گیل خبر/ حامد عبداللهی* سال هاست روز پدر را با غمی غریب و دلتنگی حاصل از جای خالی آغوش گرم و دست نوازشگر پدران آسمانی مان سپری کرده ایم و بغض های مان را تنها در خلوت دو نفره با پدر شکسته ایم و نیک می دانیم زندگی پدرهای مان در راه استقلال، آزادی و تمامیت ارضی میهن عزیزمان فدا شده است و خدای متعال را شکر می گوییم که راه پدران آسمانی مان همچنان ادامه دارد و فرزندان ایران اسلامی در سال های اخیر برای حفظ امینیت ایران عزیز با گروه های تکفیری در حال مبارزه و جانفشانی هستند. در پیچ و خم زندگی مدرن سرگشته ایم و یادمان رفته اصالت مان در چه تاریخ و فرهنگی ریشه دارد این روزها بسیاری از ما تصاویر پدران خود را در شبکه های اجتماعی به اشتراک می گذاریم و روز پدر را به ایشان تبریک می گوییم اما شاید حواس مان نیست در همین شهر و دیار در خانه کناری مان شاید فرزند شهیدی باشد که سال هاست «روز پدر» هایش با اشک آغاز شده و هر سال این بغض را با خودش تا مزار پدر می برد تا در خلوتی عاشقانه با پدر از دلتنگی های همه این سال هایش بگوید، از مسافرت بی بازگشت پدر و از دست نوازشگر پدری که باید می بود تا سایه اش روی سر فرزندان باشد و هیچ گاه نبود. امروز طرحی دیدم واکنش پدرها به هدیه روز پدر در ادوار مختلف که چقدر جالب بود.اما برای بسیاری از فرزندان شهدا غریبه بود. چون هیچگاه نتوانستند واکنش پدر بعد از دریافت هدیه را درک کنند. تنها چیزی که می دانند آن است که بتوانند آن چنان سربلند زندگی کنند که بدانند پدر آن را بهترین هدیه خود می داند. سربلندی که در آن خدمت به میهن و مردم خود باشد نیز بالاترین هدیه است. همان راهی که پدران آسمانی جان خود را در راه آن از دست دادند. * فرزند شهید علی عبداللهی