اختصاصی گیل خبر/ یکی از منابع مالی شهرداری های سراسر کشور برای تأمین مخارج و هزینه های خود، اجاره جایگاه های عرضه گاز CNG به بهره برداران مجاز شرکت پخش فراورده های نفتی می باشد. بر همین اساس شهرداری ها سالانه و از طریق مزایده این جایگاه ها را به متقاضیان واگذار می نماید. متأسفانه طی چند سال گذشته شهرداری رشت نه تنها از انجام این مزایده سر باز زده است، بلکه این جایگاه ها را با قیمت بسیار کم و ناچیز به شرکتی واگذار نموده است. در حالی که شهرهای کوچک اطراف نظیر فومن و... جایگاه های خود را با حدود نرخ های بالای هشتاد درصد از سود ناخالص اجاره داده اند، بظاهر قرارداد جایگاه های رشت با نرخ سال 90 و زیر چهل درصد از سود خالص می باشد! با در نظر نگرفتن لابی گری ها و دست های پشت پرده احتمالی که سود اصلی را از این معامله کلان می برند، ضرر اصلی را شهرداری رشت و متعاقبا رشتوندان متقبل می شوند. زیرا منبع مالی ای که میتواند ماهانه برای این نهاد دولتی بالغ بر یک میلیارد و پانصد میلیون ریال درآمد داشته باشد، متأسفانه ظاهرا هم اکنون پانصد میلیون ریال هم درآمد ندارد. جالب تر از آن اینکه حتی اگر شرکت های بهره بردار دیگر نیز جهت مذاکره به شهرداری مراجعه کنند، پرسنل شهرداری یا از چگونگی عقد قراردادها اظهار بی اطلاعی می نمایند و یا با پاسخ قرارداد فعلی میان شهرداری و شرکتی خاص هنوز اعتبار دارد و هرگاه تمام شد به شما اطلاع میدهیم، افراد رااز ادامه روند پیگیری منصرف می نمایند و بدین گونه مزایده ای که برای قراردادی یکساله در سال ۱۳۹۰ برگزار شده بود، توسط شورایی تقریبا پایان یافته و حمایت چندتن از اعضای آن برای ششمین سال متوالی و همان نرخ ناچیز بررسی و دو فوریت مصوبه تصویب میگردد و با رد پیشنهادات جدید در نهایت کلیات لایحه با ۸ رای لایحه تصویب میگردد! حال بحث اینجاست که آیا زمان آن فرا نرسیده که پس از شش سال این جایگاه ها وارد مزایده شوند تا با قیمتی معقول همانند سایر شهرها به شرکتهای متقاضی واجد شرایط واگذار گردند؟ و آیا شورای چهارم که تقریبا دوسوم اعضای آن نتوانستند اعتماد مجدد شهروندان رشت را بدست آورند می تواند چنین قراردادی را برای یکسال بعد از خود تمدید کند؟