گیل خبر/ محمد حسین (امیر) شکری بعد از انتخابات ریاست جمهوری دوازدهم و پیروزی جناب آقای روحانی که با حمایت طیف اعتدالیون و به ویژه اصلاح طلبان به دست آمد مقالات بسیاری در مورد چگونگی کسب این پیروزی و نقاط ضعف اصولگرایان و چرایی عدم اقبال مردم به سمت کاندیدای مورد حمایتشان در انتخابات به رشته تحریر درآمده که بعضی از آنها پا را فراتر گذاشته و این جریان اصیل و قدیمی را به اتمام دوره خود نزدیک می دانند و مدعی هستند که دیگر در هیچ انتخاباتی نخواهند توانست اقبالی از جانب مردم را شاهد باشند. اما آیا واقعا در عرصه عملی سیاست به این نقطه رسیده ایم؟ به عقیده نگارنده اینگونه نظرات اغلب احساسی و ناشی از شور و شعف حاصل از پیروزی کاندیدای مورد حمایتشان در انتخابات اخیر و عدم تحلیل منطقی این واقعه سیاسی ست و نشان می دهد این افراد هنوز از جو انتخابات و سرمستی حاصل از پیروزی خارج نشده اند. اگر نگاهی به همه انتخابات های ریاست جمهوری تاریخ جمهوری اسلامی بیافکنیم به راحتی می توان مشاهده کرد که در هیچکدام از انتخابات های قبلی که یک طرف رقابت رییس جمهور مستقر بوده که برای ۴ سال دوم هم خود را کاندیدا کرده با اقلیت ۴۰ درصدی مخالف نظرات و عملکرد خود در پای صندوق های رای مواجه نشده است. به عبارتی دیگر در همه آن انتخابات روسای جمهور مستقر در بدترین حالت نهایتا حدود ۳۵ درصد از رای دهندگان را مخالف اندیشه و عملکرد خود می دیدند اما در انتخابات ۲۹ اردیبهشت با همه ترفندهای قانونی و غیرقانونی که از جانب مجریان انتخابات انجام شد تا جاییکه سخنگوی قوه قضاییه را نیز مجبور به اعتراف این موضوع و قول پیگیری تخلفات کرد و پرداختن به آنها در این نوشتار نمیگنجد بازهم ۴۰ درصد از جمعیت رای دهنده به اهداف و نظرات جناب روحانی اعتماد نکردند و ترجیح دادند به سایر گزینه های مقابل ایشان رای دهند و اگر بخواهیم این موضوع را موشکافی کنیم نباید از قدرت هماهنگی و بسیج این اقلیت قدرتمند توسط اصولگرایان غافل شد. پس جریانی که می تواند بیشترین ارای مخالف رییس جمهور را در تاریخ انتخابات جمهوری اسلامی بسیج کرده و به ثبت برساند نه تمام شده و نه به انتهای دوران خود نزدیک شده است. البته قطعا اشکالات عدیده و عمده ای به این جریان اصولگرایی وارد است که یقینا بزرگان آن و با کمی جوانگرایی درصدد اصلاح و رفع آن برخواهند آمد. فراموش نکنیم این اشتباه را تعدادی از اصولگرایان نیز در سال ۸۴ و ۸۸ انجام دادند و جریان اصلاح طلبی را در ایران تمام شده دانستند اما این جبهه با اصلاح خود و رفع مشکلات درونی دوباره توانست اعتماد مردم را جلب کند و قطعا این اتفاق می تواند برای اصولگرایان نیز در انتخابات های بعدی در پیش باشد. یادمان باشد هر دو طیف اصولگرا و اصلاح طلب اول ایرانی و انقلابی هستند و زیر سایه رهبری عظیم الشان و قانون اساسی زندگی و رقابت میکنند و هر دو دل در گرو رشد و تعالی این کشور دارند و از بین رفتن هر کدام قابل تصور نیست. *کارشناس ارشد روابط بین الملل گیل خبر: انتشار مطالب خبری و یادداشت های دریافتی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه ای منتشر می شود.