گیل خبر/  یادداشت زیر  را، سعید لیلاز، چهارسال پیش پس از پیروزی حسن روحانی در روزنامه شرق نوشت، اما دریغا که هنوز هم، پس از چهارسال مصداق دارد. چند روز مانده به ۲۹ اردیبهشت و شنیده ها ازامضا ۵۰ نفره نامه ای از گیلان و ارسال ان برای تهران در حمایت از مدیری به اصطلاح برنامه ریز و حامی دولت که بار مشکلات را یک تنه بدوش می کشد آنهم چند روز قبل 29 اردیبهشت! مرگ مهدی تقی زاده فعال سیاسی و روزنامه نگار مظلوم اصلاح طلب در جشن پیروزی دکتر روحانی در گیلان و قلم فرسایی برخی و رقابت در جلوس بر صندلی های اول مجلس عزای وی و تحرکات دیگری از مجاهدین شنبه گیلان ما را بر آن داشت تا یک بار دیگر یادداشت سعید لیلاز را در وصف اینگونه افراد بازنشر کنیم. مجاهدان روز شنبه «مجاهدان روز شنبه» اصطلاحی است که «احمد کسروی» در تاریخ مشروطه یا تاریخ 18ساله آذربایجان نقل کرده است. می دانید که انقلاب مشروطه در روز جمعه پیروز شد و وقتی این پیروزی مسجل شد، مطالب و نامه های فراوان بود که در پی آن منتشر شد و برخی افراد که نقشی در آن جنبش و پیروزی آن نداشتند، ناگهان با قطار فشنگ و چهره های انقلابی در عکس ها ظاهر شدند و اینطور به نظر رسید که این همان ها بودند که مشروطه را به پیروزی رساندند و از قضا، در ابتدای صف مجاهدان قرار گرفتند. در مقابل «ستارخان» که بعدها در دوران استبداد در «پارک اتابک» زخمی شد یا «باقرخان» که در کوه های کرمانشاه سر بریده شد، ادعایی در مشروطه نداشتند و پس از آن، هزینه آن را هم پرداختند. نگارنده جزییات تاریخی این وقایع را دوباره مطالعه نکردم و تقدم یا تاخر زمانی این تحولات را به یاد ندارم چراکه فارغ از آن ها، آنچه مهم است اینکه داستان مجاهدان روز شنبه داستانی است که در همه تحولات سیاسی - اجتماعی دنیا وجود داشته و می توان برای آن مصداق های فراوان یافت که مدام تکرار شده اند. به نظر می رسد یک بار دیگر بناست این ماجرا در ایران تکرار شود؛ همان گونه که در نهضت مشروطیت، ملی شدن صنعت نفت و دوم خرداد 76 تکرار شد. مجاهدان روز شنبه در تشکیل کابینه آقای روحانی نیز جلو افتاده اند و در صف اول جشن پیروزی جا خوش کرده اند. آنها مجاهدان روز جمعه را به حاشیه رانده اند. البته مجاهدان روز جمعه هیچ گله و انتظاری ندارند. همین که بار سنگین فشار دولت احمدی نژاد از مردم برداشته شود برای آنها یک دنیا می ارزد اما باید مراقب باشیم این «انا شریک» گفتن بعد از پیروزی توسط مجاهدان روز شنبه، باعث منحرف شدن ذهن آقای روحانی از وظایف اصلی و انتخاب های درست نشود. اساسا طرز تفکر و نگاه این گروه مدعی با مجاهدان روز جمعه کاملامتفاوت است و اینها با استعداد عجیبی که دارند تا به امروز توانسته اند بسیاری از جهش های اجتماعی عظیم را از مسیر اصلی خود منحرف و مطالبات اصلی و برپاکنندگان این خیزش را به نفع خود مصادره کنند. نگارنده می تواند با کار بیشتر روی این نوشتار، همه آمار های دقیق اطلاعات تاریخی مجاهدان روز شنبه را در اینجا ذکر کند. اما بیم آن می رود در همین فرصت 48ساعته، اعوجاج و انحراف، خیل عظیم مجاهدان را تهدید کند! مجاهدان روز شنبه همیشه دو سر برد هستند و در مقابل، عمدتا مجاهدان روز جمعه دچار شرایط دو سر باخت می شوند. دسته اول پر از توقع و ادعا هستند اما مجاهدان روز جمعه نه توقع دارند نه ادعا. همین که آثار پیروزی معلوم می شود آنها ماموریت خود را تمام شده می بینند و به خانه می روند و برعکس، مجاهدان روز شنبه سر از خانه ها بیرون می آورند. شاید اینکه 24خرداد روز جمعه بود و پیروزی، روز بعد از آن، مصداق جالبی برای این داستان باشد!