به گزارش گیل خبر، تنگناهراسی یا ترس از محیط بسته یا کلاستروفوبیا به ترس از گیر کردن در یک مکان تنگ و راه گریز نداشتن گفته می شود. فرد مبتلا به این عارضه مثلا سوار آسانسور نمی شود یا از ورود به تونل می ترسد و اگر این کارها را بکند بسیار مضطرب خواهد شد و احساس خفگی خواهد کرد.به عنوان نمونه ترانه علیدوستی اعلام کرده که به خاطر این عارضه نمی تواند از اتوبوس یا مترو استفاده کند. رنج این عارضه وقتی بیشتر می شود که فرد نیاز به حضور در چنین مکان هایی مانند تصویربرداری ام آر آی داشته باشد. برای فرد مبتلا کلاستروفوبیا فضای بسته دستگاه ام آرآی بسیار وحشت آور و ترسناک است. آنها فکر می کنند در این مکان ها و شرایط خاص ممکن است از ترس بمیرند. اتاق های کوچک و یا قفل شده، تونل، آسانسور، مترو، جمعیت های شلوغ هریک به تنهایی می تواند محرکی برای شروع علایم باشد. فردی که در مواجهه با یکی از این شرایط دچار بروز علایم می شود، معمولاً در مواجه با سایر شرایط نیز دچار این حالت می شود. افراد مبتلا به این فوبیا از قرار گرفتن در فضاهایی که موجب ترس آنها و به وجود آمدن اضطراب در وجودشان ‏می شود، اجتناب می کنند. برخی همچنین سعی می کنند این فوبیا را مخفی نگه دارند تا دیگران متوجه نشوند و برای ‏آنها مشکلی ایجاد نشود. برخی افراد که برای اولین بار در یک فضای بسته دچار حمله اضطرابی می شوند، در آینده این ترس در ‏آنها شرطی سازی می شود و این باعث می شود تا از همه فضاهای بسته، ترس و هراس داشته باشند.‏ برای همین این گونه افراد رفتار خاص خودشان را دارند و مثلا به محض ورود به یک مکان دربسته اقدام به باز کردن پنجره ها می کنند یا در نزدیک ترین صندلی به در ورودی یا خروجی می نشینند. اگرچه این رفتارها به آن ها آرامش می دهد اما کل ترس و اضطراب را از بین نمی برد. تنگناهراسی حاداغلب به عنوان یک اختلال اضطراب دیده می شود و می تواند به وحشت زدگی منجر شود. بررسی ها نشان می دهد که ۵ تا ۷ درصد از مردم جهان دچار تنگناهراسی هستند ولی تنها درصد کمی از آن ها از درمان روانپزشکی برخوردار شده اند. علایم این هراس می تواند شامل احساس ترس شدید از گیرافتادن و محدودیت، ترس شدید از خفه شدن، تمایل شدید به رفتن به مکان ها باز، اضطراب و نگرانی، احساس تنگی نفس و متعاقب آن نفس نفس زدن، طپش قلب، نفس نفس زدن، غش کردن، تعریق و ضعف و احساس خستگی باشد. درمان تنگناهراسی از طریق دارو درمانی، روان درمانی (حساسیت زدایی منظم، غرقه سازی، سرمشق گیری و تنش کاربردی)، هیپنوتیزم و خانواده درمانی امکان پذیر است. درمان با داروهای ضداضطراب مانند بنزودیازپین ها، بتا بلاکرها و مهارکننده های مونو آمینو اکسیداز و سایر داروها مانند بوسپیرون امکان پذیر است. همچنین می توان از نوروفیدبک و بیوفیدبک نیز در درمان غیر دارویی هراس به عنوان روش مکمل دارو درمانی یا در موارد مقاوم به درمان دارویی استفاده کرد. خبر آنلاین