اختصاصی گیل خبر/ سامان بدر: شهردار منطقه یک رشت دیگر مهمان نوروزی گیل خبر بود . محمد پور ناصرانی  از جمله مدیران بی حاشیه در مدیریت پرحاشیه شهرداری رشت است که معمولا کمتر سعی می کند اخبار خودش را رسانه ای کند. شهرداری که معمولا با دوچرخه در محدوده منطقه مدیریتی خود چرخ می زند و البته این موضوع نیز کمتر اطلاع رسانی شده است. در سالی که گذشت شهرداری منطقه ی توانست تنها حوزه مدیریتی شهرداری باشد که تمام بودجه پیش بینی شده خودش را محقق کند. هرچند او می گوید آن چنان مشکلات زیاد است که اطلاع رسانی زیاد آن چیزی جزء شرمندگی ایجاد نمی کند.  در حاشیه دیدار نوروزی شهردار منطقه یک از تحریریه گیل خبر گفت و گو با وی  را در زیر بخوانید. آقای پورناصرانی چیزی که دوست دارید در سال جدید بدست آورید چه چیزی است؟ بیشتر دوست داشتم در سال جدید در برنامه های جدیدی اجرا شود تا شاهد  مشارکت های مردمی باشد و  حس نشود که مردم در حال هزینه هستند.اگر  این هزینه به درستی پرداخت شود یقینا به نتیجه دلخواه و ایده آل ها می رسیم. یک مثال بزنم.  ما برای مبحث زباله ها ششصد میلیون تومان ماهانه به پیمانکار پرداخت می کنیم.  اکنون تفکیک مبدا به درستی انجام نمی شود. در حالی که بخشی از این زباله سرمایه است. اگر مردم با ما مشارکت داشت باشند ما هم سیاست ها را به درستی بچینیم که دستور شهردار محترم هم بر این بود و سازمان پسماند هم این را در دستور کار خودش قرار گرفته که این سیاست ها به درستی چیده شود ما می توانیم این زباله ها را به تفکیک درست کنیم و کاهش دهیم که منجر به صرفه جویی مناسبی شود. چگونه می توان شهروندان را ترغیب به این موضوع کرد؟ یک بخشی به خودمان و بخشی به آسیب های محیط زیستی بر می گردد  که به خودمان وارد می شود و همین موضوعی است که شهورندان باید به آن توجه داشته باشند و فرهنگ سازی مناسب صورت بگیرد. یک بحث دیگر که  فرآیندسازی ها باید به خوبی صورت گیرد.  شهرداری ها باید مسائل و موضوعات را از مبدا شروع کند و با مکانیزم درست و فرهنگ مختص آن  برایش برنامه ریزی کند. در بخشی از محلات توانمند نمی توانیم بگوئیم که شامپو به شما می دهیم که زباله خودتان را تحویل می دهید. باید آن ها را ترغیب کنید که سلامت شما در خطر است و  تفکیک از مبداء در کاهش هزینه ها موثر است. چرا پلان های بعضی شهرها استفاده نمی شود. مثلا در شهرداری  هایی مشاهده می کنید  که به ازای هرکیسه زباله ای  که میدهیم عوارض سالیانه کم می شود. این چون مبلغ ملموسی می شود این کار توسط شهروندان انجام می شود چرا از این نوع فرهنگ سازی ها در شهرداری رشت شکل نمی گیرد. این هم یک شیوه است. شیوه های متفاوتی می توان به کار برد. در اصفهان هم چنین شیوه هایی  شکل گرفته و در نهایت نتایج خوبی گرفتند. به طوریکه سه روز در هفته زباله خشک و سه روز زباله تر جمع آوری می شود که به نظرم یک موفقیت بزرگ است .  ما هم باید از این راه رفته نهایت الگوبرداری  را بکنیم. سازمان پسماند آن ها درآمدش از منطقه 3 ما بالاتر است و این نشان می دهد که آن ها کار کردند. هرچقدر مردم را بیشتر با فرهنگ مشارکت پذیری آشناتر کنیم از پرداخت هزینه های اضافی نیز خودداری می شود. اکنون مثلا در پارک  مجبوریم نگهبان بگذاریم، هنوز آن حس تعلق و مالکیت به من شهروند دست نداده است.چون فکر میکنیم این پارک  مال شهرداری است  و اگر  نیمکتی شکست این مربوط به ما نیست. در حالی که عوارض آن را مردم پرداخت می کنند. اگر مردم مانع شوند جلوی افراد خاصی که برای تخریب دست می زنند را بگیرند این حس تعلق کم کم شکل می گیرد . در یکی دوسال گذشته شاهد روز افزون افتتاح سرای محلات بودیم به نظرتان نتیجه عینی این سرای محلات در جامعه چقدر خودش را نشان داده است. ما در سرای محلات خودمان  که یک سال و نیم شروع به کار کردیم هنوز به بلوغ و تفکر مناسب نرسیدیم و بیشترین دلیلش این بود که نیامدیم مردم را  با سیاست های سرای محلات آشنا کنیم. بعضی می پرسیدند که سرای محلات فقط کلاس آموزشی برگزار می شود. در جالی که اسم سرای محلات  به این معنا است که این خانه مردم است و سیاست کلی هم همین است و در صدد هستیم که با مجموعه تغییر یافته در  شهرداری منطقه یک در سال جدید مشارکت های مردمی را در تصمیم گیری هایمان انجام دهیم و از فکر مردم استفاده و معضلاتشان را شناسایی و برای  رفع آن را اقدام کنیم. البته می دانید که ما امسال هم در بودجه هایمان از خود مردم سعی کردیم اطلاعات بگیریم که کجا نیاز دارند  و چه امکاناتی را می خواهند و بر اساس همین نیازسنجی ها در بودجه تصمیم نهائی گرفته شد. به طور مثال محله پستک را می توانم مثال بزنم که بر اساس نیازسنجی که از اکثر مردم گرفته شد مساله آب های سطحی معضل اصلیشان بود که سال گذشته با دستور شهردار و پیگیری های منطقه این مسیر  در حال انجام است. بخشی از منتقدین مجموعه مدیریت شهری شما را منتسب به لیستی کردند و گفتند که آقای پورناصرانی کاندیدای شورا خواهد شد که در نهایت شما هم ثبت نام نکردید. آیا  واقعا هیچ قصدی برای  کاندیداتوری نداشتید؟ آیا این شایعات در اقدامات شما تاثیر داشت؟ من هیچ وقت اصراری برای حضور در انتخابات نداشتم  و همیشه رویکرد و علاقه ام کار اجرایی بود.اعتقاد من این است کسی که وارد حوزه ای مثل شورا می شود این قدرت را در خود می بیند که برای مردم یک شهر تصمیم بگیرد، کسی که چنین توانایی دارد فرد بزرگی است و  تجربه و تخصص بالایی دارد . تصمیمات شهری در سرنوشت شهر بسیار اثر گذار می تواند باشد . اگر به ده یا پانزده سال پی برگردیم. مسیر دو رودخانه که از شهر ما گذشته یک فرصت و پتانسیل بزرگ برای ما فراهم کرده بود. ده سال پیش این مسیر می توانست مسیر گردشگری   می  شد و در زندگی مردم تاثیر بزرگی می گذاشت. این ها همه با همین تصمیمات است. من یک مثالی بزنم. ما یک مصوبه ای را به یکی از همین دوره های مختلف شورا بردیم! چون آن کسی که این لایحه را حمایت می کرد در اقلیت بود پروژه ای که می توانست آورده ای برای شهر رشت داشته باشد به راحتی کنار رفت. یعنی فردی به موضوعات نگاه شد. من فکر میکنم  به آن جایگاه و تخصص را نرسیدم که برای مردم شهر تصمیم بگیرم. اکنون هم امیدوارم  مردم به سلام و علیک و روابط فردی رای ندهند و به تخصص و نیاز شهری رای دهند. در گزارشی که مدتی پیش برای تحقق بودجه نه ماهه شهرداری منتشر شده گفته شده منطقه یک نود درد بودجه اش محقق شده است. الان به صد در صد رسیده است. چه بهتر، میخواستم ببینم عامل این موفقیت در چه چیزی بود. چون خیلی از مناطق دیگر به نصف آن هم نرسیدند یا شهرداری مرکز حدود بیست درصد بودجه اش محقق شد. آیا می توان گفت محدوده قرار گیری در گلسار عامل اصلی موفقیت بود. خدا را شکر من چهار سال شهردار مناطق سه و یک بودم و هر چهار سال با کمک همکاران محترم  توانستیم پیش بینی بودجه ای که  برای ما  در نظر گرفته بودند را محقق کنیم و چهارسال پیاپی این اتفاق افتاد و اینگونه هم نبود که چون در منطقه یک بودیم و برخورداری بیشتر بوده موفق بودیم. در پس این اتفاق ما مجموعه توانمندی داشتیم. از یک طرف دیگر من کارشناس فنی بودم و   تجربه کار کارشناسی خیلی به کار من آمدو من آیتم های درآمدی را به خوبی میشناسم و برای آن کار کردم. گروه های مختلف چه در گروه های مختلف شهرداری و چه بیرونی مشاوره های خوبی به من دادند. در راس آن ها شهردار واقعا موثر بودند و با کمک  ایشان بسیاری از مطالبات خودمان را  با شیوه ها و جراتی که ایشان دارند دریافت کردیم. ایشان تنها شهرداری بودند که از خودشان شهامت نشان داد. برای تحقق بودجه برنامه داشتیم. از ابتدای سال جلسات مختلف را تشکیل می دهیم. هر هفته آن را پیگیری میکنیم. و به لطف خدا این را انجام دادیم و امیدواریم امسال هم به کمک مردم ادامه پیدا کند. یکی از ضعف هایی که از منطقه یک گرفته  می شود ضعف اطلاع رسانی است که به طور مثال روی موفقیت هایش مثل همین تحقق بودجه صد در صدی تاکید نمی کند. در حالی که بسیاری ارگان ها کمترین میزان موفقیت در شاخص ها را در بوق و کرنا می کنند. همین طور بعضی اطلاعات کمتر رسانه ای می شود و این گونه احساس می شود که منطقه یک از لحاظ اطلاع رسانی ضعیف تر از بقیه عمل می کند. در چهارسالی که من شهردار منطقه بودم فکر میکنم چیزی که من بر آن اعتقاد داشتم این بود که از حواشی دوری کنیم. مردم دیگر از شعارها خسته هستند که من  بگویم من توانستم بودجه را محقق کنم ولی کف خیابان حداقل نیازهای مردم را به سرانجام نرساندم که  این شرمندگی است. این که تاکید کنم بودجه محقق شد ولی  حداقل نیاز شما را بر طرف نکردم به نظرم  بازخورد بدتری داشت. ما سعی کردیم عملکرد خودمان را به سمت و سویی ببریم که حداقل های خودمان را پوشش دهیم و سعی کنیم که با عمل خودمان این آشتی را ایجاد کنیم. ولی این حق را می دهم به شما که گاهی نیاز است این  اطلاع رسانیها صورت بگیرد و به نوعی رقابت در ارتقای مدیریت شهری ایجاد شود. اکنون تنها ده درصد ازمحدوده خودمان عوارض خودشان را پرداخت می کنندو ما باید این فضا را فراهم کنیم که این رغبت شکل بگیرد.  خیلی از مردم حاضرند جریمه را پرداخت کنند ولی عوارض خودشان را به شهرداری ندهند. ولی ما توانستیم  نیازهای مردم را به درستی شناسایی کنیم. هرچند عقب ماندگی های زیادی داریم ولی سعی کردیم طی یک برنامه زمان بندی منسجم به حد مطلوب برسانیم.   محدوده منطقه یک از گلسار تا مناطق کم درآمدتر چون پیربازار را شامل می شود و هنوز فکر میکنیم این بحث  عدم عدالت اجتماعی و  عدم تقسیم عادلانه خدمات دهی در این مناطق مختلف احساس می شود. بالاخره به یک فضایی خواهیم رسید که این توزیع عادلانه  و خدمات عادلانه را شاهد باشیم؟ نگاه کنید ما بیشترین درآمد را محدوده گلسار دریافت میکنیم و امکاناتی که تا قبل از آمدن آقای ثابت قدم بود را  بررسی کنید می بینید که حتی  یک پارک درست نداشتند و همین الان هم به نسبت فضای پارکی فقیر است.ما نیاز داشتیم که جایی که درآمد بیشتری کسب کنیم حداقل ها را برآورده کنیم .یک گلسار بود و پارک 118 که همه مردم حاشیه این پارک معترض بودند. ولی ما اعتراضات راباید به جان می خریدیم چون فضای دیگری نداشتیم.  بالطبع ناچار بودیم که ابتدا به این فضاها بیشتر توجه کنیم.ولی این نبود که برای سایر محلات  کاری نشده باشد. ما برنامه داشتیم. ما امسال برای  زمینی حدودی بیست و پنج هزار متر مربع در جاده پیربازاز در حال مذاکره هستیم و یقین دارم اعضای شورای شهر نیز موافقت دارند ، چون این منطقه واقعا فقیر مانده است. پیشنهاد ما ایجاد بخشی از این زمین به صورت فضای پارک و و زمین ورزشی و بخشی دیگر  ایجاد فضای میدان میوه و تره بار است که استعداد این محله بسیار زیاد است و نیاز این محدوده است محلات دیگر هم همین برنامه را داریم که چون به نتیجه نرسیدیم نمیتوانم رسانه ای اعلام کنم. ولی کلا  شرمندگی  از مردم واقعا زیاد است.