اختصاصی گیل خبر/عصر تازه ایست. مرجع اخبار شهروندان تغییر کرده. دیگر گذشت روزگاری که دکه های روزنامه فروشی سبزه میدان محل توقف روزانه رشتی ها و مرور تیترها و بحث های سرپایی درباره رخدادها باشد. عصر تازه ایست. دیگر هیچ خبری را نمی شود در گنجه مصلحت پنهان کرد. متهمان پرونده شورای آرد و نان یا درگیری های شب عاشورا در خیابان مطهری یا جزئیات بازداشت نماینده رشت در دوره سوم مجلس، هیچکدام زاویه پنهانی ندارند. عصر تازه ایست. عملکرد مسوولان زیر ذره بین تک تک شهروندان است. هر شهروندی می تواند نظر شخصی خود در باب کارآمدی استاندار و شهردار و فرماندار منتشر کند. از انتخاب فلان نماینده به خود ببالد یا از اول شدن عضو کلاه شاپویی شورای شهر متاسف باشد. عصر تازه ایست. کار برای مدیران و مسوولان دشوار شده و برای شهروندان ساده و سهل الوصول. غر زدن بسیار آسان تر از گذشته است. قبلا اگر مسیر اتوبوس سبزه میدان تا فلکه یخسازی جایگاه محاکمه مدیریت شهری بود اینک این دادگاه به تمام خانه های شهر تسری یافته است. عصر تازه ایست. شهروند- رسانه ها قدرت فزون تری از روزنامه ها و هفته نامه های کم خاصیت استانی دارند که خبرنگاران با استعدادش خیلی زود توسط نشریات کشوری شکار می شوند. شهروند رسانه ها جایی برای رپارتاژ روابط عمومی ادارات و گزارش عملکردها و نمودارهای ملال آور و بی هویت نیست. عصر تازه ایست. زمانه عوض شده. دیگر نمی شود ناکارآمدی ها و زیاده خواهی های مدیران و سیاسی کاری های نماینده ها را پشت پرده محرمانه مخفی کرد. شهر رشت و استان گیلان اینک رسانه های مسوول تری دارد. دنیای بی کران مجازی، شبکه های اجتماعی و وبسایت های رنگارنگ عرصه را بر ناکارآمدی و ندانم کاری تنگ کرده است. باید تلاش کرد و به این موج تازه نفس رسانه ای جهت داد. گستردگی و سطح پوشش رسانه های اینترنتی همانقدر که مزیت است می تواند مصیبت هم باشد. می توان دغدغه های شخصی و دلخوری های سیاسی و دشمنی های ریالی را به نوک پیکان خبرها آغشته و شلیک کرد. گیلان خسته از ندانم کاری است. خسته از جیب هایی که از بلع بیت المال پر نمی شود و پروژه هایی که از فرط بی بضاعتی به بار نمی نشیند. خسته از حجاب سبزی است که زخم های چرک کرده شهرها و روستاها را پنهان کرده. خسته از مزیت هایی است که به امان خدا رها شده. خسته از زباله و فاضلاب و ساخت و ساز بی جواز است. گیلان خسته از آدم هایی است که سر جای خود نیستند و بر جایگاه به ناحق تکیه زده اند. خسته از جوانی جوانانی که پشت دیوار بی اعتمادی تلف می شود. خسته سپیدرودی که 30 سال و اندی است در دسته دوم دست پا می زند. خسته سفیدرودی که شن های بسترش را فروخته اند و به جایش زباله نشانده اند. خسته از خزری که بیمار آلودگی است و بی تاب تنفس. خسته از منطقه آزادی که نه منطقه است و نه آزاد. خسته از مردابی که نیلوفرهایش در محاصره مرگ اند. خسته از شهردارانی است که یکسال نشده از منصب شان می گریزند. خسته از نماینده های آرامی که در مجلس مشق سکوت می کنند. خسته از همه چیزهایی که دارد و در واقع ندارد... عصر عصر تازه ایست. باید کاری کرد. باید جنبید. باید برای حراست از آنچه هنوز داریم بکوشیم و آنچه از دست داده ایم را خوب در خاطر بسپاریم. این وظیفه اصلی ماست. وظیفه ما رسانه ها... پیمان مقدم