۱۳۹۳/۰۳/۰۶ ۱۱:۴۸
اختصاصی گیل خبر /علی انجم روز: اگر نگوییم اعتدال و توسعه حزب «حسن روحانی» است اما بی تردید نزدیکترین تشکل سیاسی به اوست. سخنران ثابت کنگره های سالانه ی حزب کسی جز رییس جمهوری فعلی ایران نبود. بسیاری از اعضای این حزب در مرکز پژوهش ها و مطالعات استراتژیک مجمع تشخیص مصلحت نظام همکار حسن روحانی بودند و اکثر آنان اکنون بر مناصب بالای دولتی تکیه زده اند. اعتدال و توسعه حزبی عملگراست از اینرو کمتر درباره ی این حزب از زبان اعضای ارشدش شنیده ایم. از اینرو سراغ کیوان محمدی استاد دانشگاه گیلان، عضو شورای مرکزی حزب اعتدال و توسعه و دبیر این حزب در گیلان رفتیم لازم به توضیح است که با ایشان بعنوان یک تحلیل گر گفت و گو کردم زیرا وی سخنگویی حزب را بر عهده ندارد. آقای محمدی در دولت های هاشمی و خاتمی مدیرکل امور اجتماعی استانداری های هرمزگان و گیلان بود، علاوه بر اینها وی مدیریت استانی موزه میراث روستایی گیلان را نیز بر عهده داشت. با این مدرس دانشگاه گیلان، پیرامون «مفهوم اعتدال»، تحزب و خط و مشی حزب اعتدال و توسعه گفت و گو کردم که در ادامه می خوانید:
پ: مفهوم سیاسی «اعتدال» چیست میان دو جریان سیاسی ایستادن یا به تعبیر روشن تر میانگین دو گرایش سیاسی موجود داخل نظام بودن می شود اعتدال؟
محمدی-اعتدال یعنی رعایت انصاف نسبت به همه اشخاص و جریانات، خصوصا رقبا و مخالفان نظری! یعنی ایجاد توازن بین آرمان ها و واقعیات، آرمان هایی که ریشه در اعماق وجود جامعه و فرهنگ آن دارند و واقعیاتی که گهگاه متعارض با آن قرار می گیرند. واقعیاتی که ریشه در نفسانیات و منافع گروه های خاص دارند. اعتدالگرایی یعنی احترام به همه اشخاص و جریان ها خصوصا داخل نظام و پرهیز از دشمن پنداری هر آنکس که چون ما نمی اندیشد، پس میانگین دو جریان ایستادن نیست. اعتدالگرایان مستحکم و پر صلابت و البته عاقلانه از نظریات صلح جویانه و نیک خواهانه خود کوتاه نخواهد آمد ، زیرا نفع جامعه و تجلی ارزش های الهی را در برخورد رحمانی همه جریانات اصیل به ویژه داخل نظام می دانند.
پ: اگر اعتدال بمعنای منش ملایم ،غیر هیجانی و پرهیز از صفر و صد دیدن است در اینصورت شما باید به خیلی از امور(مثل حقوق بشر و...) می پرداختید، چنین کردید؟
-اگر منظورتان آنست که بسیاری از مباحث مطروحه در اساسنامه و مرامنامه ما اجرایی نشده و به آن، به اندازه کافی نپرداختیم ، حق باشماست. ما در حد توان خود و بر اساس اولویت ها عمل کردیم که خود قابل بحث است. شاید شما با اولویت بندی ما مشکل داشته باشید که این طبیعی ست. اما اگر منظور آنست که ما به خیلی از امور که به آن نپرداختیم ، اعتقاد هم نداریم نه، با این موافق نیستم. بهرحال در کشور ما از احزاب موجود، باید انتظارات واقعی و معقول داشته باشیم. بهر حال حزب اعتدال و توسعه یک حزب قدرت ساخته نبود و در اوج درگیری های اصلاح طلبان و اصولگرایان ، بدون وابستگی به قدرت دولتی شکل گرفت، این حزب کمی بیشتر از یک دهه در قدرت سیاسی نقش های چشمگیری بر عهده گرفت، ما عمدتا در عرصه هایی سخن گفتیم که توان عملی کردن خواسته های مردم را داشتیم. بسیاری(از خواسته های مان) هم برای شرایط مناسب تر ماند، بهر حال نیمه پر لیوان را هم باید دید.
پ: حزب اعتدال و توسعه مصداق تمام قد گفتمان اعتدال است یا لااقل چنین شانیتی برای خود قایل است؟
-نه! ما چنین شانیتی برای خود قایل نیستیم ولی شاید در سازماندهی این مفهوم در قالب یک حزب مقدم بر دیگران باشیم ، همین ما را بس! ما معتقدیم توسعه کشور به آرامش و اتحاد نیاز دارد و این بدون اعتدال و میانه روی ممکن نیست.
پ: دکتر روحانی به حزب اعتدال بسیار نزدیک بوده است آیا پیروزی ایشان بمعنای اینست که باید اعتدال و توسعه را «حزب حاکم»، البته در قوه مجریه، تلقی کنیم؟ اساسا نقش تشکل ها، با توجه به سردی فضای سیاسی از 88 تا مدتی پیش از انتخابات اخیر، چقدر بود و شما چه نقشی در پیروزی روحانی ایفا کردید؟
-جایگاه احزاب در ساختار سیاسی ایران تعریف شده نیست بنابراین صحبت از حزب پیروز یا ناکام در شرایط فعلی بی معناست. اما خوشبختانه به سمتی می رویم که اگر ساختار سیاسی به تعریف جایگاه احزاب به عنوان «دولت مستقر» و «اپوزیسیون داخل نظام» نپردازد، ثبات خود را در معرض خطر قرار خواهد داد. ما در عرصه سیاسی همانقدر به حزب نیازمندیم که در عرصه اقتصادی به بانک و در عرصه ی سلامت به بیمارستان و درمانگاه!
البته باید بپذیریم که حزب اعتدال و توسعه در عمر کوتاه خود(کمتر از پانزده سال) به نیکی بر جریانات سیاسی کشور اثرگذار بود. نمی دانم تاکنون به جنگل و صحرا رفته اید یا نه؟! برای برپا کردن آتش همیشه به تعدادی مواد قابل اشتعال نیاز دارید. احزاب و تشکل ها در همه احوال پتانسیل و قوه گرمابخشی به سردترین فضاهای سیاسی را دارند، نقش ما هم در پیروزی دکتر روحانی همچون سایر مردم بود تنها ویژگی حزب اعتدال و توسعه تقدم در ارایه ی پیشنهاد کاندیداتوری ایشان برای ریاست جمهوری بود والا کار را، تشخیص مردم، تمام کرد. پیروز این انتخابات مردم اند و جز افراطیون بدور از معیارهای منطقی، این انتخابات بازنده نداشت، همه ی جریانات سیاسی اعم از اصولگرایان معقول، اصلاح طلبان معتدل و اعتدالگرایان در این پیروزی موثر و البته برنده بودند.
