گیل خبر/ محمد بی ریا  هر آگاهی «در ساحت روان» با درد همراه است. وقتی ما از حقیقتی در روانمان آگاه میشویم حالتی ناخوشایند از اضطراب و رنج را تجربه میکنید. چرا که مکانیزم های دفاعی ما، با تمام تلاش سعی دارند؛ آن حقیقتِ تلخ را از همه و حتی از خودمان پنهان نگاه دارند تا روان ما دچار اضطراب نشود. برخی افراد که در پی خود شناسی و حقیقت هستند در مواجه با آگاهی دهنده حالتی پذیرا و مشتاق دارند، خواه ان آگاهی دهنده یک فرد، یک کتاب، یک مقاله، یک روانشناس و یا حتی یک رویداد اتفاقی باشد. آنها سعی میکنند از اگاهی و اگاهی دهنده در جهت درک هرچه بیشتر خود و دنیای خود استفاده نمایند. شاید در ابتدا و برای مدتی کوتاه یا حتی طولانی، رنج و فشار ناشی از حقیقت انان را بیازارد اما در نهایت به آنها افق دیدی خواهد داد که بهتر خود و امیال و احساساتشان را بشناسند. درست در نقطه ی مقابل این دست شخصیت ها افرادی هستند که آگاهی را درک میکنند، اما خشم و رنج و اضطراب ناشی از ان آگاهی که در روانشان ایجاد شده را به آگاهی دهنده تعمیم داده و یا به آن فرافکنی میکنند. این افراد اصولا گارد بسته ای نسبت به آگاهی دهنده ها داشته و همواره سعی در تخریب، تکذیب، رد و ترد کردن و حتی نادیده گرفتن آنها دارند، چرا که ترجیح میدهند در یک دروغ شیرین زندگی کنند تا اینکه یک حقیقت تلخ را ادراک کنند.... دسته سومی هم وجود دارند که به لحاظ شخصیتی و یا تربیتی و یا هر دو، از اساس توان درک اگاهی و آگاهی دهنده را ندارند و زندگی برای انها در سطح شکم و کمی پایین تر از ان جریان دارد... *روانشناس بالینی گیل خبر: انتشار مطالب خبری و یادداشت های دریافتی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه ای منتشر می شود.