گیل خبر/ شهاب توابساز مجریان موفقی چون مهران مدیری و عادل فردوسی پور جزو بهترین های مصاحبه در کشورمان هستند و برنامه های آنان پربیننده ترین است. تا کنون از خود پرسیده ایم چرا؟ شاید باور کردنی نباشد مدیری حتی از تاریخ پخت اولین غذای مهمان برنامه اطلاع داشت و به گفته یکی از همکاران او حداقل سه فرد در پشت صحنه (با اطلاعات اگر نه تکمیل تر برابر با مجری) مراقب روند مصاحبه هستند و با ارتباطات رادیویی مجری را پشتیبانی می کنند یا عادل فردوسی پوری که تمام گفته های مهمانش را ثبت می کند که در همان برنامه یا در هفته های آتی حقیقت را از زوایای مختلف در برابر دیدگان مخاطب قرار دهد. مانند برنامه ای که مدیر غیر ورزشی بدون اینکه بداند فردوسی پور از بی اهمیت ترین مسائل پیرامونش خبر دارد ادعای ورزش شناسی را داشت و عادل با لبخند پرسید: دو بازیکن منچستر را نام ببرید؟! وقتی با این دانسته ها سراغ شبکه های استانی می روم زجر می کشم و خدا را سپاس می گویم که معمولا با تلویزیون رابطه خوبی ندارم! آنجا که دربرنامه تقریبا یک ساعته دو مجری،سه مهمان و یک کارشناس تلفنی اجازه صحبت دارند و مجریان برنامه فقط با طرح سوالات مکرر پیگیری نشده زیتون وروغن زیتون رودبار را به حال خود رها می کنند. برای نشان دادن مشت از خروار، چند مثال می آورم: مصاحبه کننده جانمایی اشتباه عوارضی رودبار را نادیده می گیرد یا فراموش شدن مشکل اشتغال و ورشکستگی صنایع مهم شهرستانی در حالی که کارگران کاشی گیلانا چندین ماه است که حقوق نگرفته اند! یا فراموشی تلخ تاریخ این دیار کهن ! در چنین حالی طبیعی است آب را با دبه حمل کنیم، اینترنت را باسرعت لاک پشتی. چرا که رسانه مطالبه گر بایست ذره بین نقد را بر روی مدیر استانی و کشوری بگیرد. در این شرایط حتی اگر مدیران ارشد شهرستانی پیگیر هم باشند به علت توجه ناکافی رسانه های استانی،نتیجه مطلوبی حاصل نمی شود و شبکه مجازی بسیار پربازدید تر از صدا وسیمای استانی می شود!! مردم رودبار دریایی از تصاویر مشکلات خود را برای گروه های مجازی حامی توسعه شهرستان می فرستند تا شاید مشکلاتشان که شبیه پلاسکوی محرمیت جمع شده،روزی آوار نشود! گیل خبر: انتشار مطالب خبری و یادداشت های دریافتی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه ای منتشر می شود.