پ: جابجایی هایی که در دولت صورت گرفته است از طرفی بدنه ی رای دهنده به رییس جمهور را خرسند و از سویی بخشی از جریان مقابل بطور مشخص «جبهه پایداری» را ناخشنود کرده است با توجه به شناختی که از دکتر روحانی دارید برنامه های خود را بدون توجه به هیاهوها و احتمالا در آینده، کارشکنی ها، ادامه خواهد داد؟ یا همچون اسلاف خود آقایان هاشمی و خاتمی پا پس خواهد کشید (مثال برای اثبات پا پس کشیدن این دو رییس جمهور، بسیار است از تعدیلِ تعدیل اقتصادی، تغییر برخی وزرای کلیدی در کابینه دوم هاشمی و همچنین عقب نشینی های خاتمی در جریان انتخابات مجلس، عدم پیگیری سیاست تنش زدایی بین الملل و ...) از این جهت اینرا پرسیدم که بدانم بنظر شما شواهدی هست که نشان دهد آقای روحانی هوشمندانه و قرص تر از آقایان هاشمی و خاتمی عمل خواهد کرد؟
-اولا برای تلطیف و تثبیت فضای سیاسی باید جبهه پایداری و سایر منتقدان دولت را به عنوان «اپوزیسیون دولت مستقر» به رسمیت بشناسیم و به انتقادات آنها بها بدهیم. به نظر من استفاده از واژه های تندی چون کارشکنی کمکی به تلطیف فضای سیاسی نمی کند. کارشکنی کار معاندان و مخالفان کینه توز است، حساب منتقدان را باید جدا کرد در شانزده سال اخیر این اشتباه موجب فاصله هر چه بیشتر جناح ها از هم شده است. باید برای این گسل فکری کرد.
ثانیا مدیریت سیاسی در حقیقت مدیریت «آنچه که می خواهیم و آنچه که می توانیم» است. قطعا آقایان هاشمی و خاتمی هم اگر در جایی عقب نشینی کردند در حیطه ی خواسته هایشان نبود، بلکه شرایط اجازه نداد. آقای روحانی هم با عزمی جزم آمده اند، امیدوارم به حداکثر خواسته هایشان که به رفاه ملت می انجامد و سربلندی ایران اسلامی را در پی دارد برسند، البته همه باید کمک کنند.
پ: برخورد مجلس با کابینه ی کاملا میانه روی روحانی را شاهد بودیم این ماجرا بسیاری از فعالان سیاسی را بدین نتیجه رسانده که باید با انتخابات مجلس دهم متفاوت با سه دوره ی قبل برخورد کرد شما استراتژی خاصی برای حضور موثر در انتخابات مجلس دارید علیرغم محذورات همیشگی؟
-علیرغم عدم رای اعتماد به سه وزیر پیشنهادی، به نظر من برخورد مجلس با وزرای پیشنهادی بدتر از آن نبود که تصور می شد. بهرحال این مجلس حاصل شرایط خاصی است که در قبل وجود داشت. البته اصولگرایان معتدل و مدیریت مجلس در تلطیف جو، نقش بسیار موثری داشتند که نباید از یاد برد.
در خصوص مجلس دهم و استراتژی برای انتخابات مجلس آینده هم، زود است اظهار نظر شود. البته قابل پیش بینی است که اکثریت نسبی با اعتدالگرایان و اصلاح طلبان معتدل خواهد بود و اصولگرایان هم حداقل از اقلیت قابل ملاحظه ای برخوردار خواهند بود. در صورتی که دیپلماسی دولت جدید در عرصه بین المللی با موفقیت پیش برود احتمالا شکست سختی در انتظار افراطیون خواهد بود.
پ: آیا نسیم تحول در ساختار معوج مدیریتی، خیلی زود به استان ها خواهد وزید یا دولت برآنست با مدیریت فعلی استان ها کار را پیش ببرد، اگر چنین کند می توان با مدیران دولت قبلی که به کل، رویه ای دیگر داشت، برنامه های «تدبیر و امید» را پیش برد؟ بحث بر سر مدیریت عالی نیست زیرا شاهدیم در گیلان و بسیاری از استان ها تغییر صورت گرفته است بلکه منظور تحول در رده های دیگر است همان «اتوبوسی های بی بلیط» را عرض می کنم؟
-البته این سوال را باید از مسوولان دولت بپرسید ولی عملکرد دولت بیانگر آنست که شتابزده دست به تغییر نمی زند و ضمنا کرامت مدیران حتی بدون بلیط را لحاظ می کند. تغییراتی که تاکنون صورت گرفته ، نشان می دهد که دولت در نظر دارد از شایستگان همه ی جناح ها استفاده کند، بهرحال تغییر و جابجایی پس از هر انتخابات، امری عادیست. خصوصا در عرصه سیاسی!
