم و فردی را به واسطه دوستی یا سفارش فلان کس به عنوان وزیر معرفی کرد. با شک و تردید نمی توان فردی را به عنوان وزیر انتخاب کرد که قرار است بر بخش بزرگی از مردم مدیریت کند ومشکلات این بخش را مرتفع کند.
همرسانی کنید:
نظر شما: