گیل خبر/ سامان بدر میعاد یزدانی بازیکن جوان سپیدرود به عنوان سهمیه زیر 23 سال استقلال به اردوگاه آبی پوشان تهران ملحق شد. تا اینجای امر مشکل چندانی نیست، اما نکته وقتی جالب می شود که بعضی رسانه ها با تیتر «بازگشت محصول سابق استقلال» به استقبال  حضور بازیکن سابق  نوجوانان این باشگاه  رفته اند. کمتر کسی از ما می داندکه میعاد یزدانی در تیم نوجوانان استقلال بازی می کرده است، حتی حضورش در تیم امیدهای نفت نیز  در گذشته برای بسیاری تازگی دارد.  ولی آنچه برای همه مخصوصا گیلانی ها  جلوه دارد این است که میعاد یزدانی به واسطه درخشش در سپیدرود توانسته به یک جوان با استعداد تبدیل شود. در رشت فوتبالش رونق گرفت  و خودش را به لیگ برتر تحمیل کرد.اما گویی عده ای بازی کردن با تیترها  و کلمات کاری ندارد که برای باشگاه های ما «محصول تراشی» کنند. وقتی صحبت از محصول و اهمیت دادن به جوانان از سوی باشگاه های سرخابی می شود ناخودآگاه یادمان به  بسیاری از شخصیت هایی می رود که در تیم های پایه این باشگاه ها  تلف شدند و هیچ کس جویای آن ها نشد. وقتی صحبت از اهمیت دادن به جوانان می شود تصویر خانه اردوگاه پدیده های استقلال  همچون علی رضا رمضانی برای ما تداعی می شود که در چه وضعیت اسفناکی زندگی می کردند و از کمترین امکانات یک زندگی عادی برخوردار نبودند. محصول استقلال را باید در همان خوابگاه کمپ ناصر حجازی جستجو کرد که در  اتاقی محقر و نامناسب و بدون امکانات اسکان یافته اند و با گاز سه شعله کنار موکت کثیف غذای خود را گرم می کردند. مکانی   که برای خوابگاه نگهبانان می دیدیم حال برای بازیکنان فوتبال میلیاردی خودمان که به عنوان استعداد شناخته می شوند مشاهده می کنیم. در این وضعیت صحبت از بازگشت محصول استقلال با کدامین استدلال بر زبان آورده می شود. کجا میعاد یزدانی را پرورش دادند که حالا حاصل استعداد او را به نام خودشان ثبت می کنند. آن ها اگر به استعداد خودشان ایمان داشتند که نباید چندین جلسه او را به عنوان بازیکن تستی مورد آزمایش قرار می دادند.   امید است  میعاد یزدانی بتواند استعداد خود را در تیم جدیدش نشان دهد و سرنوشتی چون علی رضا رمضانی پیدا نکند، اما در صورت تحقق این اتفاق مثبت خیلی سنگین است که امتیاز محصول یابی وی  را باشگاه هایی ثبت کنند که در آن پایه سازی تعطیل است و بازیکن با استعدادش را در دوره نوجوانی رها می کند.