پ: بعنوان یک استاد دانشگاه و صاحب نظر در علوم اجتماعی اولویت های دولت در بخش اجتماعی چیست و شما چه مواردی را دارای اولویت می دانید؟
-قانونگرایی و شایسته سالاری از مهمترین مسایلی است که باید مورد توجه قرار گیرد، مردم باید باور کنند که منابع و مناصب بر مبنای قانون توزیع می شوند و هر قدر مظاهر شایستگی در آنان تجلی یابد در سلسله مراتب هرم اجتماعی روندی صعودی خواهند داشت. ایجاد و القای چنین وجه نظری موجب افزایش اعتماد اجتماعی و مشروعیت سیاسی نظام خواهد شد.
خبرگزاری تدبیر: همه از محدودیت ها، مخاطرات و معذورات کم و بیش اطلاع داریم نه بعنوان یک شخصیت حزبی نزدیک به دولت، بلکه بعنوان یک معلم اجتماعی، چقدر امیدوارید کلید تدبیر، قفل سنگین معضلات عدیده ی کشور را گشوده و امید ببار نشسته ملت ایران به یاس بدل نشود؟
-اگر منظورتان آنست که دکتر روحانی و دولت اش به تنهایی همه ی مشکلات را حل کنند که خام خیالیست. اصولا دولت ها بدون ملت ها قادر به هیچ اقدام اساسی نیستند و اگر قرار است درصدی از مشکلات (نه همه آنها) حل شوند، مردم باید همچنان پای کار بایستند و از خیلی چیزها نهراسند.
ضمنا حقیر نه شخصیت حزبی هستم و نه نزدیک به دولت، شخصیت حزبی در جامعه حزبی شکل می گیرد احزاب سیاسی چنان که گفتم در ساختار سیاسی نقشی ندارند، امروز اگر همه احزاب را تعطیل کنند چه مشکلی در کشور(در کوتاه مدت) ایجاد می شود؟ خطرات دراز مدت دارد که آنهم ظاهرا هنوز اهمیت نیافته است. امیدوارم دیر نشود!
پ: حضور یک گیلانی همچون دکتر نوبخت در سطح عالی دولت خرسندی بسیاری در استان گیلان بدنبال داشت اما در برخی محافل زمزمه های انتقادی به گوش می رسد این زمزمه ها را به کل رد می کنید؟ بی جهت می دانید یا معتقدید باید نقدها را شنید و مدام در جهت تصحیح عملکردها پیش رفت؟
-البته در سوال شما مشخص نیست چه انتقادی؟ در این نظام در مورد کدام شخصیت انتقاد و حتی تخریب وجود ندارد؟ انتقاد سالم و بدور از تخریب حق همه ی مردم است این اقتضای تربیت اسلامی است. عده ای دروغ، افترا و تهمت بستن به افراد را انتقاد می دانند دین و اخلاق چنین نمی گوید. رویه ی دکتر نوبخت هم تاکنون پرهیز از منتقدان نبوده، امیدوارم از این پس نیز بر رویه ی حسنه ی خود پایدار باشند.
پ: شما در مصاحبه ای که شش سال قبل با هم داشتیم گفتید «هنوز بر سبیل اعتدال هستیم» اما در عمل هرگز از سوی دولت اصولگرایان مورد توجه قرار نگرفتید و با حفظ موضع به اصلاح طلبان نزدیک شدید آیا امروز که موقعیت تان کاملا متحول شده باز با دوستان دوران فترت، هم اندیشی می کنید؟
-بله! ما بر سبیل اعتدال بودیم ، هستیم و ان شاء الله خواهیم بود و با حفظ موضع و هویت سیاسی خود با همه ی جریانات هم اندیشی خواهیم داشت، هم اندیشی حتی با افراطیونی که امید به نرمش آنان داریم، مورد تایید عقل و منطق است. این هم اندیشی ها هرگز برای مورد توجه قرار گرفتن، نبوده و نیست. من معتقدم در بین اصلاح طلبان هم، نیروهای بسیار خوب و مفیدی برای نظام هستند، کمااینکه در دولت دکتر روحانی حضور آنها کمرنگ نیست. من هرگز خود را بی نیاز از مشورت عقلای جناح های مختلف ندیده ام.
