گیل خبر/ سام سکوتی- از کودکی وقتی تسبیح نخودی رنگ پدر بزرگم رامی دیدم، نماز و دعا و قرآن مهمان خار خار ذهن کودکانه ام می شد و همیشه ی روزگار تا وقتی در ماه مبارک رمضان جان به جان آفرین تسلیم کرد، رادیو و تسبیح همرنگش، صدای اذان و سجاده ی نماز را تداعی می کردند. نمی دانم اگر با کارکردی که این روزها به متعلقات ارامش بخش عبادی افزوده اند، به روزهای کودکی ام بازگردم همان آرامش را ایجاد خواهد کرد یا بیشتر باید مواظب سر و صورت باشم تا به هر دلیلی مورد اصابت قرار نگیرم؟ در خبرها خواندیم که معاون پارلمانی رئیس جمهور در شهر یزد مورد اهانت و اعتراض قرار گرفته اند و حتی برای جلوگیری از شنیده شدن ایشان از تسبیح و مهر هم استفاده ی نامتعارفی صورت گرفته است! در یک کشور اسلامی که قران فصل الخطاب تمامی اقوال و احکام است و در جایی که خداوند صریحا همه را دعوت به فَبَشِّرْ عِبَادِ الَّذینَ یَسْتَمِعُونَ الْقَوْلَ فَیَتَّبِعُونَ أَحْسَنَهُ کرده است چگونه است که مدت زمان مدیدی است عده ای سخنان هر آن کس که در تیم آنها نیست، قطع می کنند و هیچ اتفاق خاصی هم که بازدارنده باشد نمی افتد؟ تا روز تعرض به ریاست مجلس در قم، تصور ما این بود که به هر آن کس که مانند آنان فکر نمی کنند، معترض هستند و بیشتر انتقادات متوجه اصلاح طلبان است که سعی در اصلاح برخی امور دارند که طیف برهم زننده تجمع و یا سخنرانی آن را به دلیل گرایش فکری متفاوت بر نمی تابد ولی از آن روز و با اتفاقات یزد شاهد هستیم که بیشتر در تیم یک طیف بودن مطمح نظر است و آقای لاریجانی و امیری اصول گرایانی هستند که هدفشان اعتلای کشور است تا فقط و فقط سرگرم جریانی خاص بودن و به اهداف جریانی فکر کردن. قبل از اتمام سخن لازم دیدم یادآوری کنم که این اتفاقات در خانه ی خدا و در محضر نماینده ولی فقیه در استان و با استفاده از مهر و تسبیحی که باید مایه ی آرامش باشند، رخ داد و طرفه اینکه در یزدی که به دارالعباده معروف است! ما سالهاست شاهد برهم خوردن و اغتشاش در مراسم ها و سخنرانی ها هستیم و تا به امروز هم ادامه داشته است و متاسفانه برخوردی هم اگر بوده جنبه بازدارندگی، که نیت اصلی تعریف مجازات است نداشته است و بهتر است قانون گذاران و مجریان قانون، فکر عاجلی برای این مهم کرده و چنین اتفاقات نامبارکی را برای همیشه از کشوری که همیشه اهل گفتگو و تعامل بوده است بزدایند. اجازه بدهیم اقوال و اوراد گفته شود و هر کس به میزان درک و فهم خود دست به انتخاب بزند که این همان توصیه بزرگان دینی و دین ما است. به امید آن روز سام سکوتی بداغ