-از چه سنی تکواندو را شروع کردید؟ از 4 سالگی زیر نظر خانم رستاک تکواندو را شروع کردم و طی این سال ها مدام تمرین کردم تا به تیم ملی دعوت شدم. در رده نونهالان عضو تیم ملی بودم و حالا هم عضو تیم ملی نوجوانان هستم. -در مورد این دوره از مسابقات قهرمانی جهان که مدال طلا کسب کردید، توضیح دهید؟ این دوره، یازدهمین دوره رقابت های تکواندو قهرمانی نوجوانان جهان بود که در بورنابی کانادا برگزار شد و اتفاقاً از سطح قابل قبولی برخوردار بود. سطح کیفی مسابقات نسبت به دوره های قبلی در رده نونهالان خیلی بهتر بود و همه کشورها با آمادگی شرکت کرده بودند. - چند کشور در این دوره از مسابقات شرکت کننده داشتند؟ 700 تکواندو کار از 100 کشور در این دوره مسابقات شرکت کردند. -برای اینکه به فینال برسید، چند مبارزه انجام دادید؟ در چهار مبارزه پیروز شدم تا به فینال رسیدم. -چطور شد سایت فدراسیون جهانی به شما لقب «نابغه تکواندو» داد؟ به این دلیل که به هیچ کدام از حریفان خود، امتیاز ندادم. -آن روزی که تکواندو را شروع کردید، فکر می کنید به این جایگاه برسید؟ همان اوایل به مربی ام می گفتم، دوست دارم به مسابقات جهانی بروم، با هم به المپیک برویم و بتوانم در المپیک مدال کسب کنم. رستاک: اولین مسابقه کشوری که مدال گرفت، هدفش این بود که به جهانی برود و همیشه به من این حرف را می زد. -اولین مدال شما چه سالی بود؟ سال 89 بود که اولین مدالم را گرفتم. یعنی 9 سال سن داشتم و 4 سال بود که تکواندو کار می کردم. -خانم رستاک شما بدون شک شاگردان زیادی مثل مبینا دارید و حتماً خیلی ها مثل او می گویند که دوست دارند قهرمان جهان شوند. شما از چه زمانی بود که به او ایمان آوردید؟ من دقیقاً از همان سال اول فعالیت او متوجه شدم که مبینا استعداد خوبی در این ورزش دارد و برای تکواندو ساخته شده است. اصولاً وقتی کسی از همان اول هدفش را مشخص کند و برای هدفش تلاش کند، غالباً به آن می رسد. مبینا نه اینکه فقط از هدفش حرف زده باشد بلکه تمام این 11 سال تلاش کرد و من به یاد ندارم روزی که مبینا بخاطر درس، مهمانی رفتن یا بازی با دوستانش غیبت کرده باشد. در برگه حضور و غیاب ما هرگز جلوی اسم مبینا غیبتی وجود نداشت به جز زمانی که در اردوی تیم ملی حضور داشت. او برای رسیدن به چنین روزی تلاش کرد و پشتکار زیادی داشت. -هیئت تکواندو استان به شما کمک کرد؟ متاسفانه نه. قهرمانی مبینا صرفاً امسال نبود بلکه چندین سال است که او قهرمان جهان می شود. -پس چرا اسمش طی این سال ها کمتر شنیده شد؟ طبیعتاً افتخارات شما بخشی از کارنامه هیئت تکواندو محسوب می شود. دلیل منطقی ای ندارد. فقط بحث مبینا نیست. ما غیر او قهرمانان زیادی در سطح آسیا و جهان داریم. زهرا شجاعی چندین دوره قهرمان آسیا و جهان شده است. فاطمه ابراهیم زاده قهرمان جهان شده است. اگر بخواهم اسم ببرم، خیلی ها هستند. اما متاسفانه افتخارات این ها هیچ انعکاسی نداشته است. -انعکاس خبر قهرمانی این دوره مسابقات جهانی چطور انجام شد؟ هیئت تکواندو نقشی در این بازتاب خبری داشت؟ این سری هیئت دغدغه این را داشت که از بچه ها حمایت کند و برخلاف سابق اعضای جدید هیئت تلاش کردند تا کسب طلای مبینا را رسانه ای کنند. -چه عناوینی طی این سال ها کسب کردید؟ قهرمانی کشور خیلی در کارنامه دارم. ولی در مسابقات بین المللی در مسابقات آسیایی چین، طلا کسب کردم. در مسابقات جهانی کره هم طلا گرفتم. -سقف آرزویی که دارید، چیست؟ من الان دارم خودم را برای مسابقات المپیک 2018 نوجوانان آماده می کنم. بعد از آن هم هدفم حضور و کسب مدال طلا در المپیک 2020 جوانان است. و مهمترین هدفم این است که در المپیک مدال بیاورم. -از چه سنی می توانید در مسابقات المپیک بزرگسالان شرکت کنید؟ از 17 سالگی. المپیک 2020 توکیو را می توانم شرکت کنم. و امیدوارم که بتوانم سهمیه بگیرم. -شما الان 15 سال سن دارید و در سن خاصی هستید. فکر می کنید می توانید زندگی را طوری اداره کنید تا زندگی ورزشی تان تحت تاثیر قرار نگیرد؟ تحصیل، ازدواج و خیلی چیزهای دیگر... با برنامه ریزی درست و تلاش زیاد می توان در هرکاری پیشرفت کرد. مهم هدفی است که انسان دارد. -درستان خوب است؟ بله. من از شاگرد زرنگ های مدرسه جهش هستم. -وقتی از مسابقات برگشتید، مدرسه برایتان برنامه ای تدارک دید؟ از وقتی آمدم، هنوز مدرسه نرفتم. ولی برنامه دارند. -خیلی ها الان حتماً دوست دارند که قهرمان جهان شوند تا مدرسه نروند. (خنده). رستاک: کار راحتی نیست. معمولاً برای چنین افرادی سخت است که خودشان را به برنامه های مدرسه و درس هایی که عقب افتاده اند، برسانند. اما خوشبختانه مبینا همیشه در درس موفق بوده و توانسته از پس این مشکل برآید. -مهمترین عامل از لحاظ مربی گری، لحظاتی است که از پیش آموزش دیده یا هدایت مربی در همان لحظات مسابقه است؟ گویا مربی او در این مسابقات خانم صفرپور بودند که اصالتی لنگرودی دارند و شما به عنوان مربی مبینا کنار او حضور نداشتید. سوال سختی است. شما هرگز نمی توانید مربی اول تان را فراموش کنید و همه جا حمایت او را احساس می کنید. ولی در شرایط مسابقات وقتی مربی خودتان حضور ندارد، باید بتوانید به مربی دیگر عادت کنید. به هرحال ورزشکار حرفه ای باید بتواند خود را با مربی اش هماهنگ کند. مبینا طول این سال ها اینقدر حرفه ای شده است که بتواند بازی خود را جمع کند. همچنین باید گفت کسی که مربی تیم ملی می شود، اینقدر شایستگی دارد که بتواند بازیکنان را خوب هدایت کند. -شما که دوره های گذشته این افتخارات را کسب کردید، مسئولین استان تقدیری از شما داشتند؟ یک بار آقای مسعود رهنما ما را دعوت کردند. پارسال که مدال طلای مسابقات جهانی کره را کسب کردم، یک جایزه نقدی 300 هزار تومانی به من دادند. -بعد از قهرمانی شما، خیلی ها ادعا کردند که مربی شما بودند. خودتان توضیح بدهید تا کنون چند مربی داشتید؟ به جز خانم رستاک مربی ای نداشتم. مربی اصلی ام از 4 سالگی تا الان خانم رستاک بود. -برای مسابقات چقدر تمرین داشتید؟

• 3ماه در تهران اردو داشتیم. قبل از آن هم هر روز هفته زیر نظر خانم رستاک تمرین داشتم.

-وقتی از مسابقات جهانی برگشتید، مسئولین سراغ شما آمدند؟ نه. قرار بود پنجشنبه از ما دعوت شود که آیت الله اردبیلی فوت شدند و عزای عمومی اعلام شد. -مدتی که در اردوی تیم ملی بودید، به شما پولی پرداخت می کردند؟ بله، داخل اردوی تیم ملی بودیم، هر دو ماه 600 هزار تومان پرداخت می کردند. -چند نفر در اردو بودید؟ 10 نفر تکواندوکار بودیم و 3 نفر هم مربی. -از طرف فدراسیون تکواندو به اردو سر می زدند و حمایت می کردند؟ فقط وقتی داشتیم اعزام می شدیم، از طرف فدراسیون برای بدرقه آمدند. -به نظر شما چرا تکواندوی ما در این دوره المپیک افت کرد؟ برخی کارشناسان معتقد بودند که بازیکنان ما سراغ فنون بالا نرفتند و اکثراً از فنون با ریسک کمتر استفاده کردند. رستاک: به هرحال وقتی سیستم امتیازدهی تغییر می کند معمولاً روی یک سری فنون خاص کار می شود. حالا اگر بازیکنان ما در این دوره موفق نشدند نمی شود بی رحمانه قضاوت کرد. من فکر می کنم یکی از عامل های شکست این است که غرور به شما دست دهد. به عقیده من بچه های ما کمی مغرور شده بودند. -بیشترین هدیه ای که برای مسابقات گرفتید، کی بود؟ از مسابقات جهانی باکو که برگشتیم از طرف هیئت ورزش و جوانان تهران یک میلیون و 800 تومان به ما دادند. -به عنوان نابغه تکواندوی گیلان، انتظار و توقع شما از هیئت گیلان چه بود؟ آن زمان که هیئت قبلی بود، ما انتظارات مالی نداشتیم اما مسئولین هیئت حتی نمی دانستند ما چه زمانی به اردوی تیم ملی می رویم یا در اردو حضور داریم و کی برمی گردیم. حتی یک بار به بدرقه ما نیامدند. -تا حالا رئیس اسبق تکواندوی گیلان، محمود خطیبانی را از نردیک دیدید؟ بله یک بار از کره برگشته بودیم به ما 50 هزار تومان دادند. -در حال حاضر مشکلات بچه هایی مثل مبینا برای فعالیت در ورزش قهرمانی چیست؟ یکی از عامل های موفقیت این بچه ها در مسابقات جهانی، شرکت در لیگ های کشوری است. مثلاً هیئت گیلان هرگز در لیگ تیم نمی داد. و ما باشگاه ها به صورت خصوصی تیم را اعزام می کردیم که این ها هم خالی از هزینه نبود. باشگاه مهرورزان بود که طی دو سال گذشته از ما حمایت کرد. و اگر شرکت در این لیگ ها نبود، مبینا هرگز شناخته نمی شد. کلاً رده پایه ها را جدی نمی گیرند. در حالی که ما باید بیشتر روی رده پایه تمرکز کنیم تا بتوانیم قهرمان تحویل بزرگسالان بدهیم. -هیئت دیگر استان ها شرکت می کنند؟ رستاک: بله. حتی خیلی از استان ها که قهرمان ندارند شرکت می کنند تا تجربه کسب کنند یا شناخته شوند. -تیم ایران در این مسابقات چندم شد و چند نفر مدال طلا گرفتند؟ تیم دختران ایران در این دوره قهرمان شد. از 10 نفر، دو نفر طلا کسب کردند و 2 نفر برنز گیلان امروز