به گزارش گیل خبر، در نامه حسن فتحی که برای مخاطبان «شهرزاد» نوشته است، آمده است:
فصل اول سریال شهرزاد، در تابستان امسال و در میانه موجی از شادمانی و امید و همبستگی به پایان رسید؛ اما فصل دوم این سریال در یک پاییز سرد و در میانه پچ پچ ها و زمزمه های درگوشی و هیاهوهای جهان مجازی و در فضایی مملو از تهدید، تردید و سرخوردگی کلید خورده است. البته این جا به جایی های ناگهانی در زمانه ای که امیدها دیری نمی پایند و همبستگی ها جذرومدی اند و شادمانی ها عمرهای شبنمی دارند، تعجب آور نیست و در آن هیچ غیرمترقبه ای را نمی توان یافت.
ما دست اندرکاران خلق این اثر کجا ایستاده ایم؟
مهم ترین شاخصی که سریال شهرزاد را تبدیل به یک اتفاق کرد، اعتماد و احترامی بود که در میان طیف های متنوعی از طبقات اجتماعی و فرهنگی برانگیخت. این اعتماد قبل از هرچیز محصول نگاه مستقلی است که در پس این قصه به تاریخ معاصر انداخته شده بود و نیز احترامی که دست اندرکاران این مجموعه به سطح توقع و شعور مردم گذاشته بودند؛ اعتمادی خودانگیخته و مردمی بدون هیچ گونه شائبه ای نسبت به مهندسی شدن آن و دخالتی از بالا. همین استقلال در نگاه به بخشی از تاریخ معاصر بود که اتفاقا موجی از دلواپسی و نگرانی را در میان متولیان قرائت های تک خطی تاکنونی از تاریخ برانگیخت و بخش وسیعی از دوستداران اثر را به استقلال آن امیدوار کرد. هنرمند بیشتر از هرکسی به این اعتماد و استقلال التزام دارد.
افتخار و ادعای او نیز باید همین باشد. او می داند اگرچه در جهانی زندگی می کند که «سیاست» و «سرمایه» متولیان اصلی آن هستند؛ اما در تلاش است که تن به نزدیک بینی سیاست و نفع طلبی صِرف سرمایه ندهد و اثر هنری را از این دو دام مهلک مصون بدارد؛ تلاشی که البته خلق اثر هنری را – در اینجا که ماییم- شبیه به آکروباسی می کند.
عصرخبری