پ: بعنوان یک گیلانی که عضو شورای مرکزی حزبی کشوری هستید چه انتظاری از دولت برای بدر آوردن این استان از مشکلاتی که با آن دست بگریبان است دارید؟
-بنظرم من یکی از بزرگترین مشکلات استان ، تضاد و تزاحم نیروهاست. تراکم جمعیت در گیلان بعد از پایتخت بالاترین است. این، «شدت رقابت ها» برای کسب منابع و منافع را افزایش می دهد. از سوی دیگر سطح سواد و دانش گیلانیان از متوسط کشور بالاتر است و این موجب تراکم نخبگان سیاسی، اقتصادی و فرهنگی در گیلان شده است، استان های دیگر با سطح سواد و دانش کمتر از گیلان در عرصه های ملی (خصوصا سیاسی) از نفوذ بیشتری برخوردارند، در واقع نیروهای مازاد آنان از استان خارج شده و مدعی دستگاه های دولتی نمی شوند. بنظر می رسد اگر نیروهای گیلانی برای استفاده در سایر نقاط کشور از استان خارج شوند ، تضادها کاهش خواهد یافت. به نظر می رسد که اعتماد دولت به گیلانیان کمتر از استحقاق آنان است.
نکته دوم در خصوص پروژه های عمرانی است. یک پروژه واحد در گیلان نسبت به سایر استان ها پرهزینه تر و زمان برتر است. گرانی زمین ، ظرافت محیط زیست و ضرورت حفاظت از منابع طبیعی، باران های مکرر و گهگاه غیر متعارف و بعضا عوامل دیگر، کار اجرایی و عمرانی در گیلان را سخت می کنند که در برنامه ریزی های دولت باید لحاظ شوند. سرمایه گذاری در زمینه های مختلف بسیار کمتر از ظرفیت های استان است در زمینه کشاورزی بهره وری زمین هنوز کمتر از کشورهای توسعه یافته است در زمینه توریسم در حد نام و آوازه استان، هتل های مناسب نداریم. در حالیکه با کمی تلاش گیلان ومازندران ظرفیت های مناسبی برای توریست های آسیای جنوب غربی و همچنین آسیای میانه دارند.
امیدوارم در سایه کوشش دولت «تدبیر وامید» ، تلاش مردم وعنایات الهی شرایط زندگی مردم ایران وخصوصا گیلان روز به روز بهتر شود.
البته باید بپذیریم که حزب اعتدال و توسعه در عمر کوتاه خود(کمتر از پانزده سال) به نیکی بر جریانات سیاسی کشور اثرگذار بود. نمی دانم تاکنون به جنگل و صحرا رفته اید یا نه؟! برای برپا کردن آتش همیشه به تعدادی مواد قابل اشتعال نیاز دارید. احزاب و تشکل ها در همه احوال پتانسیل و قوه گرمابخشی به سردترین فضاهای سیاسی را دارند، نقش ما هم در پیروزی دکتر روحانی همچون سایر مردم بود تنها ویژگی حزب اعتدال و توسعه تقدم در ارایه ی پیشنهاد کاندیداتوری ایشان برای ریاست جمهوری بود والا کار را، تشخیص مردم، تمام کرد. پیروز این انتخابات مردم اند و جز افراطیون بدور از معیارهای منطقی، این انتخابات بازنده نداشت، همه ی جریانات سیاسی اعم از اصولگرایان معقول، اصلاح طلبان معتدل و اعتدالگرایان در این پیروزی موثر و البته برنده بودند.
