اختصاصی گیل خبر/ سامان بدر:  بعد از کش و قوس های فراوان  و استعفاء سه مربی بومی انزلی ملوان چهارمین مربی خود را برای فصلی که باید در لیگ  یک بازی کند انتخاب کرد و محمد مایلی کهن با تیمی قرارداد امضاء کرد که  در شهر آن زاده شده است. البته حاجی مایلی از معدود انزلی چی هایی است که سابقه بازی در ملوان را ندارد و  به ضرس قاطع نمی توان وی را یک مربی بومی همچون بهمن صالح نیا ، ایراندوست، احمدزاده و پورغلامی خواند و بیشتر به خاطر حضور در تیم ملی و پرسپولیس شناخته شده است.   مایلی کهن در چند سال اخیر بیشتر از آن که در عرصه مربیگری موفق باشد  به خاطر مصاحبه هایش در نقد مربیان خارجی و بحث در رسانه ها برای معرفی مصداقی فوتبال پاک و کثیف شناخته می شود که از وی یک چهره عصیانگر ساخته است که با کمتر کسی سر سازش دارد و روی اصول خود ایستاده است. از همین جهت   موفقیت وی در ملوان با توجه به اینکه  سابقه مربیگری در لیگ یک نیز ندارد با علامت سوال های زیادی روبه رو است. هرچند می توان این گونه ارزیابی کرد که وی توانایی جمع کردن بازیکنان و هدایت درست  آن ها  را خواهد داشت ولی در مورد این که بتواند حاشیه های خود را جمع کند کمی دور از ذهن به نظر می رسد! همان حواشی که وی را از دیگران متمایز می کند. در گام اول مایلی کهن حتی عنوان کرده که احتمال صعود ملوان بالا نیست و با وضعیت فعلی حتی این تیم می تواند سقوط کند. وی درباره اولین اولویت خود نیز بیان داشته است:  « اولین وظیفه خودم را این می دانم که اختلاف بین انزلی و رشت برداشته شود، من باید این اختلاف را از بین ببرم، حتی اگر به قیمت فدا کردن خودم باشد» نوع ادبیات مایلی کهن هرچند در منظری اخلاقی مورد احترام است و شاید به نظر می رسد که وی قصد دارد فشار را از روی تیم خود بردارد ولی به هیچ عنوان مطلوب هواداران فوتبال نخواهد بود. آن چه هواداران بیشتر از هر چیزی از مایلی کهن انتظار دارند این است که ملوان به لیگ برتر برگردد و این قاعده  ای است که همیشه هواداران ملوان به آن اعتقاد داشتند. در سال های 76 و 82 هم که ملوان به دسته پائین تر سقوط کرد آن ها در فصل بعد جواز صعود به لیگ اول کشور را بدست آوردند و مشخص است که  در این فصل نیز ملوان با توجه به در اختیار داشتن بازیکنان شاخص قدیمی  باید خود را مدعی  اول این لیگ بداند. برای همین است که هواداران  ملوان و یا حتی دوستداران فوتبال انتظار ندارند که در طول فصل به جای این که ملوان را در تلاش برای صعود ببینند حاجی مایلی را نگاه کنند که درباره رسیدن به فوتبال پاک برای ما مصاحبه می کند. این که در لیگ زد و بند صورت می گیرد، تبانی است، نا داوری ها زیاد است و حواشی فراوانی وجود دارد مسائلی است که بسیاری از مربیان لیگ یکی به آن اعتقاد دارند، اما بازهم این مساله نباید فراموش شود که اولویت اصلی در چنین لیگی کسب جواز ورود به لیگ برتر است و نه آن که با مصاحبه های آتشین بر این مسائل دامن بزنیم. حتی پایان رقابت و خصم هواداران رشت و انزلی نیز در حیطه اختیارات یک سرمربی قرار ندارد که چه بسا قبل وی بسیاری این مسائل را دنبال می کردند. هواداران ملوان مایل هستند که روز دربی ملوان پیروز میدان خارج شود و نه آن که کاپ اخلاق و جوانمردی را در بازی کسب کند. این موارد اگر مورد توجه قرار نگیرد مایلی کهن هیچ وقت نمی تواند خود را به عنوان یک مربی محبوب در انزلی جلوه کند و روی آن ها تاثیر بگذارد. در سال های اخیر تجربه نا موفق در فولاد، صبا  و گهر دورود همین عدم تعامل حاجی مایلی  با هواداران را بوجود آورده بود و لازمه تاثیرگذاری را از وی گرفته بود. شاید اگر مایلی کهن نتواند در این دیدگاه خود تغییراتی  رخ ندهد مشخص است که ابزارهای موفقیت  از وی سلب می شود و وی جزء غرولند و سخنان آتشین چیزی در چنته نخواهد داشت. وی یک مربی کاریزماتیک و اصولگراست که باید این موارد را چاشنی موفقیت خود کند. نه آن که اولویت های دیگر را تحت تاثیر لازمه کار مربیگری خود که همان موفقیت باشد قرار دهد.