اختصاصی گیل خبر/ بحث استفاده از جوانان و رسیدگی به مشکلات و خواسته های آن ها سالهاست که توسط مسئولان ارشد کشور بر زبان رانده شده است و حتی به عنوان اولویت آن ها معرفی شده است . در استان گیلان نیز از استاندار گرفته تا مدیران میانی بارها بر استفاده از این قشر در لایه های مدیریتی بر زبان آورده اند. اما واقعیت این است که بسیاری چشم و امیدشان همچنان به درها دوخته شده تا اولویت مسئولان به منصه ظهور برسد و همچنان خبری نشده است. اخیرا دکتر کیوان محمدی ریاست سازمان مدیریت و برنامه ریزی استان گیلان در دیدار با جوانان اعتدالی و اصلاح طلب استان اظهار داشته است : تلاش ما اینست که در برنامه ششم از تمامی گرایشهای سیاسی ،جوانان ،نخبگان ،مطبوعات و رسانه و از تمامی ظرفیتهای موجود در این راستا بهره بگیریم . وی در ادامه افزوده است در این راستا چشم امید مان به شما جوانان است و سعی ما اینست که امکاناتی را که در اختیار داریم در خدمت شما جوانان قرار دهیم و از دیدگاههای شما استفاده کنیم . وقتی صحبت از این می شود که «چشم امید» ما به جوانان است می تواند اینگونه استنباط شود که مسئولین ما واقعا به جوانان محتاج هستند. کافی است به تبلیغات انتخاباتی و یا فعالیت های سیاسی میدانی نگاه کنیم . هر دو جناح کشور جوانان را برای رسیدن به نیازهای سیاسی در ردیف جلو انداخته اند و آن ها هستند که شعار می دهند، رای جمع می کنند و در برابر منتقدین و مخالفین موضع می گیرند و هزینه می دهند، ولی در نهایت قدرت به دست کسانی می رسد که از دور مشغول صحنه گردانی هستند. در نهایت سهم این جوانان چیست؟ وعده های جوانگرایی با انتصاب پست مشاورین جوان!؟ وقتی بدنه اصلی مدیریتی همچنان از بازنشستگان باشد و قصد رفتن نداشته باشند و به بهانه تجربیات از حضور آن ها دفاع شود بحث جوانگرایی چه معنا و مفهمومی دارد؟ وقتی معضلات اشتغال جوانان را می بینیم و همچنان نفوذ و پارتی بازی ها و آقازاده سالاری ها را مشاهده می کنیم و نهایت لطف در حق جوانان را پست تشریفاتی مشاورین جوانان می بینیم دیگر از کدام جوانگرایی می توانیم صحبت کنیم؟ یکی از همین حاضران در نشست با رئیس سازمان مدیریت استان به طعنه اشاره کرده است: «ما بدنیا نیامده ایم برای انتخابات» با توجه به روند فعلی این گونه می توان جمله اش را اضافه کرد «ما برای توجیه مدیریتی بعد از انتخابات بدنیا آمده ایم». اندک زمانی دیگر انتخابات ریاست جمهوی و شورای شهر نیز نزدیک است با این روند چگونه می توان یاس و سرخوردگی جوانان را جمع آوری کرد و نترسید که ممکن است تاثیر خود را بر بدنه نتایج انتخابات آینده بزند. به واقع وقتی صحبت از این می شود که چشم امید مسئولان به جوانان است می توان این گونه نقیض جواب داد که چشم امید جوانان باید به چه کسی باشد؟