پ: جابجایی هایی که در دولت صورت گرفته است از طرفی بدنه ی رای دهنده به رییس جمهور را خرسند و از سویی بخشی از جریان مقابل بطور مشخص «جبهه پایداری» را ناخشنود کرده است با توجه به شناختی که از دکتر روحانی دارید برنامه های خود را بدون توجه به هیاهوها و احتمالا در آینده، کارشکنی ها، ادامه خواهد داد؟ یا همچون اسلاف خود آقایان هاشمی و خاتمی پا پس خواهد کشید (مثال برای اثبات پا پس کشیدن این دو رییس جمهور، بسیار است از تعدیلِ تعدیل اقتصادی، تغییر برخی وزرای کلیدی در کابینه دوم هاشمی و همچنین عقب نشینی های خاتمی در جریان انتخابات مجلس، عدم پیگیری سیاست تنش زدایی بین الملل و ...) از این جهت اینرا پرسیدم که بدانم بنظر شما شواهدی هست که نشان دهد آقای روحانی هوشمندانه و قرص تر از آقایان هاشمی و خاتمی عمل خواهد کرد؟
-اولا برای تلطیف و تثبیت فضای سیاسی باید جبهه پایداری و سایر منتقدان دولت را به عنوان «اپوزیسیون دولت مستقر» به رسمیت بشناسیم و به انتقادات آنها بها بدهیم. به نظر من استفاده از واژه های تندی چون کارشکنی کمکی به تلطیف فضای سیاسی نمی کند. کارشکنی کار معاندان و مخالفان کینه توز است، حساب منتقدان را باید جدا کرد در شانزده سال اخیر این اشتباه موجب فاصله هر چه بیشتر جناح ها از هم شده است. باید برای این گسل فکری کرد.
ثانیا مدیریت سیاسی در حقیقت مدیریت «آنچه که می خواهیم و آنچه که می توانیم» است. قطعا آقایان هاشمی و خاتمی هم اگر در جایی عقب نشینی کردند در حیطه ی خواسته هایشان نبود، بلکه شرایط اجازه نداد. آقای روحانی هم با عزمی جزم آمده اند، امیدوارم به حداکثر خواسته هایشان که به رفاه ملت می انجامد و سربلندی ایران اسلامی را در پی دارد برسند، البته همه باید کمک کنند.
پ: برخورد مجلس با کابینه ی کاملا میانه روی روحانی را شاهد بودیم این ماجرا بسیاری از فعالان سیاسی را بدین نتیجه رسانده که باید با انتخابات مجلس دهم متفاوت با سه دوره ی قبل برخورد کرد شما استراتژی خاصی برای حضور موثر در انتخابات مجلس دارید علیرغم محذورات همیشگی؟
-علیرغم عدم رای اعتماد به سه وزیر پیشنهادی، به نظر من برخورد مجلس با وزرای پیشنهادی بدتر از آن نبود که تصور می شد. بهرحال این مجلس حاصل شرایط خاصی است که در قبل وجود داشت. البته اصولگرایان معتدل و مدیریت مجلس در تلطیف جو، نقش بسیار موثری داشتند که نباید از یاد برد.
در خصوص مجلس دهم و استراتژی برای انتخابات مجلس آینده هم، زود است اظهار نظر شود. البته قابل پیش بینی است که اکثریت نسبی با اعتدالگرایان و اصلاح طلبان معتدل خواهد بود و اصولگرایان هم حداقل از اقلیت قابل ملاحظه ای برخوردار خواهند بود. در صورتی که دیپلماسی دولت جدید در عرصه بین المللی با موفقیت پیش برود احتمالا شکست سختی در انتظار افراطیون خواهد بود.
