گیل خبر/ عماد واسع  حتی دیدن عکس اقا تختی ، بعد از دیدن این همه سال کوچ پر از حکایت و روایتش ، باز اگر دلت با او پیوند خورده باشد ، متاثرت می کند از نبود مردی از جنس مردم ، همان چیزی که همیشه آرزویش را در دل ریشه می دوانیم تا از پس هر سیاهی بیاید و دستگیر مردمی بشود که دیگر نه خیال خوش دارند نه امیدی از واژه جوانمردی . آقا تختی رفت و بیشتر از هر رفتنی ماندگاریش عجیب ترین در غریب ترین دیاری بر جا گذاشت که هنوز هم مو به تن سیخ می شود ، آقا تختی همان فرمول یکبار کشف شده بود دستاوردی که نسخه اش خواندش شد و در طرفه العینی تجویزش به فراموشی سپرده شده و سیره اش عاقبت به کنج طاقچه ها و دلبری کردن برای طیفی شد که باز با این همه طی شدن روزگار هنوز برایش از عشق ندیده ایی گوشه چشمانشان را تر می کنند . این آقا تختی ما بود مردی چهارشانه با سگک جادوییش که حریفان را روی تشک زمین گیر می کرد، و دوستدارانش را هم مسخ خود ، حتی طیفی که دیدن عکسهایش را نه یکبار بلکه صدها بار زیر رو کردند و باز به دنبال تازه هایی از مردی و مردانی آقا غلامرضا انسانی که از جنس اخلاص و جوانمردی بود را باز یابند وارد مسیر های نزدیک تر شدن به خصلت های نابش می کند ، کشتی می شود اولویت بعدی از هنری که از یکی از انگشتانش جاری بود شاید در کوتاه بودن عمر آقا تختی هم قسمتی بود ، قسمتی که از پهلوان خاکی مسلک برای ما خاکیان بود ، شاید دست روزگار برای ما همچنین بزرگ مردی را نوشت که در نبود بودنش حسرتش را در سینه نگاه داریم ، فردی که می توانست بعد از فراموشی به بایگانی تاریخ سپرده شود ، اما اینگونه نبود و هر نسلی که پا به عرشه هستی نهاد ، دل در گرو مرام و اخلاص تختی دوستداشتنی گذارد ، مردی از جنس معرفت سخاوت ، آقا تختی برازنده ترین خطابی ست که می توان در مدحش سرایید ، آقا ، که حق کلمه را ادا می کند ، آقا تختی ، آقا تختی که چقدر زیبنده است صدا کردنش ، مردی که هنوز هم در آسمانها بی شک دلش برای مردم کوچه بازارش تنگ است . آقا تختی روحت شاد ، اینجا روزگار با آن روزهای تو فاصله اش از سخاوت است تا بی تفاوتی ، از آن بالا ، همین که نگاهمان می کنی ، عرق شرمش عذابی را با خود بهمراه دارد از یک درد که انگار تو را به راحتی از یاد برده ایم .