در حال حاضر، دانشمندان مؤسسه تحقیقاتی ماساچوست روی ارتباط میان خواب و ناهنجاری های دمایی مطالعه می کنند. آنها در تحقیقات خود متوجه شدند که افراد در شرایط آزمایشگاهی گرم خواب خوبی ندارند.

محققان مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها بین سال های 2002 تا 2011 حدود 765 هزار آمریکایی را مورد مطالعه و آزمایش قرار دادند. سپس وضع درآمد، سن و تعداد شب هایی را که در طول ماه کم خوابی داشتند، ارزیابی کردند و بعد این اطلاعات را در کنار اطلاعات به دست آمده از ایستگاه هواشناسی و تغییرات دمایی به ثبت رسیده در این مدت قرار دادند.

پژوهشگران با توجه به داده های به دست آمده اینگونه محاسبه کردند که هر افزایش دمای یک درجه سانتی گرادی شبانه به ازای هر ماه، باعث بی خوابی 100 نفر می شود. این نتایج، ارتباط جالبی را میان بالا رفتن دما و نیز تغییرات آب و هوایی روی کیفیت خواب نشان داد.

زمانی که بدن برای خواب آماده می شود، دمای آن کاهش می یابد. عروق خونی گشاد می شوند و به خارج شدن سریع تر حرارت از بدن کمک می کند. درجه حرارت بدن که در 24 ساعت حدود یک درجه نوسان دارد، در ساعات صبح به پایین ترین حد خود می رسد.

به گفته یکی از روان شناسان خواب دانشگاه کالیفرنیا، کاهش دمای بدن یکی از قوی ترین سیگنال هایی است که به مغز فرستاده می شود و نشانه آغاز فرآیند خواب خواهد بود. این کاهش دمای بدن تا حدی از طریق دمای محیطی تنظیم می شود. بنابراین، زمانی که درجه حرارت محیطی خیلی بالا باشد، بدن قادر به خنک کردن خود نیست و در نتیجه نمی تواند بخوابد.

آمریکا کشوری با درجه حرارت متعادل است و از فناوری های کنترل آب و هوا برای برقراری تعادل در هوای گرم استفاده می کنند. کشورهایی چون برزیل یا هند درجه حرارت بالاتری دارند اما محققان اطلاعاتی از آنها در دست ندارند. دانشمندان دریافتند که بیشترین تأثیر دمای بالای هوا روی بدن در فصل تابستان احساس می شود.

یافته ها حاکی از آن است که افراد کم درآمد که قادر به پرداخت هزینه خرید دستگاه های تهویه نیستند و افراد بالای 65 سال بیشتر در معرض تأثیر آب و هوای گرم و کیفیت پایین خواب قرار دارند. این در حالی است که کیفیت پایین خواب، با کاهش عملکرد ایمنی، بدن را در معرض انواع بیماری ها و عفونت ها و ویروس ها قرار می دهد. افزایش مشکلات خواب با بروز سرطان، بیماری های قلبی و عروقی، چاقی و دیابت در ارتباط است.