پ: آیا نسیم تحول در ساختار معوج مدیریتی، خیلی زود به استان ها خواهد وزید یا دولت برآنست با مدیریت فعلی استان ها کار را پیش ببرد، اگر چنین کند می توان با مدیران دولت قبلی که به کل، رویه ای دیگر داشت، برنامه های «تدبیر و امید» را پیش برد؟ بحث بر سر مدیریت عالی نیست زیرا شاهدیم در گیلان و بسیاری از استان ها تغییر صورت گرفته است بلکه منظور تحول در رده های دیگر است همان «اتوبوسی های بی بلیط» را عرض می کنم؟
-البته این سوال را باید از مسوولان دولت بپرسید ولی عملکرد دولت بیانگر آنست که شتابزده دست به تغییر نمی زند و ضمنا کرامت مدیران حتی بدون بلیط را لحاظ می کند. تغییراتی که تاکنون صورت گرفته ، نشان می دهد که دولت در نظر دارد از شایستگان همه ی جناح ها استفاده کند، بهرحال تغییر و جابجایی پس از هر انتخابات، امری عادیست. خصوصا در عرصه سیاسی!
پ: بعنوان یک استاد دانشگاه و صاحب نظر در علوم اجتماعی اولویت های دولت در بخش اجتماعی چیست و شما چه مواردی را دارای اولویت می دانید؟
-قانونگرایی و شایسته سالاری از مهمترین مسایلی است که باید مورد توجه قرار گیرد، مردم باید باور کنند که منابع و مناصب بر مبنای قانون توزیع می شوند و هر قدر مظاهر شایستگی در آنان تجلی یابد در سلسله مراتب هرم اجتماعی روندی صعودی خواهند داشت. ایجاد و القای چنین وجه نظری موجب افزایش اعتماد اجتماعی و مشروعیت سیاسی نظام خواهد شد.
خبرگزاری تدبیر: همه از محدودیت ها، مخاطرات و معذورات کم و بیش اطلاع داریم نه بعنوان یک شخصیت حزبی نزدیک به دولت، بلکه بعنوان یک معلم اجتماعی، چقدر امیدوارید کلید تدبیر، قفل سنگین معضلات عدیده ی کشور را گشوده و امید ببار نشسته ملت ایران به یاس بدل نشود؟
-اگر منظورتان آنست که دکتر روحانی و دولت اش به تنهایی همه ی مشکلات را حل کنند که خام خیالیست. اصولا دولت ها بدون ملت ها قادر به هیچ اقدام اساسی نیستند و اگر قرار است درصدی از مشکلات (نه همه آنها) حل شوند، مردم باید همچنان پای کار بایستند و از خیلی چیزها نهراسند.
ضمنا حقیر نه شخصیت حزبی هستم و نه نزدیک به دولت، شخصیت حزبی در جامعه حزبی شکل می گیرد احزاب سیاسی چنان که گفتم در ساختار سیاسی نقشی ندارند، امروز اگر همه احزاب را تعطیل کنند چه مشکلی در کشور(در کوتاه مدت) ایجاد می شود؟ خطرات دراز مدت دارد که آنهم ظاهرا هنوز اهمیت نیافته است. امیدوارم دیر نشود!
پ: حضور یک گیلانی همچون دکتر نوبخت در سطح عالی دولت خرسندی بسیاری در استان گیلان بدنبال داشت اما در برخی محافل زمزمه های انتقادی به گوش می رسد این زمزمه ها را به کل رد می کنید؟ بی جهت می دانید یا معتقدید باید نقدها را شنید و مدام در جهت تصحیح عملکردها پیش رفت؟
-البته در سوال شما مشخص نیست چه انتقادی؟ در این نظام در مورد کدام شخصیت انتقاد و حتی تخریب وجود ندارد؟ انتقاد سالم و بدور از تخریب حق همه ی مردم است این اقتضای تربیت اسلامی است. عده ای دروغ، افترا و تهمت بستن به افراد را انتقاد می دانند دین و اخلاق چنین نمی گوید. رویه ی دکتر نوبخت هم تاکنون پرهیز از منتقدان نبوده، امیدوارم از این پس نیز بر رویه ی حسنه ی خود پایدار باشند.
