سلام بر خبرنگاران آزاده ایران

سال هاست که به روشنی دریافته ام که هیچ کشوری روی رستگاری و توسعه را نخواهد دید مگر به یارای گردش آزاد اطلاعات و وجود خبرنگارانی ازاده، مستقل و شجاع. به همین دلیل نیز سال هاست که چه در لباس یک شهروند ساده و چه در مقام وزیر بر آزادی مطبوعات، حقوق روزنامه نگاران و حقوق شهروندان در دسترسی آزاد به اطلاعات پای فشرده ام و تمام سعی خود را بکار بسته ام. همواره وظیفه خود دانسته ام که حاضر و پاسخگوی پرسش های شما باشم و از شنیدن انتقادها و کاستی ها استقبال کنم و صد البته جز راست نگویم. مثال بارز آن انجام وظیفه پاسخگویی در برابر مجلس محترم شواری اسلامی و نمایندگان محترم در جریان دو استیضاح از اینجانب بود. اما آنچه سینه من را تنگ می کند، و گاهی فریاد مرا به آسمان می برد، رویارویی با جریانی است که در برابر ملت ایستاده است.

جریانی که تخم ناامیدی می افشاند و در عین حالی که خود سهم اصلی را در ایجاد وضع نابسامان کنونی کشور دارد، در لباس یک مدعی تمام عیار ظاهر می شود. آنان که در جریان به یغما دادن ثروت ملت و آینده این نسل و نسل های بعدی یا مشارکت داشته اند و یا حامی بوده اند، اکنون هر تلاشی برای توسعه و ابادانی و بازگرداندن عزت ایرانیان را در هاله ای از شک و تردید و دودلی فرو می برند. باور کنید که من بسیار صبورم لیکن با جریانی مواجهیم که جز لجاجت و عناد هیچ چیز ندارد. البته می پذیرم که باز باید صبورتر بود.

عصر ایران