اختصاصی گیل خبر/سهراب پورفضلی- حال این روزهای رشت بی شباهت به کلیت کشور نیست. رشت با طرح های بزرگ توسعه ای در راه تغییر و تحول گام برداشته است و ایران نیز با رسیدن به توافقی بزرگ و بین المللی سعی در گشودن مسیر توسعه ای خود است. اما در هر دو سوی ماجرا دو تفکر به شدت در حال مقابله با جریانات توسعه گرا هستند. در کلیت ایران علی رغم حمایت های همه جانبه مقام معظم رهبری از هیات مذاکره کننده هسته ای عده ای قلیل اما پرسر و صدا به شدت مخالفت می ورزند و مدام این سو آن سوی این کشور تجمعاتی برگزار می کنند که از سوی وزارت کشور و استانداری ها مجوز ندارد. در رشت هم با اجرای طرح پیاده راه و طرح کنترل ترافیک که قصد دگرگون کردن چهره شهر را دارد عده ای به دنبال برگزاری تجمعات اعتراضی هستند بی آنکه مجوزی از نهادهای مربوطه دریافت کنند. جالب آنکه همانطور که دلواپسان مذاکرات هسته ای بعد از حملات سران این جریان به خیابان می ریزند در رشت هم دلواپسان طرح های شهرداری بعد از پالس هایی که از سوی جریان مخالف شهردار صادر می شود پیش بینی آن ها را جامه عمل می پوشانند و در خیابان دور هم جمع می شوند به نشانه اعتراض تا بلکه هشدار دو،سه عضو شورای شهر رشت مبنی بر احتمال اعتراض شهروندان عملی شود. حتی برگه های دعوت به تجمع هم در بین شهروندان پخش می شود تا آن هایی که کمترین آگاهی از ثمرات دو طرح بزرگ پیاده راه و کنترل ترافیک را ندارند از سیاه نمایی های انجام شده بهراسند و از غم نان به خیابان بیایند برای اعتراض. یکی از تناقض های دموکراسی برابری رای و نظر عامه و خواص جامعه است. همان تناقضی که ارسطو از آن به عنوان مضرات دموکراسی می نامید و هیچ دل خوشی از آن نداشت. راه چاره اش اما آگاهی رسانی مداوم به شهروندان است. در جریان اجرای دو طرح بزرگ رشت دو گروه در مقابل همدیگر ایستاده اند. طیفی که به ثمرات این طرح آگاهی کامل دارد و اگر هم انتقادی می کند نه به کلیت که به جزییات طرح است و طیف دوم که آگاهی چندانی نسبت به کلیات و جزییات طرح ندارد و فریب جریانات سویی را می خورد که درصدد تامین منافع فردی خودشان هستند. بسیاری از بازاریان مرکز شهر اطلاع چندانی از طرح های بزرگ رشت ندارند و در وهله اول تنها از کاهش درآمد خود می ترسند به واسطه بسته شدن خیابان اما کمتر در بین اینان پیدا می شود که بدانند با توریستی و تفریحی و فرهنگی شدن مرکز شهر چه گردش سرمایه ای در این منطقه به وجود می آید. عاملان این دو طرح بزرگ تاکنون نیامده اند تا بازاریان را توجیه کنند درباره آینده درخشانی که انتظار این شهر را می کشد. حقیقت آن است که شهرداری رشت تاکنون پاسخ مناسبی به نگرانی های شهروندان نداده است و مسلم است که جریان همیشه مخالف ضدتوسعه از این خلاء نهایت استفاده را ببرد. با پرکردن فاصله ارتباطی مابین شهرداری و شهروندان مسلما راه بر جریان سواستفاده گر بسته می شود و آنگاه ضلع سوم توسعه این شهر نیز تکمیل می گردد. این دو طرح بزرگ از یک طرف حمایت مقامات ارشد شهر و استان را پشت سر خود دارد و از طرف دیگر اکثریت فعالان اجتماعی و فرهنگی موافق آن هستند. فقط می ماند عامه شهروندان این شهر که درصورت تعامل منطقی و ارتباط پیوسته شهرداری با آن ها به جمع حامیان بپیوندند و آنگاه است که هم مسیر توسعه شهر هموار می شود و هم نقشه توطئه گران نقش برآب می شود.