پ: شما در مصاحبه ای که شش سال قبل با هم داشتیم گفتید «هنوز بر سبیل اعتدال هستیم» اما در عمل هرگز از سوی دولت اصولگرایان مورد توجه قرار نگرفتید و با حفظ موضع به اصلاح طلبان نزدیک شدید آیا امروز که موقعیت تان کاملا متحول شده باز با دوستان دوران فترت، هم اندیشی می کنید؟
-بله! ما بر سبیل اعتدال بودیم ، هستیم و ان شاء الله خواهیم بود و با حفظ موضع و هویت سیاسی خود با همه ی جریانات هم اندیشی خواهیم داشت، هم اندیشی حتی با افراطیونی که امید به نرمش آنان داریم، مورد تایید عقل و منطق است. این هم اندیشی ها هرگز برای مورد توجه قرار گرفتن، نبوده و نیست. من معتقدم در بین اصلاح طلبان هم، نیروهای بسیار خوب و مفیدی برای نظام هستند، کمااینکه در دولت دکتر روحانی حضور آنها کمرنگ نیست. من هرگز خود را بی نیاز از مشورت عقلای جناح های مختلف ندیده ام.
پ: بعنوان یک گیلانی که عضو شورای مرکزی حزبی کشوری هستید چه انتظاری از دولت برای بدر آوردن این استان از مشکلاتی که با آن دست بگریبان است دارید؟
-بنظرم من یکی از بزرگترین مشکلات استان ، تضاد و تزاحم نیروهاست. تراکم جمعیت در گیلان بعد از پایتخت بالاترین است. این، «شدت رقابت ها» برای کسب منابع و منافع را افزایش می دهد. از سوی دیگر سطح سواد و دانش گیلانیان از متوسط کشور بالاتر است و این موجب تراکم نخبگان سیاسی، اقتصادی و فرهنگی در گیلان شده است، استان های دیگر با سطح سواد و دانش کمتر از گیلان در عرصه های ملی (خصوصا سیاسی) از نفوذ بیشتری برخوردارند، در واقع نیروهای مازاد آنان از استان خارج شده و مدعی دستگاه های دولتی نمی شوند. بنظر می رسد اگر نیروهای گیلانی برای استفاده در سایر نقاط کشور از استان خارج شوند ، تضادها کاهش خواهد یافت. به نظر می رسد که اعتماد دولت به گیلانیان کمتر از استحقاق آنان است.
نکته دوم در خصوص پروژه های عمرانی است. یک پروژه واحد در گیلان نسبت به سایر استان ها پرهزینه تر و زمان برتر است. گرانی زمین ، ظرافت محیط زیست و ضرورت حفاظت از منابع طبیعی، باران های مکرر و گهگاه غیر متعارف و بعضا عوامل دیگر، کار اجرایی و عمرانی در گیلان را سخت می کنند که در برنامه ریزی های دولت باید لحاظ شوند. سرمایه گذاری در زمینه های مختلف بسیار کمتر از ظرفیت های استان است در زمینه کشاورزی بهره وری زمین هنوز کمتر از کشورهای توسعه یافته است در زمینه توریسم در حد نام و آوازه استان، هتل های مناسب نداریم. در حالیکه با کمی تلاش گیلان ومازندران ظرفیت های مناسبی برای توریست های آسیای جنوب غربی و همچنین آسیای میانه دارند.
امیدوارم در سایه کوشش دولت «تدبیر وامید» ، تلاش مردم وعنایات الهی شرایط زندگی مردم ایران وخصوصا گیلان روز به روز بهتر شود.
همرسانی کنید:
نظر شما: