چاه ویل تعرفه های پزشکی و بدهکاری بیمه ها
  گیل خبر/ علی دادخواه مرتبا این واژه « چاه ویل » را در ادبیات سلامت کشور شنیده اید که در کنار « طرح تحول سلامت» می اید والبته اشاره آن به موضوع « افزایش بی رویه تعرفه های پزشکی» در غالب همین طرح است.هر چند بنده از مخالفان این طرح محسوب نشده ومعتقدم این طرح یک برجام بهداشتی ودرمانی بوده در کنار سایر دستاوردهای علی حده دولت تدبیر و امید.ولی در مسیر برنامه ریزی و اجرا دارای نقاط ضعف عمده ای نیز می باشد که مرتبا به آن اشاره شده است ولازم است در دولت بعدی ،دکتر حسن قاضی زاده هاشمی وزیر بهداشت یا هر عزیزی که جای ایشان می نشیند این ضعف ها را برطرف نماید. از همان ابتدای اجرای طرح هم گفته شد که موضوع افزایش بی رویه تعرفه های پزشکی می تواند بیمه ها را دچار مشکلات حادی نماید ولی بهر دلیلی بنظر منتقدان توجهی نشد.هر چند این اولین بار نیست که در کشور ما طرح خوبی کلید می خورد ولی خیلی زود از مسیر صحیح خارج شده و تبدیل به یک چالش عمده می شود ،حتما شما مسکن مهر ویا سهام عدالت و... را بخاطر دارید. ولی وقتی من در این یادداشت عنوان « چاه ویل » را بکار می برم منظور دیگری هم دارم.خب ! چاه که چاه است ولی « ویل » خطاب من است به « کم فروشان» ! و « وای بر کم فروشان» که اینبار کم فروشان سیاسی هستند در عرصه مدیریت بهداشت ودرمان کشور. شما ببینید اقای دکتر علی اکبری،مدیرکل بیمه سلامت استان گیلان چنین گفته : «حدود سه هفته قبل بیمارستان های خصوصی گلسار و قائم، نامه ای را تنظیم و به سازمان های بیمه گر پایه ارسال کردند که در آن نامه، خواستار دریافت مطالبات خود بودند که اداره کل بیمه سلامت استان گیلان نیز ضمن رایزنی با ستاد سازمان برای دریافت اعتبار اقدام کرد و به این بیمارستان ها اعلام شد که طی هفته های جاری، مطالبات دو ماه شهریور و مهر سال گذشته به صورت یکجا پرداخت می شود که این کار انجام شد.» اکبری با بیان اینکه اداره کل بیمه سلامت سالهاست که با بیمارستان های خصوصی قرارداد دارد تصریح کرده: «مطالبات پنج ماه از سال گذشته و یک ماه از سال ۹۶ بیمارستان گلسار باقی مانده که اداره کل بیمه سلامت همواره پیگیر بوده که منابعی را دریافت و پرداخت مطالبات را در حداقل زمان انجام دهد.» خب ! من اقای دکتراکبری را از ستاد سلامت حسن روحانی در استان گیلان می شناسم .ایشان بهمراه دکتر مرادی از مسیولین ستاد بودند ،البته ستادی که کاری نداشت جز دورهم نشینی قهوه خانه ای و گرفتن عکس ،انهم از کسانی که عموما جز مدیران برکنار شده دانشگاه علوم پزشکی بودند.بگذریم که ما در اندوران پراسترس انتخابات چه جوش ها که نزدیم ولی افاقه ای نکرد.بالاخره زمان انتخابات برای بعضی افراد زمان چیدن میوه شیرین پست های جدید و یا ابقا در پست های قبلی است.خب ! سلفی گرفتن در عالم سیاست هم چنین جذابیت هایی دارد. ( البته پر واضح است که منظور این حقیر این عزیزان نیستند.) از اینها که بگذریم من هر چه دقت کردم و بررسی کردم متوجه دلیل انتقاد دکتر اکبری از این دو بیمارستان نشدم. ایشان خوب می دانند که بیمه های پایه ۲۰ تا ۳۰ ٪ هزینه های بیماران را در این بیمارستانها تقبل می کند ومابقی را بیماران قبلا از جیب خود ودر غالب بیمه های تکمیلی پرداخت کرده اند ، حالا ایشان از یک شرکت خصوصی یا بهتر بگویم یک بنگاه خصوصی انتظار دارند که از بدهی چندین ماهه خود بگذرد و بار هزینه ای دولت را متقبل شود؟!!!! ایا بهتر نبود ایشان بجای انداختن توپ در زمین بیمارستانهای خصوصی که در این استان الحق والانصاف خدمات با کیفیت به بیماران ارایه می دهند بفکر تقبل مابقی بدهی بیمه ها به این بیمارستانها شده و کم فروشی ننمایند. باور کنید بنده بعنوان یک پرستار شاغل در همین بیمارستانها از اینکه بیمارانی پیدا می شوند که بخاطر لغو بیمه های پایه نمی توانند در این مراکز بستری شوند بسیار افسرده می شوم.ولی یک پرسش اساسی مطرح است : مگر کیفیت خدمات در این بیمارستانها چقدر متفاوت است با بیمارستانهای دولتی که مردم علی رغم تمامی تنگناهای مالی باز مایلند در این مراکز بستری شوند؟ در اخر باز هم باید بگویم : وای بر کم فروشان.....  گیل خبر: انتشار مطالب خبری و یادداشت های دریافتی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه ای منتشر می شود.