اختصاصی گیل خبر/ سامان بدر: از وقتی هیات فوتبال استان گیلان به عنوان متولی باشگاه سپیدرود معرفی شده اخبار زیادی مبنی بر واگذاری این باشگاه به گوش می رسد و هر از چندگاهی خبری از مذاکرات پشت درهای بسته با خریداران باشگاه به گوش می رسد که هیچکدام به نتیجه مشخصی نرسیده است و به قول سرمربی سپیدرود عده ای با کارشکنی خریداران را فراری می دهند. این که چه کسانی خریداران را فراری می دهند یک جای بحث است و این که چرا این مذاکرات به نتیجه مشخصی نمی رسد بحث دیگری است. چطور ممکن است گفته شود سپیدرود مشتری دست به نقد داشته باشد ولی نتواند از آن استفاده کند؟ هیات فوتبال استان گیلان اکنون به عنوان متولی باشگاه نتوانسته پولی را به باشگاه تزریق کند و از سوی دیگر جلوی ورود مالک جدید نیز گرفته شده است. سپیدرود به دلیل شکایتی که علیه باشگاه شده نتوانسته بازیکن جدیدی را در بازار نقل و انتقالات نیم فصل جذب کند و از سوی دیگر متولیان باشگاه حتی نتوانستد از فرصت فروش بازیکنان استفاده کنند و بازیکنی چون شایان مصلح را به باشگاهی چون پرسپولیس بفروشند تا وی سال آینده بدون این که ریالی به سپیدرود برسد از باشگاه جدا شود! هیات فوتبال استان گیلان تا بدین جا تنها اقدامی را که در راستای مالکیت باشگاه به خوبی انجام داده این بوده که سایت رسمی باشگاه سپیدرود را که از سایت های برتر هواداری کشور بوده منحل اعلام کرده و پرتال اطلاع رسانی هیات فوتبال را به عنوان مرجع رسمی باشگاه مشخص کرده است. اما مشخص است که چنین مساله ای برای یک باشگاه سازماندهی ایجاد نمی کند. این که حسین هدایتی، شهرداری رشت، میلاد خلیل زاده، خشایار محسنی و شرکت شرکت سرمایه گذاری دلیران پارس نمی توانند در مذاکرات خرید سپیدرود موفق شوند نشان می دهد که یک جای کار می لنگد. به طور مثال همین هلدینگ بزرگ اقتصادی سرایه گذاری دلیران پارس قول تسویه 5 میلیاردی باشگاه سپیدرود را ارائه می کند اما چرا به سرانجام نمی رسد؟ مگر باشگاه سپیدرود از مالکین باشگاه چه چیزی را طلب می کند که باز هم امضای قراردادی را شاهد نیستیم. این در حالی است که  تجربه مالکیت فردی چون غلامی نشان داده که سپیدرود از خصوصی سازی ضرر چندانی نکرده است. غلامی برای باشگاه هزینه کرد و هرگاه مشاهده کرد که نمی تواند دیگر تیمداری کند دوباره تیم را به ورزش و جوانان استان واگذار کرد. این نشان می دهد که ترس و واهمه تنها فراری دادن سرمایه گذاران را به دنبال دارد. در همه همایش ها مقامات اجرایی استان تاکید می کنند که سرمایه گذار نباید فراری شود آنگاه ما سپیدرودی را داریم که نمونه مشخصی از فراری دادن سرمایه گذاران محسوب می شود. هرچند دلایل عدم واگذاری باشگاه هنوز مشخص نیست ولی می توان اینگونه گمانه زنی کرد که عده ای هنوز دوست دارند استفاده های تبلیغاتی و شاید انتخاباتی خود را از یک تیم محبوب داشته باشند بی آن که از فرصت های از دست رفته چیزی برای ما بگویند. همین بلاتکلیفی ها است که سپیدرودی را که به راحتی در صدر جدول قرار داشت اکنون در موقعیت صعود به لیگ برتر متزلزل کرده است. تجربه تلخ سالیان گذشته در دهه پنجاه و هفتاد و هشتاد که این تیم در روزهای پایانی از صعود به مرحله بالاتر باز مانده نشان می دهد که تا چه حد خطر آن ها را تهدید می کند. به واقع وقتی سپیدرود با این پتانسیلی که دارد صعود نکند چگونه می توان جواب هواداران باشگاه را داد. مگر هر سال چنین فرصتی برای صعود بدست می آید؟ مگر یادمان رفته که فرصت صعود به لیگ اول آزادگان در دهه میانی هفتاد به سقوط به دسته پائین تر منجر شد؟ اگر نبود همین کمک های چند سرمایه دار متمول که با انواع مختلف به باشگاه کمک کردند چگونه هیات فوتبال می توانست این باشگاه را سرپا نگه دارد. وقتی نمی توانید تیمی را عهده دار شوید اجازه دهید که دیگران بیایند و با توجه به تعهداتی که بر آن ها الزام شده است نسبت به این مسائل اقدام کنند.