گیل خبر/بهراد ذاکری  دکتر انوش برزیگر بی شک یکی از سرمایه های پزشکی در گیلان بوده و هست.سوای  از سالها ممارست و تلاش در بیمارستان حشمت  و در درمان  بیماران ،به جرات تقریبا تمامی پزشکان گیلان از وی برخوردی خوش توام با مهربانی ذاتی اش به خاطر دارند. با انتصاب دکتر برزیگر به سمت ریاست دانشگاه علوم پزشکی امید های فراوانی برای خروج دانشگاه از وضعیت سابقش ایجاد شد.اما بعد از مدتی از تصدی ایشان امید های به وجود آمده کمرنگ تر شد.شاید یکی از دلایل این امر همان قلب رئوف و مهریان استادی بود که با حضور افرادی که به خوبی از این ویژگی شخصیتی ایشان آگاه بودند اقدام به سواستفاده ها آغاز شد. به عنوان یک پزشک و مدیر مسوول یک سایت خبری به انتقادات شدید و پر هزینه در آن زمان در خبرازاد پرداختیم.انتقاداتی که به شکایت و دادگاه نیز کشیده شد.اما سرانجام با پادرمیانی برخی از دوستان مشترک شکایت دانشگاه و ایشان پس گرفته شد.آن روز ها که در مطلبی به این نکته اشاره کردم که کاش ایشان این پست را با ان همه حواشی قبول نمی کرد شاید به این برهه زمانی هم فکر می کردم. خیلی ها زبان به انتقاد گشودند که چرا در تمامی آن متن از گفتن استاد خودداری کرده ای و بعضی ها هم در خفا زبان به تحسین گشودند.اما امروز به عنوان عضو کوچکی از جامعه پزشکی دکتر برزیگر را استاد خطاب می کنم.استاد برزیگر دوست داشتنی که همیشه سعی کرده نسبت به پزشکان حالتی پدرانه داشته باشد. شاید امروز که دیگر استاد در قدرت نیست،بتوانم راحت تر اعتراف کنم که در نقد آن روزها کمی تند رفته ام.آن نقد ها نه از غرض که از دلسوزی بود و من هنوز به درستی اصل نقد ها معتقدم.اما شاید بی تجربگی و احساسات چاشنی آن شده بود.از همینجا و در این نوشته کوتاه یک بار دیگر به استاد برزیگر عرض سلام و احترام میکنم و به پاس یک عمر تلاش از ایشان سپاسگزارم.استاد برزیگر چه بخواهیم و چه نخواهیم همواره به عنوان چهرهای مورد احترام در جامعه پزشکی باقی می ماند.برای ایشان به عنوان شاگرد کوچکشان آرزوی سلامتی و موفقیت روز افزون دارم. پایگاه گیل خبر: انتشار مطالب خبری و یادداشت های دریافتی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه ای منتشر می شود.