گیل خبر/ قاسم بزرگ زاده درروزهای اخیر سخنان یکی از واعظان محترم، در فضای مجازی منتشر شد که تلقی و تاویل ایشان از آیه تبلیغ (یا ایها الرسول بلغ ما انزل علیک من ربک وان لن تفعل فما بلغت رساله...والله یعصمک من الناس) ای پیامبرخداترا از ناس حفظ می کند وموضوع خطررا خدا توده مردم!! معرفی کرده است.با این تعریف توده مردم هرآیینه می توانند برای دین وحاکمان دینی خطر ناک باشند. البته این تلقی از توده از دیر باز وجود داشته است ، علی بن حسین مسعودی در کتاب مروج الذهب ومعادن الجوهر ،می گوید: ازجمله اخلاق عامه اینست که نالایق را به پیشوایی برگیرند وفرومایه را برتری دهند وغیر عالم را عالم شمارند.که حق از باطل تشخیص نمی توانند داد....همه جماعت عامه یا بدنبال خرسباز یا دف زن وعنتری روانند یا به لهو لعب سرگرمند یا بشعبده بازان تردست دروغزن مشغولند وبه قصه پردازان دروغساز گوش فرا می دهند یا دراطراف کتک خورده فراهم شده ویا بربدارآویخته ای گرد آمده اند. چون بانگشان زنند پیروی کنند وچون صیحه ای رابشنوند از جا نروند،از بدی باز نمانند ونیکی را نشناسندواز خلط بدکار ونکوکار ومومن وکافر باک ندارند.پیامبر خدا وصف اینان کرده که(مردم دو گروهند عالم ومتعلم وجز آنها فرومایگانند که خدابدانها اعتنا ندارد) از حضرت علی نیز مانند این نقل کرده اند که درباره عامه فرموده اند:(فرومایگانند ،پیروان هر بانگ زن،به نور دامش روشن نشده وبر کنی محکم پناه نبرده اند) همگان به اتفاق آنها را ((غوغا))نامیده اند. یعنی آنها چون فراهم آیند چیره شوند وچون پراکنده شوند شناخته نشوند.تفرقه احوال و افکارشان را بنگر واتفاقشان را ببین.(مروج الذهب ج 1 ص 39). در ریشه شناسی واژه دموکراسی در ویکی پدیا،(دموس)می تواند هم معنای کلیه شهروندان یک پولیس یا دولت شهر باشد و هم به معنای "اراذل واوباش" یا"توده عوام"ویا قشرهای فرودست بکار رود! بنا بر این اینگونه تصویر و تلقی از توده مردم موضوع حادث وتازه ای نیست و در ادیان ونحله های فکری مختلف، کسانی هستند که توده مردم را بدون تعقل دانسته و اعتباری برای خرد جمعی قایل نیستند. با این نگرش از سوی حاکمان مردم همان واحد های آماری هستند که باید برنامه ریزی شده و برای رسیدن به اهدافی که عموما حاکمان وصالحان تدبیر و تعیین می کنند ، بکار آیند. جماعتی که فاقد هویت و اصالت در هییت جمعی و گروهی هستند البته در وضعیت انفراد نیز می توانند خطاب قرارگیرند و قابلیت ایجاد ارتباط دارند . این تفکر توده مردم یا همان غوغا را که البته حسب نیاز وضرورت زمانه عناوین والقاب مختلف و هیجان انگیزی نیز بدان داده و حتی هویت های جعلی برای آن می آفرینند ، نمی توانند تحمل کنند. یونگ در جای گفته است (نقل به مضمون)که آدمی وقتی در جمع قرار می گیرد تحت تاثیر ضمیر ناخودآگاه جمعی ، اعمال و رفتاری از وی سر می زند که در خلوت وتنهایی خود از آن شرم، خوف و ابا دارد. حاکمان اقتدارگرا که قدرت را در تمام ساحت ها وبطور مداوم برای خود می طلبند ، بدیهی است که از توده مردم خوششان نیاید و به هر روش و تاکتیکی تلاش می کنند که توده مردم در حد فیزیکی و کالبدی باقی مانده و اصالت و اهمیت به جنبه انفرادی داده شود واز هر گونه همگرایی وهم اندیشی و هم افزایی و هرآنچه توده و عامه مردم را به ماهتیا و بطور محتوایی به هم مرتبط کند ، سخت آزارنده و غیر قابل تحمل می نماید. نظامهای توتالیتر ؛ همواره توده مردم را ماشین و ابزاری برای تحقق یک آرمان و اندیشه مشترک تعریف می کنند که در نهایت برای قوای حاکمه ثبات و امنیت و عدم پاسخگویی و برای مردم نیز انقیاد کامل و انکار هر نوع مطالبه سیاسی و اجتماعی و... را داشته باشد. از این روست که تولید واژگانی مانند مردم سالاری،جامعه مدنی، آزادی بیان، گفتمان اصلاح طلبانه و بطور ویژه مطالبه گری و نقد صاحبان قدرت و حتی انتخابات در سپهر سیاسی کشوربرای کسانی که خود را صاحب و مالک مردم وجامعه می دانند، نا خوشایند است. بدیهی است دین اسلام و تمام فلسفه هایی که برای رشد و تعالی بشر آمده و تولید شده اند، لزوما چنین نگاهی به توده مردم ندارند و خداوند برای رسولان خود تکلیف به ابلاغ کرده است و هیچگاه هدایت را به هر طریق ممکن توصیه ننموده است . آنهم با انکار خرد جمعی مردم.! در درازای تاریخ هرجا وجدان عمومی و خرد جمعی توده مردم ، تعیین کننده و پیشتاز بوده است کمترین میزان خطا و خطر را بهمراه آورده است و هرگاه صاحبان قدرت ،خرد و اراده جمعی را مهندسی کرده اند جز خسران و زیان و تلف درپی نداشته است. جامعه ایرانی بیش از یکصد سال است که در جهان ومنطقه متلاطم برای رسیدن به رفاه وآزادی و عدالت بر پایه فرهنگ وتمدن دیرپای خود تلاش کرده و در این تمرین پر هزینه تجارب ارزشمندی اندوخته و فرزندان عزیزو گرانمایه ای را غرقه در خون دیده است. مروت است خرد جمعی و اراده این مردم رنجدیده از قرن ها استبداد را انکار کنیم؟ چطور است وقتی همین توده مردم برای دفاع از ناموس و سرزمین پر شکوه ایران ؛ نوجوانان و پیر مردان خود را راهی میدان جنگی نابرابر کردند ، نادان نبودند و خرد داشتند ولی امروز که برای ترسیم فردایی روشن امید بسته اند و همچنان به مدیرانی -که تاکنون شایستگی خود را اثبات نکرده اند-، اعتماد نموده و فرصت داده و سختی ها و فشارها را تحمل می کنند ، برای نظام خطر محسوب می شوند؟ عزیزانپ از هر جناح و باور وعقیده و کیش و قوم وقبیله هستیم , در جغرافیایی بنام ایران نفس می کشیم. و متعهدیم این کشور را بسازیم وقابل زندگ شرافتمندانه و سعادتمندانه و سربلند تحویل فرزندانمان بدهیم. از هنر خطابه ووعظ خود برای ایجاد وحدت ملی و آشتی ملی بهره بگیریم. و باور کنیم ما برای وصل کردن آمدیم نی برای فصل کردن آمدیم. *وکیل مدافع ومشاور حقوقی گیل خبر: انتشار مطالب خبری و یادداشت های دریافتی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه ای منتشر می شود.