گیل خبر/ شاهین ساده  استاد گرامی؛ جناب آقای دکتر ثابت قدم به خوبی روزهایی را به خاطر می آورم که در کلاسهای درس شهرسازی جنابعالی، اصول و کلیات ساخت و سازهای استاندارد در یک فضای شهری و نحوه ی اداره ی بهینه و کارآمد شهرهای بزرگ و کلانشهرها را می آموختم. اکنون افتخار می کنم که استاد روزهای نه چندان دورم، مدیریت شهر بزرگ، قدیمی و پرجمعیت رشت را بر عهده گرفته است، و عنوان بااهمیت و صدالبته پرمسئولیت شهردار رشت را به کارنامه ی افتخارات خود افزوده است. رشت شهر تاریخی، پرافتخار و پرغروری است. رشت را شهر اولینها نامیده اند. نخستین کتابخانه ی ملی مراکز استانهای ایران، نخستین شعبه ی استانی بانک سپه، اولین داروخانه ی شبانه روزی ایران، نخستین آسایشگاه شبانه روزی سالمندان و معلولین و... و چندین عنوان دیگر، همه افتخاراتی هستند که رشت را به یک شهر خاطره انگیز، خاص و بااهمیت تبدیل کرده اند. اما استاد گرامی، آنچه که رشت در گذشته به آن افتخار می کرده، لزوماً امروز شهر ما را نمی سازد؛ باقی ماندن در افتخارات گذشته بدون برنامه ریزی و تلاش برای آینده، آفت بزرگی است. باید اعتراف کنیم که شاخصهای استاندارد زندگی، نشان می دهند امروز رشت یکی از آسیب پذیرترین و سخت ترین کلانشهرها و مراکز استان برای زندگی در سراسر کشور است، و این زیبنده ی مرکز استان تاریخی و فرهنگ پرور گیلان نیست. همین که رشت امروز در مشکلات ابتدایی و ساده ای دست و پا می زند که در شهرهای توسعه یافته – نه در دنیا، بلکه همین ایران خودمان، سالهاست حل و برطرف شده، مانند روکش آسفالت خیابانها، پیاده رو سازیهایی که ماههاست بر اساس شمارنده های دیجیتال شهرداری رشت فقط «81 روز» به پایان کار آنها باقی مانده، و هیچ شهروندی هرگز متوجه نمی شود این 81 روز چه زمانی به پایان می رسد، نظافت شهری، فقر فضای سبز و مبلمان شهری، و حتی چیزهایی مثل کمبود سطلهای زباله و بازیافت در خیابانهای اصلی، نشان می دهد که ما در کجا قرار گرفته ایم و مدیریت شهری ما در سالهای اخیر چه میزان موفق عمل کرده است. طبیعتاً وقتی چنین مشکلاتی حل نشود، وقتی پروژه ای همانند جمع آوری آبهای سطحی و نوسازی خطوط فاضلاب شهری – که می تواند با کمی همت و جدیت، در مدت زمان کمی جمع بندی شود، ماهها و هفته ها بی دلیل به طول می انجامد و تنها بودجه ی عمومی به پای آن بی دلیل هزینه می شود – و شما به خوبی آگاهید که با گذشت هر روز از چنین پروژه ی بزرگی، بدون اینکه کاری روی زمین انجام شود، چه قدر خسارت و زیان به مجموعه ی شهرداری و به جیبهای مردم وارد می شود، دیگر نمی توان انتظار داشت مجموعه ی مدیریت شهری به فکر موضوعاتی مثل فرهنگ و تفریح و هنر و امنیت و نیازهای متغیر شهروندان باشد، و در بهترین حالت، همه ی مردم تنها آرزو و نذر و نیاز می کنند که شهرداری بر اساس وعده ای که همواره داده، ساعت 9 شب زباله ها را از در خانه ها جمع آوری کند تا بوی تعفن و گندیدگی، کوچه ها و خیابانهای شهرمان را بیشتر از این آزاردهنده نکند. بگذریم از اینکه مشکل ظاهراً حل نشدنی ترافیک در شهر رشت هم عملاً در سطح کلان به فراموشی سپرده شده، و طرح، برنامه و اراده ای جدی برای به سامان رساندن وضعیت عجیب حمل و نقل و ترافیک در شهرمان وجود ندارد، و عملاً شهروندان مان باید عادت کنند ک دقایق و ساعات زیادی از روزشان را در ترافیکهای سنگین ساعات پایانی شب و همینطور اواسط روز در رشت بگذرانند – و در این میان عملاً عدم رعایت قوانین راهنمایی و رانندگی توسط عده ای از ما، اوضاع را دشوارتر می کند. استاد عزیزم؛ به عنوان شهردار فرهیخته و نخبه ی کلانشهر رشت، آیا تا به حال با سامانه ی تلفنی مدیریت شهری 137 تماس گرفته اید تا بررسی کنید وضعیت رسیدگی به درخواستها و شکایات و تقاضاهای شهروندان چگونه است؟ نشانی پست الکترونیک شهرداری رشت، info@rasht.ir چند بار در روز چک می شود و چند بار به ایمیلهای رسیده از سوی شهروندان پاسخ داده می شود؟ در زمینه ی maintenance و نگهداری از فضاهای شهری ایجادشده چه قدر تلاش می شود؟ خاطرتان هست زمانی که آکواریوم رشت در بوستان ملت افتتاح شده بود (که البته جنابعالی در آن زمان متصدی نبودید)، چه قدر تبلیغات انجام شد و رسانه ها چه هیاهویی به پا کردند که بزرگترین آکواریم کشور در رشت به بهره برداری رسیده است؟ امروز از آن آکواریوم چه چیزی باقی مانده است؟ مطمئناً مشکلاتی که امروز رشت عزیز ما درگیر آنهاست، حاصل مدیریت جنابعالی یا مجموعه ی محترم شورای شهر نیست. طبیعتاً زمان بسیار زیادی از آغاز تصدی شما نمی گذرد – هرچند که در اداره ی شهری همچون رشت، یک روز هم زمان زیادی است! اما مجموعه ای از عوامل در طول سالهای اخیر، رشت را به اینجا رسانده است، و شاید مهمترین آنها، تفکر، ذهنیت و باورهای مدیران ماست. تفکری که می گوید اگر یک مدیر شهری امروز در راس کار قرار گرفت و با اجماع انتخاب شد، باید به محض مرتکب شدن اولین اشتباه، حتی اگر آن اشتباه دو ماه بعد اتفاق بیفتد، استیضاح بشود و از کار کنار برود. پاسخگویی و شفافیت اصل مدیریت است، و این وظیفه ی یک مدیر شهری یا استانی یا ملی است که در صورت گرفتن یک تصمیم اشتباه و نادرست، در برابر همه ی مردمی که مسئول آنهاست، پاسخگو باشد و عذرخواهی کند. مردم به ما اعتماد می کنند و آینده ی خود را به ما می سپارند، چون ما قبلاً ادعا کرده ایم که می توانیم مشکلاتشان را حل کنیم، و وقتی به عرصه ی مدیریت پای گذاشتیم، یعنی آماده ی مواجهه با مشکلات و دشواریها و پیچیدگی ها هستیم. فرهنگ عذرخواهی و پذیرش اشتباهات در بین مدیران ما چه قدر جا افتاده است؟ اما استیضاح و تغییرات رادیکال، همیشه باید آخرین گزینه باشد – آخرین گزینه. استاد گرامی و عزیزم؛ مردم شهر رشت چندین ماه است که با دشواری و سختی خود را از نقاط مختلف رشت به مرکز تجاری و اداری شهر یعنی میدان شهرداری می رسانند. چه به واسطه ی ساخته شدن پیاده راههای فرهنگی – که البته اقدام قابل ستایش و زیبایی است، و مطمئناً کارشناسان شما همه ی مزایا و معایب آن را در نظر گرفته اند – و چه به واسطه ی کنده کاریهایی که در نقاط مختلف شهر، از جمله حدفاصل خیابان لاهیجان تا میدان صیقلان اتفاق افتاده، و عملاً دسترسی شهروندان به مرکز شهر را بدون استفاده از میانبرها و کوچه – پس کوچه ها غیرممکن کرده است. استاد عزیزم؛ آقای دکتر ثابت قدم مشکلات رشت همانطور که شما به عنوان مدیر و مسئول ارشد این شهر مطلعید، پیچیده تر و متنوع تر از کنده کاریها و چاله ها و مشکلات ادامه دار آسفالت و پیاده رو هستند. خاطرم هست در کلاسهایی که افتخار داشتم جنابعالی استاد بنده باشید، به موضوع رضایت شهروندان و مردم از مدیریت شهری اشاره های مختلفی داشتید. به عنوان یک دانشجوی قدیمی که معتقد است ثبات مدیریتی یکی از عوامل موفقیت سازمانی است، و فردی همچون شما باید فرصت کافی برای اجرا و پیاده سازی برنامه ها و دیدگاههایش را داشته باشد، خواهش می کنم یک بار برای سنجش میزان رضایت شهروندان رشتی از نحوه ی مدیریت و پیشبرد پروژه ها و اقدامات مختلف شهر، یک نظرسنجی برقرار بفرمایید، و تصمیمات آینده ی خود را بر مبنای نتایج آن نظرسنجی اتخاذ کنید.   ارادتمند و دوستدار شما شاهین ساده 25 شهریور 1395 گیل خبر:انتشار مطالب خبری و یادداشت های دریافتی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه ای منتشر می شود.