به گزارش گیل خبر، احمد عبداللهیان کارگردان جوان فیلم مستند درباره آمنه دلنوشته ای به استاندار گیلان نوشت: سلام آقای استاندار نمی دانم مرا می شناسیدیه نه ؟ نمی دانم مشاورانتان تا حالا درباره جوان ترین کارگردان تلویزیون که بنده باشم که برحسب اتفاق گیلانی هم هستم صحبت کرده اند یا نه ؟ نمی دانم تا حالا به شما گفته اند تنها فیلمسازی که هشت سال از عمرش را برای ساخت فیلمی درباره معضل اسیدپاشی گذاشت، آنهم با حضور سی چهره شاخص و مطرح کشوری، فرزند گیلان است ؟ نمی دانم به شما گفته اند که سال گذشته وقتی برادرتان، مدیر کل امور اجتماعی استانداری، مشاورتان و خیلی از نزدیکانتان در مراسم رونمایی از فیلمم که به همت شهردار رشت و مدیر کل فرهنگ و ارشاد اسلامی گیلان برگزار شد و پس از نمایش فیلم به تحسین و تمجید آن پرداختند، دیگر سراغی از سازنده آن فیلم نگرفتند! آقای استاندار اما می دانم که خبر ندارید حال این کارگردان اصلا خوب نیست و به خاطر هزینه های ساخت فیلمی فرهنگی، هنری، اجتماعی و آموزشی آن هم در راستای کاهش معضل اسیدپاشی، تا چند روز دیگر راهی زندان خواهد شد!!! آقای استاندار، احمد عبداللهیان بلوچی هستم همان کارگردانی که در روز مراسم رونمایی از فیلمش همه مسئولین استان به او قول دادند اما حالا از هیچ کسی خبری نیست! به جز لطف شهردار رشت برای پیش خرید تعدادی از نسخه های فیلمم و حمایت معنوی دکتر فاضلی، انگار در آن مراسم هرچه دیدم خواب بود!!! بعد از پانزده سال فیلمسازی آن هم با هزینه شخصی، این بار نتوانستم دوام بیاورم و هزینه ۴۰۰ میلیونی ساخت این فیلم که به گواه کارشناسان بسیار تاثیرگذار است، کمرم را شکست. همه جاخالی داده اند و من مانده ام و تعدادی طلبکار!!! از بدشانسی که گویا این روزها تنها همراهم است پنجاه روز است به خاطر یک تصادف شدید خانه نشین شده ام و نگاهم به در استکه چه روزی یکی از این طلبکاران با حکم جلببیاید و راهی زندان شوم!  ناراحت این نیستم؛ به شرافتم قسم ناراحت خانواده فرهنگیم هستم که به خاطر ساخت فیلمی آبرومند با آبروی آنها بازی کرده ام که انصافا حقشان این نبود و نیست! آقای استاندار من تیم های ملوان و داماش نیستم که به خاطر مشکلات مالی سقوط کرده اند؛ من به خاطر لجبازی هم استانی هایم در حال سقوط هستم! مشکلم هم اندازه ملوان و داماش میلیاردی نیست! سقوط یک هنرمند مثل تیم های فوتبال نیست که فصل بعد با یک رده صعود فراموش شود! سقوط من، سقوط مسئولین فرهنگی، هنری و اجتماعی استان است که نهم اردیبهشت نود و چهار و آن مراسم با شکوه را فراموش کرده اند! فکر نمی کنم حل کردن مشکل من که فیلمم راتمام کارشناسان برجسته فرهنگی، هنری کشور تحسین کرده اند برایتان مشکل باشد. پیش خرید این فیلم یا اینکه یک سازمان یا شخصی اسپانسر آن شود در میان هزینه های میلیاردی که در استان های دیگر برای فیلمسازی می کنند ناچیز است. به امام زمان (عج) قسم که در روز میلادش هستیم این حق من نیست که به خاطر ساخت این فیلم، با آبرویم بازی شود… من برای پسران و دختران کشورم این فیلم را ساختم تا در آینده کمتر شاهد اسیدپاشی باشیم و با وجود پیشنهادات متعدد شبکه های مختلف خارجی که مشکلات مالی مرا تا آخر عمر حل می کرد این فیلم را با جان و دل در وطنم نگه داشتم تا از آن هیچ سوء استفاده ای نشود… نمی دانم بعد از خواندن این دلنوشته چه احساسی خواهید داشت؟ اما می دانم که یک گیلانی هستم و با افتخار پای استانی که افرادش پشتم را خالی کرده اند ایستاده ام. اگر احساس می کنید حقی ندارم که هیچ! اما اگر احساس کردید این کارگردان جوان، که تازه سی و دو ساله شده است ، حقی دارد خواهشم این است که یک کاری برایشان بکنید… حیف است که استعدادهای استان سوخت شوند… هنوز سوت پایان بازی برای من به صدا در نیامده است… احمد عبداللهیان بلوچی تهیه کننده و کارگردان فیلم درباره آمنه، گزارش یک اسیدپاشی فیلمی که حدود چهارده ماه است بدون هیچ مشکلی پخش نمی شود. حرف تازه